Het is om de hoek - Fonds voor Cultuurparticipatie

Gedachtegoed
Blinker komt uit Suriname, is opgegroeid
op Sint-Maarten en woont nu in Almere.
In april 2005 richtte ze haar eigen stichting
op, de Afrique-Carib Breathtaking Foundation.
Het festival richt zich op mensen
met een Afrikaanse of Caribische afkomst
én autochtone Nederlanders. ‘Met name
jongeren, de toekomstige dragers van de
maatschappij, hebben er behoefte aan om
op aangename en ontspannen wijze iets van
elkaar en elkaars cultuur, gewoonten en gedachtegoed
te leren’, vertelt ze.
Zulile, die de verschillende artiesten aan-
en afkondigt, straalt zodra ze het grote
podium betreedt. ‘We hebben meer dan
nasi en bami!’ roept ze vrolijk vanaf het
grote podium. ‘We hebben ook hapjes uit
Mozambique, Ghana, Curaçao en Sint-
Maarten. Maak kennis met de socamuziek,
Afrikaans-Caribische literatuur, kunst en
cultuur. Geniet van Afrique-Carib!’ Er volgt
een luid applaus. De band Chocolate City,
bestaande uit muzikanten uit onder andere
Sint-Maarten en Aruba, begint met spelen.
De mix van r&B, Zouk, soca, rap en reggae
laat de mensen op het plein swingen.
Verschillen en overeenkomsten
‘Wat we met het festival willen bereiken?
Allereerst willen we de mensen een leuke,
swingende middag en avond bezorgen’, zegt
Ylanga. ‘We willen het publiek kennis laten
maken met de Afrikaans-Caribische cultuur.
We programmeren de muziekgenres
die bij het grote publiek onbekend zijn. Soca
bijvoorbeeld, een stroming uit het zuidelijke
deel van het Caribisch gebied. Daarnaast
houden we dialogen. Mensen van verschillende
culturen komen met elkaar in gesprek.
Hier leren ze van.’ Zulile knikt. ‘Veel
mensen denken dat alle donkere mensen, of
je nu van Suriname komt of Sint-Maarten,
dezelfde achtergrond hebben. Dit is niet
altijd het geval. De verschillen tussen de
culturen onderling zijn groot. Dit merk je
onder andere aan de muziekstijlen, de kleding
en het eten. Maar er zijn ook overeenkomsten.
Deze hoor je terug in de klanken
van de muziek, de verschillende dansen en
kunstuitingen. Dat kunnen mensen tijdens
het festival ook ervaren.’
Lekker, exotisch eten is onderdeel van
het festival. Foto Gert Schutte
— ‘Ik heb
eventjes het
gevoel dat ik
thuiskom.’
El Canario zorgt ervoor dat de Grote Markt van Almere swingt.
Foto Ruud van der Lubben
Klank en ritme
John is een vaste bezoeker van het evenement.
Hij vertelt dat mensen uit bijvoorbeeld
Sint-Maarten, Trinidad, Barbados,
Saint Kitts en Anguilla erg uitkijken naar
het Festival Afrique-Carib. ‘Ik kom zelf van
Curaçao en de muziek die op ons eiland
wordt gemaakt is niet zo heel bekend in
Nederland. Hier in Almere treden de voor
ons bekende bands gewoon op. Vergelijk
het maar met Nederlanders die in Australië
wonen. Wanneer een artiest als Marco
Borsato daar een optreden geeft, gaat het
dak er toch ook af?!
Als ik mijn favoriete band hoor, heb ik
eventjes het gevoel dat ik thuiskom. Het is
leuk om te zien dat Nederlanders en Afrikanen
ook swingen op onze muziek. Alles
draait om klank en ritme. Het feit dat je
zwart, wit, oud of jong bent is even niet
belangrijk.’
Open
Het is koopzondag. De terrassen naast
het podium op het grote plein zitten vol.
Mensen die zojuist inkopen hebben gedaan
kijken nieuwsgierig naar de dansende
mensenmassa. Sommigen blijven even
kijken en wandelen daarna door. Anderen
gaan op in de kleurrijke groep mensen.
‘De Afro-Caribische cultuur is meer dan
salsa’, lacht John. Dat vindt ook Debbie,
vrijwilligerster tijdens het festival. ‘Het is
ontzettend druk vandaag’, zegt ze lachend.
Ze kijkt naar het podium, waar de bekende
salsa-artiest El Canario over een paar minuten
begint met zijn optreden. Het plein
wordt drukker en drukker. ‘De sfeer is
fantastisch. Het is hier gemoedelijk en je
voelt je gelijk welkom.’
‘Mensen stellen zich hier écht open voor
iets nieuws. Bovendien richten we ons niet
op onze culturele verschillen, maar juist
op onze overeenkomsten.’ Debbie vertelt
dat ze tijdens het eerste festival in 2005
erg onder de indruk was van een band uit
Kaapverdië. ‘Ik kom zelf van Sint-Maarten
en herkende bepaalde klanken van ‘mijn’
muziek in hun (Afrikaanse) muziek. Ik
werd er helemaal vrolijk van.’
Zodra El Canario en zijn orkest het podium
opkomen, klinkt er luid gejuich. Iedereen,
maar dan ook iedereen beweegt
vrolijk op de onweerstaanbare ritmes die
de band produceert, die variëren van explosieve
merengue naar verhitte salsa. ‘Super
cool!’ zegt Thirza. Ze is speciaal naar
het festival gekomen voor deze band. De
scholier zit op salsales en heeft veel over
El Canario gehoord. ‘Het leek me leuk om
ze eens met eigen ogen te zien. De muziek
klinkt goed en het is tof om te zien hoe
iedereen uit z’n dak gaat.’