You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
lente 2013 Column Het Meisje Met De Groene Fiets<br />
Mijn huis<br />
Op welk moment ik rond Kerstmis de TV of<br />
radio ook aanzette, ik kon er niet omheen:<br />
3FM Serieus Request. Zoals elk jaar<br />
sloten drie bekende dj’s zichzelf op in het<br />
Glazen Huis, dit keer in Enschede. Zonder eten en<br />
met weinig slaap draaiden zij 24 uur per dag verzoeknummers<br />
om geld in te zamelen voor projecten<br />
van het Rode Kruis.<br />
Ik heb mijn eigen glazen huis, niet alleen in december,<br />
maar het hele jaar door. Sinds een aantal jaren<br />
heb ik gevoel vervreemd te zijn van alle dingen die ik<br />
zie, hoor, ruik en voel. Op het moment dat ik dit<br />
schrijf, zit ik in de bus en lijkt alles één grote waas.<br />
De mensen die instappen, de auto’s die voorbij rijden<br />
en de jongen die voor me de Spits zit te lezen; niets of<br />
niemand lijkt realiteit.<br />
Het gevoel geen echt contact te hebben met je<br />
omgeving heet ‘de realisatie’. Hiervoor zijn diverse<br />
oorzaken te vinden, maar vaak is het een reactie op<br />
heftige negatieve of angstige gevoelens. De realisatie<br />
is een beschermend mechanisme van het lichaam dat<br />
in werking treedt als alles je teveel wordt. Wanneer je<br />
erg angstig bent, draaien je zintuigen overuren. Hierdoor<br />
komen prikkels van buitenaf erg hard binnen.<br />
Om je hiertegen te beschermen ga je derealiseren.<br />
Mijn glazen huis is ontworpen in 2005, door de<br />
beroemde architect prof.dr. S. Angst. Ik liep stage in<br />
een ziekenhuis waar ik veel last had van sociale<br />
angst. Op het moment dat ik het ziekenhuis binnen<br />
ging voelde niks meer echt. De roltrap, de collega’s,<br />
een uitgave van de ADF stichting<br />
foto SERIOUSREQUEST3FM<br />
foto HMMDGF<br />
de patiënten en zelfs de koffie die ik dronk leken nep.<br />
Ergens een heel naar gevoel, maar ook heel veilig.<br />
Doordat ik derealiseerde voelde ik een stuk minder<br />
van de angst die gebeurtenissen op het werk bij me<br />
opriepen. Daarnaast zorgde het ervoor dat ik niet<br />
vluchtte uit de situatie. Op m’n verstand en zonder<br />
gevoel deed ik wat er van me verwacht werd. Zodra ik<br />
aan het eind van de dag het ziekenhuis weer uitliep,<br />
werd alles gelukkig weer echt. Thuis was ik gesloopt<br />
en ziek van alle spanning, maar had ik m’n stagedag<br />
weer overleefd.<br />
De laatste jaren ervaar ik zoveel spanning dat ik<br />
continue in mijn glazen huis zit. Er zijn momenten<br />
dat ik er daar ontzettend van baal en verdrietig van<br />
word. Wanneer wordt alles nou weer echt? Ik wil weer<br />
écht voelen. Ik wil weer écht contact hebben met de<br />
wereld om mij heen.<br />
Gelukkig lijkt mijn glazen wand soms wél net ietsje<br />
dunner dan anders. Vooral wanneer ik in het zwembad<br />
lig om baantjes te trekken. Om de banen van<br />
elkaar te scheiden ligt er een lijn met rode en gele<br />
plastic ballen in het water. Heel af en toe lijkt de rode<br />
bal net iets meer rood en de gele bal net iets geler dan<br />
normaal. Zouden de kleuren ooit weer worden zoals<br />
ik ze vroeger zag?<br />
Ik heb hoop om ooit van mijn derealisatie af te<br />
komen. En mocht dit niet zo zijn: gelukkig is het in<br />
mijn Glazen Huis ook vaak heel gezellig. En dat mét<br />
lekker eten, genoeg slaap en ook nog eens het hele<br />
jaar door.<br />
25
Change language