PDF Land van Herle

De omgang met "meerdere" jongens kwam ten goede aan de " mentaliteit".
Men leerde nu meer "verdraagzaam" te zijn, hetgeen "vroeger"
nogal te wensen overliet.
Gewoonlijk werd er voorheen gevochten met stokken en stenen, als men
vreemde jongens aantrof op het "eigen" territorium.
Misschien was dat ook een "primitieve" uiting van "sport".
Men voetbalde in de eerste jaren alleen in de gunstige jaargetijden. In
de winter, als de avonden lang waren, verdreef men de tijd met "kaarten" ,
maar klokslag acht uur moest men thuis zijn voor het avondeten, waarna
de rozenkrans gebeden werd en dan naar bed.
Als we in de "donkere" dagen niets omhanden hadden en ons danig
verveelden, zaten we gewoonlijk bij de "potstoof" ons te warmen. Als
de hitte te erg werd retireerde men een beetje. Er werd weinig gesproken,
er was niets te zeggen en ook niets te beleven. Men ging tenslotte
buiten aan de poort staan om eens rond te kijken of de "straat" enige
afleiding opleverde. Maar niets hoor! Geen stervende ziel te bespeuren!
Zo zal wel iedereen op "zijn" wijze nog fragmenten uit de prille jeugd
door het leven heen meegedragen hebben.
Niemand zal die verre, nu nog maar schimachtige fragmenten uit een
beginnend leven in het ouderlijk huis willen missen, omdat ze de "start"
zijn van een "lang" leven, dat uiteindelijk naar een zekere "finish" voert.
Zo kan een " mensenleven", besloten tussen de prille jeugdherinneringen
en heden, heel lang "schijnen" . ... Maar de tijd "vliegt" ....
P. A. Schols.
149