Amsterdam's zeehaven in beweging - theobakker.net

Amsterdam’s zeehaven in beweging
Petroleumopslag op het Galgenveld (Volewijck) van 1867-’90. De opslag
in de open lucht was eigenlijk tegen de voorschriften, maar onvermijdelijk
door de snel toenemende populariteit van het product olie.
In 1900 werd in de Stads Rietlanden het Nieuwe Entrepotdok
gegraven. Ingevoerde goederen lagen er, zonder ingeklaard
te worden, opgeslagen tot ze verkocht werden. Dat bespaarde
kosten en rompslomp als dat naar buiten Nederland gebeurde.
1900
Na de opening van het Noordzeekanaal was de weg naar zee
weliswaar korter maar lag de haven aan de verkeerde kant van
de stad. Het is onbegrijpelijk dat zowel de stedelijke overheid
als de grote maatschappijen in de opleving van de handel en
scheepvaart aanleiding zagen hun vertrouwde oostelijk havengebied
aan de eisen van de tijd aan te passen en verder uit
te breiden in plaats van te verhuizen naar de westzijde van
de stad. In het oostelijk havengebied steeg de kadelengte voor
diepgaande schepen in de periode 1907-‘26 van 6.340m naar
12.050m. Er zijn toen miljoenen letterlijk in het water gegooid.
Jarenlang wurmden grote zeeschepen zich door het nauwste
gedeelte van het IJ, tussen de Volewijck en het Centraalstation,
aan de stad voorbij. Daar werd de lading overgeladen op
dekschuiten die weer terug naar de stad voeren. In 1913 was de
maat vol en nam de gemeenteraad het besluit alleen ten westen
van de stad nieuwe havenwerken uit te voeren. Dat werd nog
eens ondersteund door het Algemeen Uitbreidingsplan (1934)
Petroleumhaven, opengesteld in 1889, met separate in- en uitvaarten die
afgesloten konden worden, opdat brandende olie niet in het kanaal kwam.
16