Download Eindverslag_Atypische_Myopathie.pdf - NHK

lobben zijn spits en getand. De onderzijde is blauwwit van kleur. De nerven zijn op de
onderzijde behaard. De schors is donkergrijs en glad. De bloemen zijn rood van kleur en
ontstaan in maart of april (Van den Berk boomkwekerijen, 2004). De vruchten bestaan uit
rode vleugels van twee tot drie centimeter lang. Vruchten vallen snel af doordat ze vroeg
rijpen in de zomer (Van den Berk boomkwekerijen, 2004). Ook de twijgen van de boom zijn
rood gekleurd. De Rode esdoorn leeft het best op vochtige grond. (Coombes, A.J., 1992) De
hoofdwortel van deze esdoornsoort is zwaar en heeft vele fijne vertakkingen. De groei wordt
belemmerd op kalkhoudende grond. Enkele cultivars van deze soort zijn Acer rubrum
‘Bowhall’ en Acer rubrum ‘Morgan’. (Van den Berk boomkwekerijen, 2004)
6.1.10. Acer saccharinum
De Acer saccharinum staat beter bekend als de Witte -of Zilveresdoorn. Deze is net als de
Rode esdoorn afkomstig uit Noord-Amerika. De bladeren van de Witte esdoorn zijn vijflobbig,
waarbij elke lob eveneens gelobd is. De lobben zijn scherp getand en de bladeren hebben
een lichtgroene kleur met gladde bovenzijde. De onderkant is blauwwit en dunbehaard. In de
herfst kleurt het blad meestal geel. De bloemen zijn groengeel en komen tevoorschijn in
maart (Van den Berk boomkwekerijen, 2004). De vrucht bestaat uit uitstaande vleugels. De
boom kan dertig meter hoog worden. (Coombes, A.J., 1992) De Witte esdoorn komt sinds de
zeventiende eeuw voor in Nederland (Maes, B., 2006). Deze esdoornsoort wordt in
tegenstelling tot andere soorten relatief niet oud, namelijk ongeveer honderd jaar (Hecker, U.,
2001). Een cultivar van deze soort is Acer saccharinum ‘Pyramidale’. (Van den Berk
boomkwekerijen, 2004)
6.1.11. Acer saccharum
De Acer saccharum, niet te verwarren met Acer saccharinum, staat beter bekent als de
Suikeresdoorn. Wat de twee soorten gemeen hebben is dat ze beiden dezelfde herkomst
hebben, namelijk Noord-Amerika. Sinds 1740 is de Suikeresdoorn ingevoerd in Nederland
vanuit Noord-Amerika (Maes, B., 2006). Deze soort komt vooral voor in vruchtbare bossen
en wordt tot ongeveer dertig meter hoog. De bladeren zijn vijflobbig en worden tot dertien
centimeter lang. De drie grootste lobben van het blad zijn wijd getand. De bovenzijde van het
blad heeft een donkergroene kleur en kleurt in de herfst oranje, rood of geel. (Coombes, A.J.,
1992) De bladeren van de Acer saccharum lijken sterk op die van de Noorse esdoorn. Echter,
de bladsteel van de Noorse esdoorn bevat melksap, dit in tegenstelling tot de Suikeresdoorn.
(Maes, B., 2006) De bloemen zijn geelgroen en hangen in pluimen (Van den Berk
boomkwekerijen, 2004). De vrucht bestaat uit vleugels die een stompe hoek vormen. Van
deze esdoornsoort wordt esdoornsiroop gemaakt. (Coombes, A.J., 1992) Enkele cultivars
van deze soort zijn Acer saccharum ‘Arrowhead’ en Acer saccharum ‘Legacy’.
6.1.2. Acer tataricum
De Acer tataricum oftewel Chinese esdoorn is afkomstig uit Midden-en Noord-China en
Japan. Deze esdoornsoort blijft in vergelijking met andere soorten vrij klein. De boom, of
eigenlijk struik, bereikt een gemiddelde hoogte van vijf tot zeven meter. De boom groeit vrij
traag en kan een breedte van tien meter bereiken. In de natuurlijke groeigebieden komen
exemplaren voor van groter dan tien meter. De bladeren zijn drie-lobbig en hebben een
glanzende, heldergroene kleur. De middenlob is smal en lang. De bladeren worden vier tot
acht centimeter lang. De schors is grijs en iets gegroefd. De jonge twijgen zijn roodbruin van
kleur. De gevleugelde vruchten lopen bijna parallel aan elkaar en worden ongeveer 2,5
centimeter lang. De struik kan uitgroeien tot een kleine, meerstammige boom. De wortelgroei
is oppervlakkig. Tijdens de herfst kleurt het blad in verschillende tinten rood en oranje. De
Acer tataricum is een boom die winterhard is en goed bestand is tegen droogte en
luchtvervuiling. (Van den Berk boomkwekerijen, 2004)
24