Download Eindverslag_Atypische_Myopathie.pdf - NHK

8. Discussie
Uit dit onderzoek met een onderzoeksgroep van 59 paarden is gebleken dat 46 procent van
de gevallen met Atypische Myopathie een leeftijd had onder de drie jaar. 37 procent was
tussen de vier en tien jaar en 17 procent was ouder dan tien jaar. De resultaten uit dit
onderzoek zijn in overeenstemming met de literatuur. Uit dit onderzoek is gebleken dat
vooral bij jonge paarden Atypische Myopathie wordt geconstateerd. Dit wordt ook
beschreven in de onderzoeken van Votion (2008) en van Galen (2008).
Uit het onderzoek is gebleken dat veel verschillende rassen door Atypische Myopathie zijn
getroffen. Vergeleken met de literatuur klopt dit gegeven. Votion (2008) beschrijft dat er geen
uitgesproken beschermende factor is geassocieerd met verschillende rassen. Echter, het is
in dit onderzoek naar Equine Atypical Myopathy opvallend dat het merendeel uit deze
onderzoeksgroep koudbloedige rassen blijkt te zijn. De overigen zijn warmbloedige rassen.
In de literatuur is niks teruggevonden over de kans die koud-of warmbloedige rassen hebben
om Atypische Myopathie te krijgen. Hier zal dus meer onderzoek naar gedaan moeten
worden.
In de literatuur wordt beschreven dat het geslacht geen directe invloed heeft op de kans tot
het ontwikkelen van Atypische Myopathie. Echter, Votion (2008) beschrijft wel dat over het
algemeen meer merries met Atypische Myopathie worden aangetroffen dan hengsten of
ruinen. Volgens Votion (2008) heeft dit te maken met het feit dat merries en veulens over het
algemeen vaker het gehele jaar door op een weiland worden gehuisvest. Deze gegevens zijn
in overeenstemming met de resultaten uit dit onderzoek. Uit dit onderzoek is namelijk
gebleken dat de meerderheid, namelijk 59%, van het vrouwelijke geslacht was.
De plaatsen waar Esdoorns zijn gevonden, zijn in overeenstemming met de gegevens uit de
literatuur. Volgens Maes (2006) komt de Noorse esdoorn veel voor in de buurt van de Sint-
Pietersberg in Limburg en zijn er populaties te vinden van de Veldesdoorn in Gelderland,
Noord-Brabant en Limburg. Ook beschrijft Maes (2006) dat de Gewone esdoorn op
verschillende plaatsen in Nederland te vinden is, vooral in het Geuldal (Limburg). Op de
hiervoor genoemde esdoornsoorten komt ook de schimmel Rhytisma acerinum voor. De
meeste gevallen van Atypische Myopathie uit dit onderzoek hebben zich in het najaar
voorgedaan. Dit is ook het jaargetijde waarin de zwarte teervlekken goed duidelijk zichtbaar
zijn op het afgevallen blad.
Dat de cyclus van Atypische Myopathie niet duidelijk is, heeft mogelijk te maken met de
veranderde tijd van bladval. De Natuurkalender; het fenologisch waarnemersnetwerk van
Nederland (2011) beschrijft dat de tijd van bladval afhankelijk is van de factoren temperatuur
en daglengte. Daarnaast vallen de bladeren het ene jaar geheel binnen twee weken en duurt
het het andere jaar wellicht wel vijf weken. Dit zijn mogelijke redenen waarom Atypische
Myopathie het ene jaar wel en het andere jaar niet voorkomt. Dit is slechts een hypothese.
Om dit te bevestigen, zou er meer onderzoek gedaan moeten worden.
Om te onderzoeken of Atypische Myopathie veroorzaakt wordt door inkvlekkenziekte op
esdoornbladeren, dient er naast dit onderzoek ook in andere Europese landen waar
Atypische Myopathie zich heeft voorgedaan onderzoek gedaan te worden naar het mogelijke
verband met de Esdoorn.
Om wetenschappelijk aan te tonen dat de schimmel Rhytisma acerinum op het esdoornblad
de daadwerkelijke veroorzaker is van Atypische Myopathie, dient meer onderzoek gedaan te
worden. Allereerst dient te worden onderzocht hoe de schimmel zich in het paardenlichaam
manifesteert. Daarnaast dient te worden onderzocht wanneer de schimmel zich precies op
de bladeren bevindt en vanaf welk stadium dit schadelijk is voor paarden. Verder moet er elk
jaar bijgehouden worden wanneer de esdoornbladeren beginnen te vallen. Bij elk
geconstateerd geval van Atypische Myopathie dienen bladeren te worden verzameld en
onderzocht. Er dient te worden gekeken naar het soort Esdoorn en de aanwezigheid van de
schimmel.
34