oktober 2012

16 Essentials - oktober 2012
‘als de geneeskundige wereld niet weet
wat er aan de hand is, heeft hij de slechte
gewoonte de fout bij de patiënt te leggen.’
Speelt psychische problematiek ook vaak een rol?
Voor een deel. We hebben steeds meer inzicht gekregen
in wat chronische pijn en dysfunctioneren voor impact
heeft op een patiënt. Als je lang met pijn rondloopt, is
het toch ook niet verwonderlijk dat je depressief wordt?
Patiënten hebben in het verleden nog wel eens vlug het
labeltje ‘psychisch’ opgeplakt gekregen. Als de geneeskundige
wereld niet weet wat er aan de hand is, heeft
hij de slechte gewoonte de fout bij de patiënt te leggen.
Natuurlijk hebben patiënten vaak al heel wat stress
gehad. Het is niet voor niks dat mensen meer
op hun tanden gaan bijten als ze het moeilijk hebben.
‘We moeten ons er doorheen bijten’, zeggen we dan.
Diagnostiek lijkt dan vaak lastig…
Diagnostiek is heel belangrijk en kan soms wel eens
moeilijk zijn. De diagnostiek bij chronische patiënten
moet al in het begin van de behandeling goed zijn.
Daar worden veel fouten in gemaakt, omdat men dat in
de tandheelkunde niet gewoon is. In België, maar ook
in Nederland, wachten algemeen practici vaak te lang
met vragen stellen over stress en depressiviteit. Dat
doet men vaak pas als men de patiënt wat beter kent.
Maar het is helemaal niet vreemd om direct te vragen
naar beleving en impact op het leven van een patiënt
bij pijn en dysfunctioneren. Ten tweede is het om succes
te kunnen behalen heel belangrijk dat de patiënt
meewerkt en verantwoordelijkheid neemt in de eigen
behandeling. Ik kan de beste plaat inslijpen, de beste
fysiotherapeut zoeken, de beste medicatie voorschrijven,
maar als die patiënt niet afleert overdag op zijn
tanden te bijten dan is de patiënt zo weer bij me terug.
Je moet mensen inzicht geven, motiveren en psychisch
begeleiden. Counseling dus.
Welke tips heeft u voor tandartsen die geconfronteerd
worden met deze patiënten?
Neem voldoende tijd en doe grondig klinisch-tandheelkundige
diagnostiek. Door de band genomen is
zeventig procent van de pijn in het kaakgewricht tandgebonden
of tandheelkundige pijn. Daarna vormen de
spieren en de gewrichten de belangrijkste oorzaak.
Pas daarna komen vreemde zaken als een brandende
tong of gerefereerde pijn aan migraine. Een behandelaar
die dingen ziet die hij niet vertrouwt of niet goed
herkent, moet de moeite nemen andere disciplines in
te schakelen.
Wat fascineert u in dit gebied van de tandheelkunde?
Het is intrigerend dat iedere patiënt een ander verhaal
heeft. Het vereist veel meer nadenk- en zoekwerk om
tot een juiste diagnose te komen dan een caviteit boren
of vulling leggen. Dat zeg ik niet uit disrespect, maar ik
vind het intellectueel boeiender om met patiënten om
te gaan die met een probleem komen dat niet zo direct
evident is. Ten tweede heb je nog veel meer interactie
met de patiënt, zeker op het gebied van motivatie en
begeleiding. Je probeert soms jaren naar oplossingen
en verbeteringen te zoeken.
Hoe is de relatie met onderzoek en onderwijs?
We hebben te maken met drie componenten: onderwijs,
onderzoek en maatschappelijke dienstverlening.
Die combinatie maakt het boeiend. Mijn onderzoeksgebied
is nog steeds de neurofysiologie, en dan met
name de invloed van reflexen op het functioneren. Wat
gebeurt er bijvoorbeeld motorisch bij mechanische en
elektrische prikkels? We zijn op zoek naar documentatie
uit het lichaam waardoor we beter kunnen screenen,