oktober 2012

22 Essentials - oktober 2012
Fig. 2a: 2D-computertomografie Fig. 2b: 3D-beeld Fig. 3: SLA-schedelmodel in occlusie
Fig. 4: Eerste prothetisch ontwerp Fig. 5: Eerste digitaal ontwerp: Fig. 6:Tweede ontwerp: geïntegreerd
initieel technisch design
Suprastructuur:
Twee afzonderlijke, uitneembare, kunsthars overkappingsprothesen
die op de gefreesde stegen werden
bevestigd.
De werkzaamheden in ons labo bestonden uit het reinigen
en etsen van de primaire structuur, de membraanimplantaten,
en het parallel frezen van de stegen.
Vervolgens hebben we Locator ® -verankeringselementen
op de stegen aangebracht. De gebitsopstelling werd
vervaardigd door roze kunsthars op de secundaire mantelstructuur
(overkappingsprothese) aan te brengen en
hierop de prothese-elementen te polymeriseren.
De technische uitvoering
Aan de hand van de CBCT-opname (fig. 2a+b) hebben
we zowel van de maxilla als de mandibula, digitaal
vervaardigde, kunsthars StereoLithography Apparatus
(SLA)-modellen gemaakt. Gelijktijdig met de radiografische
diagnostiek, legden we tevens de 3D-articulatie
vast. Aan de hand van een copy-transfer hebben we een
overdracht doorgevoerd van de analoge modellen naar
de SLA-modellen, waarna we deze laatste in articulator
konden zetten (fig. 3).
Een digitale gebitsopstelling van de maxilla werd, via de
antagonistische occlusale vlakken, in contact gebracht
technisch design met gebitsopstelling
met de mandibula. Aan de hand hiervan hebben we een
eerste, analoog design van de prothetische structuren
uit kunsthars vervaardigd (fig. 4). Vanwege de (te) hoge
complexiteit, hebben we ervoor gekozen om niet direct
een digitaal design uit één stuk te vervaardigen (fig. 5).
Bovendien, zoals al eerder gesteld, bleek deze werkwijze
zelfs noodzakelijk om de communicatie over de
opeenvolgende digitale ontwerpen efficiënter aan te
pakken. Anticiperend op de nog te verwachten skeletgroei
en expansie van de kaken, hebben we besloten
om een gesofisticeerd, driedimensionaal design uit
twee losse delen te maken. Dankzij de gebitsopstelling,
benaderde het tweede ontwerp (fig. 6) veel meer het
ultieme design. Het resultaat was een geïntegreerd technisch
design op basis van, en mét, de gebitsopstelling.
Haalbaarheid
Na kritische analyse van alle drie voorgaande ontwerpen,
hebben we alsnog besloten om het prothetisch ontwerp
verder te vereenvoudigen. Twee onafhankelijke onderstructuren,
met een onderlinge reversibele connectie in
tweedimensionale relatie (fig. 7), vormden de uiteindelijke
basis voor het definitieve design (fig. 8).
Dit design muntte uit door de eenvoud van de constructie
en de technische haalbaarheid, zonder dat de toe-