Frank Cool 'Alleen het verzet dat overal in de stad opduikt ... - Roularta

More documents

Recommendations

Info

Rudy Rasta ‘Ik weet niet of ik hier ga kunnen blijven.’ ‘Hun pooiers zitten trouwens niet in ’t Keteltje, maar wel in de Nigeriaanse gebedshuizen. Dat zijn broeihaarden van racisme. “Don’t let the white man take your mind. ” Als die pooiers zien dat een van die meisjes te veel met een klant meegaat, praten ze met de Nigeriaanse pastoor. En die praat met het meisje: “You’re here with a mission. ” ‘Daarom heb ik die Ketel altijd verdedigd. Omdat we dan tenminste een plaats hebben waar ze allemaal samen zitten. En alles kunnen controleren. Anders zwermen ze over de hele stad uit. Ook voor hen is het zoveel veiliger. Een raamprostituee huurt een raam voor twaalf uur. Maar als er niemand komt, moet ze pakken wie ze kan krijgen. En wat er dan achter dat gordijn gebeurt: daar heeft niemand controle op. De vrouwen van ’t Keteltje observeren die mannen heel goed. En weten met wie ze meegaan. Vergis u niet: het zijn allesbehalve doetjes. Ze weten maar al te goed waar ze mee bezig zijn. En wat het risico is.’ Cool toont een foto. Een tiental vrouwen in een lendendoek, ergens in Afrika. Miserabele blik. Mal-de-vie. ‘Vrouwen die gedeporteerd zijn. Die, die en die... hebben nog in ’t Keteltje gewerkt. Zolang ze geld opsturen naar Afrika zijn ze fantastisch. Maar als ze ginder terugkomen zonder geld, worden ze verstoten. Dan zijn het plots ‘vuile hoeren’. Die foto ziet Janssens niet. Mensen tellen niet voor hem. Met Detiège viel tenminste nog te discussiëren, met Janssens niet. Hij kijkt niet naar links of rechts, alleen naar het plan.’ Middag in de Oude Mansstraat. Er loopt niemand op straat. Alleen de televisie in café De 7de Hemel maakt wat lawaai. Ik zap. In de schaduw van de Oude Mansstraat staat een groot gebouw: de hoofdzetel van VOKA – VEV. Helemaal bovenaan heeft gedelegeerd bestuurder Philippe Muyters een bureau. Zijn broer Serge heeft ook carrière gemaakt. Acht jaar geleden veegde hij met groot geweld het Schipperskwartier schoon. Vandaag is hij hoofd van de dienst ‘operaties’ bij de Antwerpse politie. Zap Honderd meter verder, op de Brouwersvliet, ligt de hoofdzetel van SD Worx, een dienstenbedrijf. Drie jaar geleden sloot de stad een overeenkomst met SD Worx voor een grootschalig vastgoedproject in de buurt. Daarvoor moet het Zeemanshuis, een toevluchtsoord voor mensen met weinig geld, verdwijnen. De directeur KMO van SD Worx heet Eric Janssens. Broer van Patrick, die hier sinds kort ook in de buurt woont. SD Worx heeft het project intussen verkocht aan vastgoedmakelaar CIP Construction & Investment Partners. Zap Net om de hoek van de Oude Mansstraat ligt de voormalige wijnhandel Barreiro. Nu nog verval, maar een enorm vastgoedproject in aanbouw. ‘Hier komen prachtige woningen met als belangrijke troeven: licht, lucht en groen in een verleidelijk stuk Antwerpen’, staat op de website van de Stad Antwerpen. Zap Twee bordeelhouders lopen door de straten. Ze kopen het ene pand na het andere op net buiten de gedoogzone. ‘Het is voor ons een heel interessante buurt’, zegt een Nederlander. ‘We breken de huizen af. Of renoveren ze om er allemaal studentenkamers van te maken.’ ‘Als die trend van de studentenkamers aanhoudt’, zegt oud-Schipperskwartierbewoner Bert Verhoye, ‘moeten ze in Leuven en Gent dringend hun campussen verleggen naar de Scheldestad’. Zap Ik praat wat met Rudy Rasta. Ex-conciërge, ex-schaapherder, ex-dakloze en, gewoon, een lieve man. Hij vertelt waar hij allemaal geslapen heeft in zijn leven: onder de sterren, op een elek- 1 1 J U N I 2 0 0 8 K N AC K 3 9 ▲
▲ België Het Schipperskwartier triciteitspaal van honderd meter hoog,... ‘Ik zal u tonen welke huizen ik hier allemaal gekraakt heb’, zegt hij. We wandelen door de buurt. Hij wijst zowat alle huizen aan. ‘’t Kwartier is naar de kloten, dat weet iedereen. Vroeger stikte het hier van het volk. Maar nu...’ Hij zwijgt even en zegt dan: ‘Ik weet niet of ik hier nog lang zal kunnen blijven wonen.’ Dan slaapt hij wel weer onder de sterren. Altijd mooie luchten, daar. Maar stiekem gaat hij het Kwartier toch wat missen. De stemmen ’s nachts. De sirenes. Ik zap, voor de laatste keer. Blauwe zwaailichten in de Oude Mansstraat. Op de drie cafés hangt sinds vandaag hetzelfde papier: ‘Het is verboden in instelling gekend of genoemd als... ‘s nachts enige vorm van uitbating uit te oefenen van 23 mei tot 22 augustus. Patrick Janssens, de burgemeester’ ‘Onbegrijpelijk’, zegt cafébaas Smida van Cafe Zonder Naam. ‘The big boss zegt dat er te veel klachten zijn over nachtlawaai. Terwijl de politie niet eens metingen heeft laten doen. Mijn café laat hij sluiten op basis van acht klachten. Een van de klachten was dat mijn hond Einstein op straat gekakt had. (tegen Einstein) Toegegeven, dat was nu ook wel oerdom hè, Einstein.’ Aimabele vent, die Smida. Belezen ook. Bevriend met de dochter van Brel. ‘Maar in mijn café moet ik Brel niet spelen’, zegt hij. Zijn cafe is een lied van Brel. Een nachtcafé vol branieschop- pers en hoerenlopers. Maar nu dus even niet meer. ‘Er waren toch nog andere klachten?’ vraag ik. ‘Een van mijn klanten had coke op zak. (haalt de schouders op). Maar wat moet ik dan doen? Mijn klanten fouilleren als ze binnenkomen? Inspecteur Colombo worden? Dit is wel een prostitutiebuurt. Ik vraag mij af wat ze willen. Er Vaticaanstad van maken?’ Smida lacht, zingt en verbeeldt een Brel-song: ‘Ces gens-là’ Que chez ces gens-là On ne vit pas, monsieur On ne vit pas On triche... ‘Er gebeuren hier vreemde dingen’, zegt Danny Vereecke, exbordeelhouder. ‘Iedereen in de straat weet dat alle klachten van één persoon komen. Iemand die hier net is komen wonen. Die belt elke avond naar de politie: ‘Ik kan niet slapen...’ Kom dan niet in een prostitutiebuurt wonen! Dat zijn dus wel de mensen die roepen: ‘We moeten verdraagzaam zijn tegenover vreemdelingen.’ Iedereen weet ook dat de stad hen hier, excusez-le-mot, ‘gezet’ heeft. Ze hebben subsidies gekregen om hier te komen wonen. U zult zien: vanavond zal er net evenveel nachtlawaai zijn. En toch zal het geen avond als alle andere worden: één persoon gaat niet naar de politie bellen.’ Nacht. Het caféverbod tegen nachtlawaai zorgt zowaar voor nog meer nachtlawaai. De Nigerianen dolen over straat. Zijn hun Ketel kwijt. En de mensen van het Kwartier discussiëren op straat over het caféverbod. Luid, zoals altijd hier. Het gerucht echoot weer door de straat. ‘Ge weet toch wat de Jaaaaaanssens van plan is...’ 4 0 K N AC K 1 1 J U N I 2 0 0 8 Smida. ‘Willen ze er hier Vaticaanstad van maken?’ Afgesproken met Micheline Manfroid, de bekendste ex-prostituee van het Kwartier. 37 jaar hield ze permanentie in de Keistraat. Tot Serge Muyters haar met zeven politieagenten uit haar eigen huis liet zetten. Ze kijkt met lede ogen naar wat er met haar Kwartier aan het gebeuren is. ‘De geschiedenis herhaalt zich. In de jaren tachtig hebben ze hier een sociale woonwijk neergepoot. Die mensen vroegen zich natuurlijk af waar ze in godsnaam terechtgekomen waren. “Maak u geen zorgen”, hebben ze toen gezegd, “die raamprostitutie, dat gaat niet lang meer duren. ” ‘Nu komen er weer mensen wonen die prostitutie niet gewoon zijn. Mensen die niet van de kant zijn, die niet weten wat prostitutie is. Janssens vindt dat vrouwen met kinderen door de buurt moeten kunnen wandelen. Dit is geen buurt voor kinderen. ‘Ik heb het Gerucht ook gehoord, ja. Maar ik weet niet of het klopt. Misschien doet het er ook niet toe. Mijn gedacht is: ze zullen zelfs niet moeten ingrijpen. Binnen een paar jaar is het hier...’. Ze zucht. ‘Iedereen weet dat het vet van de soep is in de raamprostitutie.’ Internet? ‘Dat ook, ja. Maar vooral het Kwartier zelf. Het is niet meer aantrekkelijk voor klanten. Iemand die vroeger door de straten van het Schipperskwartier liep, kon net zo goed op weg zijn naar zijn werk. Vandaag zitten alle prostituees naast elkaar. Iemand loopt hier niet zomaar rond. Een klant kan ook niet meer vragen wat hij wil, want de rest luistert mee. En een meisje heeft veel minder privacy. De klanten hebben dat niet graag. En blijven weg. Sint-Paulus, de Falcon: het is allemaal zo dood, dood, dood.’ Een week later. De Raad van State schorst het sluitingsbevel van Patrick Janssens. Café Zonder Naam mag onmiddellijk ‘s nachts weer open, ‘t Keteltje en De 7 de Hemel vanaf volgende week. De Raad van State vindt de straf van de burgemeester ‘buiten proportie’. Janssens kondigt meteen nog strengere controles aan. Mail gekregen van Frank Cool, ter attentie van de overlevenden. De titel is: ‘De Janssens Werken – ’t Stad is van de Architect’. Er zit een internetlink bij: www.bavo.biz. De burgemeester poseert samen met twee architecten. Twee leden van het bureau BAVO, dat iedereen oproept om ‘zich uit te spreken over het positieve politieke project in de stad’. Cool schrijft erbij: ‘Dit is mijn Antwerpen niet meer. Niet het Antwerpen waar ik 53 jaar gewoond heb. Elke spriet gras moet eraan. Terwijl een stad een rafelige rand moet hebben. Dat is de voedingsbodem voor kunstenaars. Als je die rafelrand eruit knipt, knip je de ziel uit de samenleving. ‘En de hoerenbuurt?’ reply ik. ‘Die drie straten, dat heeft niets meer met het Schipperskwartier te maken’, antwoordt hij. ‘Dat is een legbatterij, een designfoto voor toeristen. En op de koop toe is het tegen de wet. Nee, als de rode lamp hier voorgoed uitgaat: ik zal er geen traan voor laten. Alleen het verzet dat overal in de stad opduikt, houdt me hier.’
Page 1 and 2: 3 6 K N AC K 1 1 J U N I 2 0 0 8 Fr
Page 3: ▲ België Het Schipperskwartier

Frank Cool 'Alleen het verzet dat overal in de stad opduikt ... - Roularta

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?