Kieskring BHV: - nachtmerrie voor de Vlamingen ... - Vlaams Belang

Besluit: het nieuwe systeem zal de electorale integratie van anderstaligen tegengaan in
plaats van bevorderen en veel meer anderstaligen aanmoedigen om te blijven stemmen voor
niet-Nederlandstalige lijsten. De voordelen van de splitsing worden hierdoor goeddeels teniet
gedaan. We zullen blijvend geconfronteerd worden met affiches van MR, FDF, PS, Ecolo
en cdH. Erger nog: ook het arrondissement Leuven (Tervuren, Kortenberg,…) zal hier
voortaan mee geconfronteerd worden.
3.2 Hoogst gevaarlijk novum in het eerste BHV-akkoord is de oprichting van de zogeheten
‘Hoofdstedelijke Gemeenschap’. Jarenlang al proberen de Franstaligen het zogeheten
‘carcan’ rond Brussel te doorbreken met een ‘metropolitane’ en dus grootstedelijke
constructie, waarmee ze vat kunnen krijgen op het Vlaamse ommeland rond de hoofdstad.
Enkele jaren geleden kwamen de werkgeversorganisaties (ook VOKA) deze wensen op een
weinig doordachte wijze tegemoet via de creatie van de BMR of Brussels Metropolitan
Region. Deze Metropool zou zich uitstrekken over Waals-Brabant, Brussel en Halle-
Vilvoorde. Daags nadat VOKA dit initiatief op 30 augustus 2009 formeel had ondertekend
(het was namens de Vlaamse werkgevers nog onderhandeld door huidig N-VA-minister van
Ruimtelijke Ordening Muyters) blokletterde de krant Le Soir “Les patrons se mobilisent pour
le Grand-Bruxelles.” viii Als reactie daarop diende het Vlaams Belang in verschillende
gemeenteraden moties in tegen dit project. Onder meer in Overijse, Dilbeek, Opwijk,
Affligem en Meise kregen de moties de steun van de meerderheid van de raadsleden. Mede
onder deze druk verdween de ‘R’ van Region en het project werd herdoopt in “Brussels
Metropolitan”.
De Franstaligen dringen al vele maanden aan op een bijzondere wet waarmee zo’n
‘Metropolitane Gemeenschap’ zou opgericht worden. Zij zien daarin vanzelfsprekend de
voorafbeelding van het grote Brussel van de toekomst. Via een bijzondere wet zou deze
nieuwe instelling meteen gebetonneerd worden, zodat de Vlamingen hem nooit meer
kunnen afschaffen. Wouter Beke ging voor deze eis overstag en heeft in het voorjaar reeds
een ontwerp van bijzondere wet geschreven. Hij zag dit vooral als een
samenwerkingsplatform tussen de gewesten, waartoe de provincies desgewenst kunnen
toetreden. In de teksten van Di Rupo werd het ding een ‘grootstedelijke gemeenschap’,
waartoe ook de gemeenten zouden kunnen toetreden.
Uiteindelijk werd het in het Nederlands een ‘Hoofdstedelijke Gemeenschap’ en in het Frans
een ‘Communauté métropolitaine’. Niet alleen zullen in deze nieuwe instelling de gewesten
vertegenwoordigd zijn, er werd bovendien beslist dat alle gemeenten van de oude provincie
Brabant net als de federale overheid er van rechtswege lid van zullen zijn. Door de
betonnering in een bijzondere wet wordt dit orgaan veel meer dan een overlegplatform. Het
wordt een geheel nieuwe, belangrijke politieke instelling met een zeer brede actieradius.
Er werd dus in heel ruime mate tegemoetgekomen aan de eisen van Di Rupo. In de uitleg
hierbij staat in het Strik-akkoord tevens te lezen dat het sociaal-economisch ‘hinterland’ van
Brussel, rekening houdend met woonmilieu, migraties (sic) en tewerkstelling een
grootstedelijke zone beslaat van 1,8 miljoen inwoners, die zich uitstrekt over bijna 35
gemeenten, die in Vlaanderen en Wallonië liggen.
Concreet wil men “nauwe samenwerkingsverbanden” realiseren tussen Brussel en “zijn
hinterland” “op het vlak van werk, economie, ruimtelijke ordening, mobiliteit, openbare
werken en milieu”.
12