Inventarisatie van lacunes in het opleidingsen scholingsaanbod - Seor

In die tijd werden scholing en opleiding van docenten volledig door OCW gefinancierd.
In de periode daarna zijn de nascholingsgelden terecht gekomen in de lumpsum van de
scholen, met als nadrukkelijke bedoeling dat de gelden zouden worden ingezet voor de
scholing van docenten. De realiteit zou zijn dat deze middelen steeds meer verdwijnen in
de reguliere lumpsum van scholen, waardoor scholen in tijden van tegenspoed die gelden
niet meer beschikbaar stellen voor scholing en professionalisering van docenten. In de
huidige vorm van de Lerarenbeurs kunnen scholen de korte cursussen via de
Lerarenbeurs financieren als alternatief voor financiering uit de lumpsum, hetgeen niet de
bedoeling is van de Lerarenbeurs.
Op dit moment zou naar de mening van deze respondenten het aanbod van
opleiding/scholing nog steeds teveel aanbodgestuurd zijn en niet goed afgestemd zijn op
de behoefte van de markt. Deze respondenten geven het volgende aan. Door de wijze
waarop het opleidings- nascholingsstelsel is geregeld, is de invloed van schoolbesturen op
de scholings- en opleidingsmarkt minimaal. Ook kunnen leraren nog steeds weinig of
geen invloed uitoefenen op effectuering van de vraagarticulatie. Dit zou te maken hebben
met het ontbreken van visie van scholen over scholing. Schoolleiders denken in het
algemeen onvoldoende na over hoe scholing van hun leraren past binnen de
beleidsontwikkelingen. Docenten volgen soms volledig een willekeurige opleiding,
omdat de school personeel ‘altijd’ naar deze opleiding stuurt. Ook is de afstemming
tussen wat de docent wil en wat de school nodig heeft niet altijd even goed. Volgens deze
respondenten is er wel een omslag gaande. Scholen proberen steeds meer te sturen op
welke opleidingen het beste binnen de school passen.
Aanbod kwantitatief
Uit de gesprekken concluderen wij dat er een grote diversiteit is in het aanbod van
opleiding en scholing. Het aanbod is zo groot dat een respondent zich kan voorstellen dat
een leraar op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet. Daarbij komt
ook nog eens dat aanbieders cursussen die inhoudelijk sterk op elkaar lijken net iets
anders noemen, wat het geheel nog onoverzichtelijker maakt. Cursusaanbieders hebben
zelfs binnen hun eigen aanbod cursussen die inhoudelijk veel op elkaar lijken, terwijl de
naamgeving anders doet vermoeden. Aan de andere kant hebben veel scholen connecties
met aanbieders van scholing, waar zij hun personeel ‘standaard’ naar toesturen, en vinden
deze scholen hun weg wel bij het zoeken naar scholingsaanbod.
Veel aanbieders van scholing werken niet met een maximum aantal cursusplaatsen.
Sommige aanbieders berekenen per cursus het benodigd aantal deelnemers om breakeven
te draaien. Als de vraag groter blijkt te zijn, dan organiseren zij een extra cursus, een
extra dag of huren een extra locatie. Aanbieders van afstandsonderwijs (Open
Universiteit, LOI) kunnen landelijk zelfs een onbegrensd aantal cursusplaatsen aanbieden.
Het komt ook voor dat een cursus wordt geannuleerd vanwege te weinig vraag. Zo
zouden er aan de bèta-kant veel kwalitatief goede cursussen worden aangeboden, die
echter regelmatig gecanceld worden omdat er te weinig inschrijvingen zijn. Een andere
reden voor een tekortschietende vraag kan zijn dat een training in de opstartfase zit
(nieuw product). Soms wordt de cursus dan toch gegeven, ondanks het beperkte aantal
deelnemers, om bekendheid te genereren en met behulp van terugkoppeling van de
deelnemers de cursus aan te passen.
Scholing bij universiteiten en hogescholen dekt maar een deel van de opleidings- en
scholingsmarkt. Volgens een respondent leggen scholen een groot deel van hun
scholingsvraag neer bij de Landelijke Pedagogische Studiecentra (LPC’s). Ook de
schoolbegeleidingsdiensten hebben van oudsher een hele stevige poot, met name in het
34