SAN Praktijkrichtlijn rust-ECG conceptversie 01032011 - De SAN ...

SAN Praktijkrichtlijn rust-ECG
Vanwege mogelijk elektrische gevaren met het ECG-apparaat dient de apparatuur
regelmatig gecontroleerd te worden. Bij deze controle moet gekeken worden of de
apparatuur nog voldoet aan de standaarden voor lekkage. Voor het maken van een correcte
interpretatie van een ECG ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid bij de zorgverlener die
deze interpreteert.
De training die nodig is voor de technische aspecten van het uitvoeren van een ECG is
samengevat in tabel 3 [Kadish, 2001].
Tabel 3. Training in ECG technologie
1 Basiskennis elektrische activiteit van het hart
2
3
4
5
6
Plaatsen van de elektrode-plakkers: voorbereiding van de huid en locaties
Signaal filtering en het effect op de vormen van de golven
Technische artefacten
Basiskennis computer diagnose algoritmen
Veiligheid
Patroonherkenning is cruciaal bij de interpretatie van een ECG. Dit is enkel te leren door
herhaald patronen tegen te komen oftewel door ervaring in de interpretatie van ECG’s. Naar
schatting verkrijgt een zorgverlener voldoende competentie in het beoordelen van een ECG na
het beoordelen van 500 ECG’s (normale en abnormale) onder supervisie. Het beoordelen van
ECG’s waarbij ook patiënt is gezien is eenvoudiger dan het beoordelen van een ECG zonder
achtergrondkennis of het zien van de patiënt [Kadish, 2001].
Deze richtlijn beschrijft ook dat uit studies is gebleken dat de accuratesse van de automatische
analyse van een ECG lager ligt dan wanneer de cardioloog zelf het ECG beoordeelt. Daarom
is verificatie van een computergeanalyseerde ECG door een expert noodzakelijk. Een
computergeanalyseerde ECG kan wel betrouwbare getallen geven over de hartslag,
geleiding intervallen en assen. Door nieuwere technieken zal in de toekomst de accuratesse
van de computergeanalyseerde ECG’s omhoog gaan, maar deze zijn nog niet goed
gevalideerd [Kadish, 2001].
Tot slot wordt in de richtlijn aanbevolen minimaal 100 ECG’s per jaar te beoordelen om
voldoende competenties te behouden om een 12-kanaals ECG te beoordelen [Kadish, 2001].
In 2008 is de richtlijn ‘atrial fibrillation’ van de Institute for Clinical Systems Improvement (ICSI).
Deze richtlijn is specifiek bedoeld voor de eerstelijns gezondheidszorg. Indien uit het ECG het
volgende te halen is, is er sprake van atriumfibrilleren: ongeorganiseerde snelle
boezemactiviteit (>350 slagen/minuut). Ook zijn de ventriculaire complexen onregelmatig
[Munger, 2008]. Over de uitvoering van een rust-ECG wordt in deze richtlijn geen informatie
gegeven.
Een contra-indicatie voor een rust-ECG in de eerstelijns gezondheidszorg die in de richtlijn van
de ICSI wordt beschreven is de volgende [Munger, 2008]: Patiënten met instabiele
hemodynamiek. Symptomen van deze patiënten zijn: hypotensie, myocard ischemie,
ongecompenseerd hartfalen, veranderde mentale staat, eind-orgaan disfunctie, klinische
CONCEPT maart 2011 12