Koninklijke ere-commando's en militaire erefuncties - Collectie

Duits-Deense oorlog werd in 1864 bepaald dat de provincienaam aan de regimentsaanduiding
zou worden toegevoegd, zodat toen de naam werd gevormd en goedgekeurd:
2 Westfálisches Infanterie Regiment No. 15 (Prinz Friedrich der Niederlande).
N.B. `Prinz Friedrich enz.' nog steeds tussen haakjes.
Het regiment vormde met het dochterregiment een brigade. Tenslotte vond Keizer Wilhelm I
in het feit dat Prins Frederik op 23 maart 1873, 60 jaar Pruisisch officier was, aanleiding de
benoeming van het `2 Westfálisches infanterie regiment No. IS (Prinz Friedrich der
Niederlande)' in dier voege te wijzigen dat het officieel de naam van de Prins kreeg, en sinds
die datum voerde het de benaming:
`Infanterie-Regiment Prinz Friedrich der Niederlande (2 Westfálisches) No. 15'.
Hierna werd de naam niet meer gewijzigd - ook niet toen Koningin-Regentes Emma Chef van
het regiment werd - en bleef onveranderd totdat het regiment in het jaar 1918 werd ontbonden
na de capitulatie der Duitse legers.
WILHELMINA HELENA PAULINA MARIA (1880 - 1962)
Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz.
De voorstelling die men heeft van Koningin Wilhelmina en voorzover velen zich haar nog uit
eigen waarneming kunnen herinneren, zowel wat haar uiterlijk als wat haar innerlijk betreft,
maakt het in vergelijking met Konigin Emma minder moeilijk te aanvaarden dat het militaire
immer haar bijzondere belangstelling heeft gehad. Reeds als kind dacht zij graag militair en
de omstandigheden in haar jeugd werkten dit bovendien in de hand.
'Als meisje van tien jaar had zij in grote ernst maar toch stralend van
opwinding, rechtop staande in een à la Daumont bespannen landauer,
vaandels en standaarden uitgereikt; net nog niet vijftien jaar waren het
onderscheidingen aan de deelnemers van de Lombok-expeditie geweest.
Bewondering en sympathie voelde zij voor de generaalstaatsman Van Heutz en
tenslotte onderhield zij haar voortdurende contacten met de militaire leden van
het kabinet en met de leiding van het leger en de leden van haar Militaire Huis.
Toen zij in deze jaren van de Eerste Wereldoorlog een nauw contact onderhield
met leger en vloot, deed zij dit met grote animo en ogenschijnlijk
onvermoeid.
Meestal te paard inspecteerde zij de troepen door het gehele land en bovenal
in de grensgebieden, nu niet meer gekleed in de witte amazone als in de eerste
regeringsjaren, maar in een lange grijze rijmantel; links van haar reed de
commandant van het veldleger. Zij stelde er prijs op voor te gaan in
uithoudingsvermogen en lichamelijke kracht. . . .
De laatste militaire tocht ging naar Zeeuws-Vlaanderen, tegelijk voor
grensbezoek aan de troepen, daar hoorde zij voor het eerst vijandelijk
artillerievuur. . .
In de regel als de tochten lang duurden, sliep zij in haar salonrijtuig, en
zonodig stond zij 's nachts weer op om aanwezig te zijn bij de nachtmarsen en
nachtelijke oefeningen.' 27)
Wij zien haar op foto's uit het begin van deze eeuw als de jongste en mooiste koningin van
Europa, onberispelijk gekleed, charmant en tegelijk van een onvergelijkelijke voornaamheid,
gezeten op haar prachtig rijpaard, in feilloze amazonezit.