Cotrcie'n op Curaçao Bronzen schild voor de 108

De Groene Baret, maart 2010
BronZen
sChiLd
voor
de 108
de 108 Cotrcie heeft op dinsdag 15 december
2009 een Bronzen schild gekregen. een welverdiende
toekenning, want dit ereschild is de
hoogste groepswaardering die landmachteenheden
kúnnen krijgen. Pas zeven keer
eerder werd het Bronzen schild aan een
eenheid toegekend voor buitengewone toewijding
of bijzonder loffelijk optreden tijdens
het uitvoeren van een opdracht.
De opdracht waaraan de 108 haar Bronzen Schild
heeft te danken, stamt uit de periode van uitzending
naar het Afghaanse Uruzgan, van april tot
en met augustus 2006. Een periode die al eerder
werd opgemerkt, want de toenmalige pelotonscommandant
kapitein Marco Kroon maakte ook
deel uit van die 108 Cotrcie. Hij ontving in mei
2009 de Militaire Willems-Orde voor zijn persoonlijke
daden aldaar.
Tenten in Kamp Holland
De 108 Cotrcie was toentertijd de eerste Special
Forces-club die onderdeel vormde van de Deployment
Task Force (DTF) in Uruzgan. Voor vele manschappen
was deze uitzending niet hun eerste.
Onder de naam VIPER kreeg de ploeg in eerste
instantie de taak om Situational Awareness (SA)
op te doen. Met andere woorden: de commando’s
moesten het gebied en de vijandelijke activiteiten
daarbinnen in kaart brengen als voorbereiding op
de ontplooiing van de Battle Group in een later
stadium. Eén van de mannen hierover: “Toen wij
arriveerden in het huidige Kamp Holland, stond
er nog bijna helemaal niets. Alleen de paar tenten
waarin wij voorlopig gelegerd werden. Eten
moesten we bij de Amerikanen doen. Inmiddels is
het kamp uitgegroeid tot een kleine stad met vele
internationale eenheden.”
De VIPER-compagnie voerde in die Uruzganperiode
in totaal 36 operaties uit. Deze gebeurden
veelal onder extreem moeilijke en vijandige om-
standigheden. De taakeenheden moesten regelmatig
voor langere perioden en onder zware
klimatologische omstandigheden op pad.
Meerdere malen vonden er vuurgevechten plaats
met de Taliban en er werden diverse wapen- en
munitieopslagplaatsen ontdekt en vernietigd.
“Dankzij onze goede vooropleiding en aange-
leerde procedures, wisten altijd op een juiste wijze
op die gevechtsomstandigheden te anticiperen.
Onze compagnie werkte daarbij vrijwel volledig
zelfstandig, omdat we eenvoudigweg niet konden
terugvallen op directe of indirecte steun van
andere ISAF-eenheden. Wel hadden wij vaak de
beschikking over luchtsteun; een hele geruststellende
ervaring”, schrijft één van hen.
Weerbestendig brons voor hechte club
Het Bronzen Schild is een rechthoekige plaquette
van ongeveer 45x60 centimeter in weerbestendig
brons met strakke lijst. Op de bovenzijde van deze
plaat is een ornament aangebracht met daarop als
hoofdmotief een liggende leeuw op een voetstuk
met een lauwerkrans daaronder. Dit ornament siert
ook de top van de vaandelstok. Bij het Bronzen
Schild hoort ook een individuele draagspeld voor
de militairen van de eenheid en een op naam
gestelde oorkonde met de motivering voor de toekenning.
De Commandant der Landstrijdkrachten,
luitenant-generaal R. Bertholee, reikte tijdens een
bijzonder korpsappèl het Bronzen Schild en de bijhorende
draaginsignes uit. Daarnaast had hij voor
de toenmalige compagniecommandant majoor
Huub Smeets nog een bijzondere onderscheiding:
het “Ereteken van Verdienste in Zilver” voor diens
uitstekende vervulling van zijn rol als C-SFTG.
Vrijwel alle “Vipers van toen” waren bij de ceremonie
aanwezig, maar helaas waren enkele
mannen verhinderd te komen vanwege de werksituatie
en door emigratie. De plechtigheid werd
afgesloten met een goede borrel. “Net als tijdens
onze jaarlijkse VIPER-reünie bleek ook tijdens
deze bijzondere dag dat alle gebeurtenissen en
ervaringen de kameraadschap tussen de mannen
nóg hechter heeft gemaakt dan deze al was vóór
de uitzending.” <
7