Dr. Paul Janssen

More documents

Recommendations

Info

Paul Janssen stamt uit een fier boerengeslacht in de Kempen. Op deze familiefoto uit 1928 zit hij vooraan rechts op de grond. Dr. Constant Janssen bracht na de Tweede Wereldoorlog ook een reeks eigen preparaten op de markt onder de naam Eupharma. Het ging voornamelijk om combinatiepreparaten, zoals Cholagol, Ca.Vit.AD, Sulfavit, Multavit en Ferrotone. 4 Wat voorafging Niets wees erop dat Paul Adriaan Jan Janssen zou uitgroeien tot één van de belangrijkste medische wetenschappers van dit land toen hij op 14 september 1926, twee dagen na zijn geboorte, in de boeken van de burgerlijke stand in Turnhout werd ingeschreven. Zijn vader stamde uit een fier boerengeslacht en wist zich op te werken tot een succesvol huisarts in Turnhout. Samen met zijn echtgenote, Margriet Fleerackers, zette hij nadien zijn zinnen op een eigen bedrijf. Het toeval stak hem daarbij een handje toe. Tijdens een stage in Wenen leerde hij de zoon van Gedeon Richter kennen, die in Boedapest een bloeiende farmaceutische onderneming leidde. In 1933 kreeg Dr. Constant Janssen het alleenrecht om de Richter-producten uit Hongarije in te voeren en te verdelen in België, Nederland en Belgisch Congo. Op 23 oktober 1934 werd de N.V. Produkten Richter officieel opgericht. In 1938 was de bedrijvigheid al zodanig toegenomen, dat Dr. Janssen besloot een punt te zetten achter zijn dokterspraktijk en zich volledig aan de uitbouw van zijn zaak te wijden. Hij bouwde het bedrijf verder uit in een oud fabrieksgebouw aan de Statiestraat 78 in Turnhout, vlak bij de oude watertoren. Spoedig realiseerde hij daar zijn plannen om ook eigen preparaten samen te stellen en op de markt te brengen. In vaders voetsporen Terwijl de ouders hun bedrijf stap voor stap uitbouwden, groeiden de vier kinderen in het gezin Janssen op. Paul doorliep de lagere en middelbare school op het Sint-Jozefcollege in Turnhout, één van de strengste jezuïetencolleges in België. De ambitieuze en intelligente Paul wou in de voetsporen van zijn vader treden en volledig op eigen kracht een zelfstandig onderzoekslaboratorium uitbouwen. Dankzij de bemiddeling van zijn oom kon hij tijdens de oorlogsjaren gaan studeren aan de Faculté Notre Dame de la Paix in Namen. De intensieve cursussen fysica, biologie en scheikunde wakkerden het wetenschappelijke vuur in de jonge student nog aan. Zo geraakte hij hoe langer hoe meer overtuigd van het belang van de scheikunde voor de geneeskunde. Die twee disciplines met elkaar verzoenen was in zijn ogen de grootste uitdaging. Eind 1945 trok hij naar Leuven om er geneeskunde te gaan studeren aan de Katholieke Universiteit. Ongetwijfeld dacht hij toen al aan de ontwikkeling van originele geneesmiddelen, want volgens hem was de tijd definitief voorbij dat men preparaten kon verkopen die slechts combinaties waren van bekende en niet te patenteren grondstoffen. De jonge student in de geneeskunde was ervan overtuigd dat er een verband moest bestaan tussen de scheikundige structuur van een stof en haar farmacologische werking. Meteen was het fundament voor de latere Janssen-research gelegd: het synthetiseren van moleculen met de bedoeling hun farmacologische structuur-activiteitsrelatie te achterhalen. Dankzij de bemiddeling van zijn oom kon Paul Janssen tijdens de oorlogsjaren gaan studeren aan de Faculté Notre Dame de la Paix in Namen.
Zes maanden Amerika Om originele nieuwe geneesmiddelen te kunnen ontwikkelen, moest hij eerst een beter inzicht krijgen in de wereldwijde research op chemisch en farmacologisch vlak. Daarom mocht hij van zijn ouders in 1948 naar de Verenigde Staten vertrekken om daar als vrij student cursussen te gaan volgen aan enkele wetenschappelijke faculteiten en een kijkje te gaan nemen in een paar farmaceutische bedrijven, waaronder Searle, Upjohn en Lederle, waar hij kennis kon maken met voor die tijd modern geneesmiddelenonderzoek. De geneeskundestudent zorgde er wel voor dat hij nog net op tijd terug was voor de examens van dat academiejaar in Leuven. Hij slaagde met grote onderscheiding en trok nadien naar de Gentse Rijksuniversiteit. Daar rondde hij zijn studies in 1951 af door met grote onderscheiding de titel van Doctor in de geneeskunde te behalen. Nadien moest de kersverse dokter nog zijn dienstplicht vervullen in de buurt van Keulen. Als pas afgestudeerde arts had hij in het leger weinig om handen. Zodoende bleef er veel tijd over om farmacologie en scheikunde bij te studeren aan de Keulse universiteit. Daar had hij het geluk terecht te komen bij Prof. Dr. J. Schuller, die hem in zijn Farmacologisch Instituut een aantal eenvoudige tests liet uitvoeren.Tot eind 1952 bleef hij vrij assistent aan dat instituut aan de Universiteit van Keulen. In die jaren maakte hij verschillende buitenlandse studiereizen, onder meer naar Wenen en Parijs (1951), Oxford, Londen en Stockholm (1953) en nogmaals de Verenigde Staten (1954).Tussen 1950 en 1956 keerde hij ook nog geregeld terug naar Gent, waar hij vrij assistent was aan het Farmacologisch en Therapeutisch Instituut van de Rijksuniversiteit. Dat instituut stond onder leiding van Prof. Dr. Corneel Heymans, die in 1938 de Nobelprijs voor Geneeskunde had gekregen. Dr. Paul behaalde er in 1956 de titel van Geaggregeerde van het Hoger Onderwijs in de Farmacologie met een proefschrift over Verbindingen van het R 79type. Hoewel een mooie academische loopbaan voor het grijpen lag, ambieerde de Kempense arts die helemaal niet. Integendeel, zijn keuze stond voor hem al langer vast. Heel bewust besliste hij begin 1953 – op een ogenblik dat de geneeskunde door de komst van belangrijke nieuwe vondsten in een stroomversnelling geraakte – dat het moment gekomen was om aan de realisatie van zijn jeugddroom te beginnen. Hij dacht van bij de aanvang niet aan het uitbouwen van een farmaceutisch bedrijf als onderdeel van een ruimer scheikundig concern. Neen, de Kempische wetenschapper wou, met de zeer bescheiden middelen waarover hij beschikte, een zelfstandige researchonderneming oprichten, die zich met de opbrengsten van haar eigen onderzoeksresultaten in stand kon houden en verder uitgroeien. Daartoe moest hij zo snel mogelijk actieve scheikundige verbindingen vinden, waarop hij een patent kon nemen, die stoffen daarna in licentie geven aan grote buitenlandse bedrijven en met de opbrengst ervan nieuw onderzoek financieren en medewerkers aantrekken. Eerste medewerkers De ongewone idee om een volledig onafhankelijk en zelfbedruipend researchlaboratorium op te richten, werd door zijn omgeving met veel argwaan en scepticisme bekeken. De risico’s waren allesbehalve gering. Maar Dr. Paul genoot het volste vertrouwen van zijn ouders. Gesterkt door die ouderlijke steun, ging de ambitieuze zoon aan de slag op de derde verdieping van het familiebedrijf aan de Turnhoutse Statiestraat. Daar richtte hij met een absoluut minimum aan middelen zijn eerste researchlaboratorium in. In 1953 begon Dr. Paul als pas afgestudeerde dokter aan de realisatie van zijn levensdroom: de uitbouw van een zelfstandig onderzoekslaboratorium, dat zich uitsluitend zou toeleggen op de ontdekking en ontwikkeling van geneesmiddelen. 5
Page 1 and 2: IN DANKBARE HERINNERING AAN Dr. Pau
Page 3: Wat Dr. Paul en zijn medewerkers in
Page 7 and 8: Lijst van de belangrijkste humane J
Page 9 and 10: Experts uit Afrika Dr. Paul bleek n
Page 11 and 12: Een zeer belangrijke leidersfiguur
Page 13 and 14: Wereldwijde expansie De snelle groe
Page 15 and 16: Positieve ontevredenheid Zelf maakt

Dr. Paul Janssen

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?