HISTORIE van de ONTMOETINGSKERK te ZEVENAAR

7
zorgen voor ‘vuur op de predikstoel en in de kerkeraadsbanken.’ De kerkgangers moesten zelf hun
stoof (met daarin test van aardewerk met gloeiend hete houtskolen) meebrengen. Op 30 januari
1779 besloot de kerkenraad om zes stoven te laten vervaardigen voor de ouderlingen- en
diakenbanken. De koster kreeg de opdracht om acht turven per week ‘uijttebranden en ze sondags
en op andere kerkdagen aen de banken te besorgen.’ Tien jaar later bleek dat de kosten voor de
kerk te hoog waren en werd afgesproken dat de ouderlingen en diakenen zelf de turf in de stoven
zou laten bezorgen.
Omstreeks 1873 werd voorin de kerk een kachel
geplaatst. Maar deze kon de kerk toch niet echt goed
verwarmen. In 1913 liet de kerkenraad onderzoeken of
centrale verwarming tot de mogelijkheden behoorde. De
kosten bleken te hoog. Er werd een tweede
‘stookgelegenheid’ gemaakt. Met twee nieuwe
‘schildpadkachels’ hoopte de kerkenraad de kerk op
temperatuur te kunnen brengen. In 1955 werden de
bestaande kachels vervangen door oliekachels. De centrale
verwarming kwam pas in 1969.
In de Tweede
Wereldoorlog verdween
van lieverlee het
onderscheid tussen klassen en standen. Daarmee kwam
aan de orde of het verhuur van zitplaatsen (met
verschillende prijsklassen) in de kerk nog wel kon. Op 7
januari 1944 boog de kerkenraad zich over deze zaak.
Enkele kerkenraadsleden meldden ‘uit de gemeente te
hebben gehoord, dat men algemeen is voor de voortzetting
der verhuring.’ Ouderling Ellis Cornelis Johan Sparenburg