'Ook meldkamer kan levens redden • Forse investering ... - Brandweer

8 Focus
‘Dit leidt absoluut tot een betere
kwaliteit van hulpverlening. Door elkaars
systemen en manieren van werken te
kennen, weten we wat we van elkaar
kunnen verwachten. En dat is meer dan
ik tevoren dacht. Een dag meelopen met
de brandweer heeft mij echt de ogen
geopend voor de mogelijkheden om
slachtoffers nog sneller en beter te
helpen.’ Ambulancechauffeur Raymond
Pleune vertelt er enthousiast over. Hij
was, net als een vijftiental collega’s van
de ambulancedienst, een dag te gast bij
de brandweer in Geleen. ‘Ik werd gelijk
in brandweerkleding gehesen en later
ook in het uitrukpak, compleet met
ademlucht. Ook was er een
demonstratie van het openknippen van
een auto en kreeg ik zelf die zware
hydraulische gereedschappen in mijn
handen geduwd. Ik vond het heel nuttig
om de mogelijkheden en onmogelijk -
heden te leren kennen. Ik zou het zó
weer doen.’
‘Contact is nu anders,
de samenwerking beter’
Een dag als stagiair mee met de andere hulpdienst
Uitwisselingsproject
ambulance en brandweer
blijkt heel zinvol
In het kader van het oefenprogramma Levensreddend
Handelen, krijgen brandwachten in opleiding
instructie van mensen van de ambulancedienst, legt
ploegchef Roy Schmitz van de brandweereenheid
Geleen uit. ‘Bij trainen en oefenen wordt ook wel
samengewerkt, maar daar blijft het dan verder bij.
Terwijl we op straat toch vaak met elkaar te maken
hebben. Als er slachtoffers zijn, kunnen wij wel iets
aan eerste opvang doen, maar zijn we toch altijd heel
blij als die gele wagen de hoek om komt. Bovendien
moeten wij intussen ook het incident bestrijden en
uitbreiding voorkomen.’
Als stagiair mee
Schmitz: ‘Wij hebben als brandweer bepaalde
systemen en werkwijzen, bijvoorbeeld bij ongevallen
met beknelling. De ambulancedienst heeft haar eigen
aanpak. We kwamen hier in Geleen tot de conclusie
dat het nuttig zou zijn om de raakvlakken eens goed
te verkennen. Daarop is besloten tot een
uitwisselingsprogramma. Over en weer gaan
medewerkers een hele dag als stagiair mee met de
andere hulpdienst. Behalve dat je daarmee heel veel
informatie en ervaring uitwisselt, is het ook zinvol om
elkaar nader te leren kennen. Op straat en bij
tilassistenties werkt het namelijk heel prettig als je
elkaars namen kent.’
Hectische situaties
Tussen de uitrukken door werd de uitrusting en
apparatuur bekeken en over en weer uitgeprobeerd,
vertelt unithoofd Joop Deriks van de ambulancedienst:
‘Iedereen was heel benieuwd naar het andere
vakgebied, naar de overeenkomsten en de
verschillen.’ Schmitz: ‘Wij als brandweer komen vaak
in heel hectische situaties terecht. Steeds opnieuw
valt ons dan op hoe kalm de ambulancemensen hun
werk doen. Ze komen full speed aangereden,
stappen uit en stralen gelijk rust uit. Ook het rijden is
anders. De brandweer rijdt, met 15 ton gewicht en
zes mensen aan boord, een stuk defensiever dan de
ambulance.’
Meer respect
‘Ik heb meer respect gekregen voor het werk van de
brandweer,’ moet ambulanceverpleegkundige Frank
Smeets toegeven. ‘Dat werken met die zware
hydraulische apparatuur voelde ik twee dagen later
nog in mijn rug. Wat me ook opviel is dat een
bevelvoerder razendsnel beslissingen moet nemen,
die cruciaal kunnen zijn voor de bestrijding van een
incident.’
Levensgevaarlijk
Tips en adviezen van de brandweer hebben bij de
ambulancedienst al tot verbetervoorstellen geleid.
Raymond Pleune. ‘Bij een auto-ongeval zijn wij er
vaak eerder dan de brandweer. Wij buigen ons dan
soms over de bestuurder. De brandweer heeft ons nu
gewezen op het gevaar dat de airbag alsnog òf voor
een tweede keer ploft. Dat kan levensgevaarlijk voor
ons zijn. De brandweer heeft airbaghoezen bij zich
om over het stuur te trekken en dit gevaar tegen te
gaan. Nu onderzoeken we of die ook nog ergens in
onze overvolle ambulances passen. Ik dacht zelf dat
er met een airbag niets meer kon gebeuren wanneer
de accu losgekoppeld is. Maar de brandweer heeft
me uitgelegd dat de huidige airbags eigen
stroomvoorziening hebben en bovendien tweemaal
geactiveerd worden. Dat is echt iets om rekening mee
te houden.’
Derde deur
Wat voor Pleune en zijn collega’s een echte
eye-opener was, is de mogelijkheid van de brandweer
om heel snel een zogenaamde derde deur te maken
aan de zijkant van een tweedeurs auto. ‘Dat biedt
ons de kans om slachtoffers desgewenst horizontaal
van de achterbank te halen. Verder kwam ik er achter
dat de brandweer blikjes frisdrank bij zich heeft,
omdat brandweermensen in bluskleding enorm veel
vocht verliezen. Wij hebben soms patiënten in de
ambulance die snakken naar drinken. Maar zelf
hebben wij niets bij ons. Dus sindsdien gaan we wel
eens een blikje bij de brandweer halen. We weten nu
zelf waar het koelkastje zit.’
‘Het contact is nu anders, de samenwerking beter,’
concludeert Joop Deriks. ‘We moeten kijken of we
deze uitwisseling structureel kunnen maken. Het
verhoogt beslist de kwaliteit van het gezamenlijk
optreden.’
Focus 9