Mania 301

ROOTS ReISSUeS
BeSTel NU IN eeN VAN ONZe WeBWINkelS
Jeannie C. Riley - Harper
Valley P.T.A.; The Plantation
Recordings 1968-70
Jeannie C. Riley heeft een uniek
succes op haar naam staan.
Met haar debuutsingle en het
door Tom T. Hall geschreven Harper Valley P.T.A. wist
ze zowel op de countrycharts als op de popcharts
de eerste positie te bezetten, iets dat pas jaren
later door Dolly Parton zou worden geëvenaard. Het
controversiële nummer handelt over een weduwe die
een brief van de school van haar dochter krijgt waarin
ze wordt aangesproken op haar losbandige gedrag.
In het puriteinse Amerika van de zestiger jaren was
een alleenstaande vrouw die voor zichzelf opkwam al
snel een schande. Rileys voorbeeld Loretta Lynn wist
er alles van en Rileys carrière is mede op haar succes
gebaseerd. Riley zelf wist ook de nodige reactie op
te roepen met haar sexy uiterlijk en baande daarmee
de weg vrij voor latere supersterren als Shania Twain
en Taylor Swift. Deze dubbel-cd bevat haar eerste vijf
albums met daarop maar liefst tien grote hits. In 1970
wierp ze zich volledig op het christelijke geloof en
zong voornamelijk nog gospel. (Bert Dijkman)
Wigan Casino Soul Club,
Station Road, Wigan 1973-81
In de Charly Records serie
omtrent Engelse clubs die
verantwoordelijk waren voor de
Northern Soul scene is dan nu
eindelijk de beurt aan de beroemdste van allemaal:
Wigan Casino. Hier werden carrières van Amerikaanse
obscure soulartiesten tot ongekende hoogtes getild.
Geen wonder, want het is moeilijk stilzitten bij de
geweldige en zeer ondergewaardeerde Ann Sexton,
The Inspirations en The Zodiacs. Joe Tex is nog de
bekendste naam op deze fraaie verzamelaar, die als
klap op de vuurpijl een bonus disc bevat met het
optreden dat Tommy Hunt, meester van de grote
stadssoul, in 1975 in diezelfde Wigan Casino gaf.
(Jurgen Vreugdenhil)
34
The Catacombs, Temple
Street, Wolverhampton
1968-74
Northern Soul mag dan
vooral een Amerikaanse
aangelegenheid zijn, de
term is toch echt een Engelse uitvinding. In de
dansclubs van Noord Engeland werd de soul uit met
name Detroit en Chicago gedraaid. The Catacombs
in Wolverhampton was de populairste club in The
Midlands en verantwoordelijk voor de populariteit van
Gene Chandler en de Five Stairsteps uit de stal van
Curtis Mayfield, terwijl P.P. Arnold zo beroemd werd in
de UK, dat zij zelfs besloot er naar toe te verhuizen.
(Jurgen Vreugdenhil)
Truck Stop Sweethearts And
CB Savages - The Plantation
Records Story 1968-1981
Shelby Singleton was al een
succesvol producer bij Mercury
en Smash toen hij in 1966 zijn
eigen countrylabel opzette, Plantation. De succesvolste
periode, en ook het zwaartepunt van deze prima
compilatie, ligt in de eerste vijf jaar, toen Jeannie C. Riley
de belangrijkste zangeres van het label was, en met
het onsterfelijke Harper Valley PTA een hit had in zowel
country- als popcharts. Het gaf Singleton de gelegenheid
om veel talent te werven voor zijn label, waaronder een
op dat moment weinig succesvolle eerste incarnatie van
The Flatlanders, hier vertegenwoordigd met hun enige
singletje uit 1972 Dallas. Na deze periode modderde
het nog wat aan tot aan 1981, maar het zijn de eerste
jaren die een verdiende plek in de geschiedenisboeken
hebben gewaarborgd. (Jurgen Vreugdenhil)
bINNeNKoRt
op CHaRly:
Jerry Butler - The Singles
Various - Alice In Wonderland – The Great lost
Southern Popsike Trip
kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl
34
Roots
lAURA CANTRell
No Way There From Here CD
Van bankdirecteur naar countryzangeres.
Laura Cantrell deed het in 2000 en mag
inmiddels concluderen dat dit een verstandig besluit
is geweest. Direct na de release van haar debuut Not
The Tremblin’ Kind werd de stem van Laura Cantrell al
uitgeroepen tot een van de mooiste in het genre, maar
de singer-songwriter uit het financiële hart van New York
kan meer dan geweldig zingen. Twee jaar na het fraaie
eerbetoon aan Kitty Wells verschijnt No Way There From
Here. Het is een plaat die, net als zijn voorgangers, direct
zal opvallen door de prachtige heldere vocalen, maar
Laura Cantrell maakt dit keer ook indruk met voorzichtige
uitstapjes richting pop en folk. Het geeft haar toch al zo
mooie geluid alleen maar meer glans. (Erwin Zijleman).
TeRRY lee HAle
The long draw CD LP+CD
Singer-songwriter Hale was een van
de weinigen uit de Seattle scene van
de jaren negentig die zichzelf voornamelijk akoestisch
begeleidde, reden dat hij altijd een buitenbeentje
van zijn generatie was. Na lange tijd hier weer
een levensteken van de verhalenverteller, waarbij
vereenzaming en vervreemding van de samenleving de
boventoon voeren. Ondanks dat hij tegenwoordig vanuit
Parijs opereert, is het muzikaal vooral een Amerikaans
rootsalbum, met hoofdrollen voor mondharmonica en
steelgitaar. (Jurgen Vreugdenhil)
melANIe HORSNell
The Cloud Appreciation Society CD
De Australische Melanie Horsnell is
zo’n singer-songwriter die beter is dan
haar (gebrek aan) bekendheid doet vermoeden. The
Cloud Appreciation Society is album nummer drie;
waar Horsnell’s folkpop voorheen naar pop neigde,
gaat ze nu richting folk. De plaat is live in de studio
opgenomen, met spaarzame begeleiding rond haar
fijne stem. Het resultaat is breekbaar en innemend. Zo
bevat The Cloud Appreciation Society elf kleine liedjes;
klein, maar fijn. (Joost van den Dungen)
luISteR
tRIp
ROOTS
BlUe GRASS BOOGIemeN
delivering The Grass CD LP+CD
(Excelsior)
In de biografie prijkt een niet mis te verstane
aanbeveling van Chris Hillman (The Byrds, Flying
Burrito Brothers). Volgens de grootmeester weet
dit viertal waar het om draait binnen de bluegrass
en daar hoef je niet voor uit Kentucky of Nashville
te komen. Gelukkig maar, gezien de Blue Grass
Boogiemen gewoon uit ons eigen kikkerlandje
afkomstig zijn. Of het nou om Jimmy Martins
You Don’t Know My Mind gaat, of een zwoel
honkytonk-uitstapje als A Strange Sense Of Peace,
de Boogiemen klinken nagenoeg zo authentiek
als hun Amerikaanse broeders. De harmonieuze
vocalen van het vlotte It’s Too Bad It’s Too Good Be
True worden al snel overtroffen op The Happiest
Day en ook instrumentaal valt er veel te genieten.
Er wordt een gemeen stukje banjo gespeeld op
de meeste songs en de vioolpartijen blinken
meermaals uit op Delivering The Grass. Niet
voor niets is dit kwartet al ruim twee decennia
lang de toonaangevende bluegrassformatie van
Nederland en omstreken. (Corné Ooijman)
35