Verslag van een algemeen overleg, gehouden op 22 november ...

De inhoud van het onderwerp is misschien belangrijker dan het rapport.
Wij kunnen hierover van mening verschillen. Dan moeten we ook zo flink
zijn om op een gegeven moment de lijn door te trekken die we de
afgelopen jaren hebben gehanteerd op het gebied van de norm. De
bonden hadden in dit opzicht een heel professionele opstelling. Zo hoort
het bij verschillende verantwoordelijkheden. Zij zeiden: we trekken die lijn
door en vervolgens toetsen we hoe het in werkelijkheid functioneert. Dat
is een prima punt. Ik hoop dat we zo snel mogelijk weer met elkaar om de
tafel zitten. Dan kunnen we het daarover hebben. Ik wil met de bonden in
gesprek blijven, zeker over dit onderwerp. Ik kom daar zo nog op terug.
De toekomstige korpschef zal binnenkort de meerjarenraming en het
beheersplan 2013 bij mij indienen. Ik stel vervolgens de begroting vast. De
Kamer krijgt inzage in de begroting van de nationale politie. Ik zal deze in
januari 2013 naar de Kamer zenden. De ondernemingsraden van de
huidige 26 korpsen hebben ermee ingestemd om hun rechten en taken
over te dragen aan een landelijk platform. Dat is belangrijk. Een centrale
ondernemingsraad is in oprichting. Begin 2013 zullen hiervoor verkiezingen
worden gehouden.
Het gaat erom om het beste uit de politieorganisatie te halen. Van de 25
politiekorpsen en het landelijke korps moet je één geoliede machine
maken. Dat doe je niet alleen door de organisatiestructuur te veranderen
in een nationale politie. Daar ben ik het mee eens. Dat doe je ook door het
werk van onze politiemannen en -vrouwen zo gemakkelijk mogelijk te
maken. Daar ben ik echt enorm gevoelig voor. Er moet bijvoorbeeld
gezorgd worden voor goede ICT-voorzieningen.
Na deze inleidende opmerkingen zal ik ingaan op de vragen. Ik denk dat ik
al in de kern heb geantwoord op de vraag van de heer Bontes over de
nationale politie. Ik heb met buitengewoon veel dankbaarheid als eerste
het boek van de heer Fijnaut in ontvangst mogen nemen. Ik heb ervan
genoten. Het is knap werk. 160 jaar discussie over een nationale politie
wordt hiermee afgesloten. Laten we dat beseffen. Het begon bij
Thorbecke en Provó Kluit. Wie zijn geschiedenis kent, weet dat. Ik denk dat
Thorbecke toen meer gelijk had dan Provó Kluit. Uiteindelijk krijgt Provó
Kluit echter nu toch gelijk, want er komt een nationale politie. Ik vind dat
Fijnaut dit prachtig beschrijft. Als je het leest, tel je toch even hoe vaak je
wordt genoemd. Ik word 85 keer genoemd en dat is mooi. Altijd in
positieve zin, ik kan er niets aan doen. Het komt niet vaak voor, maar ik
zeg het er even bij. Telt u het na en leest u het verder ook. Fijnaut, met wie
ik normaal gesproken natuurlijk veel goed contact heb, heeft zijn kritische
kanttekeningen, maar één ding moet volgens hem in ieder geval
gebeuren, namelijk dat we van start gaan. Dat is voor de politieorganisatie
noodzakelijk.
Het kernpunt van de heer Bontes is de democratische inbedding op
rijksniveau. Die inbedding is er ten volle. Zo is het nog niet geweest. Kijk
maar naar wat er nu is. Een van mijn roemruchte voorgangers op
Binnenlandse Zaken, wijlen Hans Dijkstal, zei altijd tegen de Kamer: helaas
kan ik u niet antwoorden, want ik ga er niet over. De minister ging alleen
over het totale budget van de politie, en niet over de aansturing van de
regionale politiekorpsen in het beheer. Straks gaan we er wel over. Alle
vragen die de Kamer nu aan mij stelt, zijn eigenlijk ook ter voorbereiding
van de dag na 1 januari. Nu zijn er namelijk nog de korpsbeheerders.
Straks ben ik ten volle verantwoordelijk en zal ik ook richting de Kamer de
verantwoordelijkheid nemen. Ik zal op alles aanspreekbaar zijn, voor zover
het het beheer betreft, niet het gezag. Dat valt onder het OM. Dat zal ik
telkens blijven zeggen. Daarvoor ben ik dan wel weer verantwoordelijk. De
burgemeesters zijn natuurlijk verantwoording verschuldigd aan de
gemeenteraden.
De heer Bontes (PVV): Op de democratische controle en inbedding kom ik
nog terug. De veegwet wordt binnenkort behandeld en ik zal dit voorstel
Tweede Kamer, vergaderjaar 2012–2013, 29 628, nr. 349 24