Verslag van een algemeen overleg, gehouden op 22 november ...

politie ontstaan. Die willen we nu veranderen. Dat moet je heel serieus
nemen en je moet er ook de tijd voor nemen. Dat gaan we nu ook stevig
doen. Dit is natuurlijk een duidelijke wens van de politiebonden, waarin ik
ze vierkant steun. Ze hebben mij gevraagd of ik dat persoonlijk als
bewindsman wil bewaken en dat zal ik doen. Het is ook nodig om de
nationale politie te laten slagen. Dat bereik je niet door allerlei gediscussieer
voordat men is gestart, maar dat bereik je in het lopende proces. In
het realisatieplan wordt hier nadrukkelijk aandacht aan besteed. Ik
monitor de verandering in gedrag, cultuur en leiderschap. Over de
voortgang ervan zal ik de Kamer informeren. In het overleg met de
politiebonden, een dag voordat ze het overleg opschortten, heb ik totale
overeenstemming bereikt over de wijze waarop we dit zullen aanpakken.
Qua inhoud en aanpak zitten de politiebonden en ik dus precies op
hetzelfde schema.
De heer Dijkhoff vraagt of ik kan garanderen dat er één wijkagent is op
5000 inwoners. Hoe handhaaf ik dat? In de nieuwe Politiewet is de norm
van 1 op 5000 wettelijk verankerd. Ik herinner me dat dit er per
amendement in is gekomen. Het inrichtingsplan van de nationale politie
voorziet hier ook in. Het inrichtingsplan voorziet in een aantal van 3411
fte. U ziet dat we buitengewoon zorgvuldig en heel precies opereren. Er
zijn voldoende wijkagenten om per regionale eenheid aan de norm van
gemiddeld 1 wijkagent op de 5000 inwoners te voldoen. De gezagsdragers
in de regio verdelen de voor hun regionale eenheid beschikbare
wijkagenten in het beleidsplan over de onderdelen van de eenheid. De
wijkagenten zijn ook echt wijkagenten en worden niet voor onderzoeken
ingezet. Daar is de 80%-norm voor aangegeven. Voor 80% is men altijd
beschikbaar als wijkagent.
De heer Van der Staaij vraagt hoe ik dit kan garanderen. Ik beproefde dat
hij het een mooi verhaal vond, maar dat hij zich afvroeg of het ook echt
gaat gebeuren. Er is uitdrukkelijk voor gekozen om de norm van 80% niet
wettelijk te verankeren. Dat zou immers impliceren dat bepaald moet
worden welke werkzaamheden meetellen. Daarbij zou de wijkagent
moeten bijhouden hoeveel uren hij daadwerkelijk voor iets aan het werk is
geweest. Dan krijg je weer die bureaucratie en een aanzienlijke toename
van de administratieve lasten. Er is nadrukkelijk voor gekozen om de
wijkagent niet uit te sluiten bij noodhulp. Noodhulp kan ook een
onderdeel van de zorg voor de wijk zijn. De wijkagent kan soms sneller bij
een noodhulpmelding in zijn wijk zijn dan bijvoorbeeld een noodhulpeenheid.
Daarbij kan de wijkagent bij sommige noodhulpmeldingen
direct de noodzakelijke opvolging regelen. Dit komt de kwaliteit ten goede.
Mevrouw Kooiman vraagt of ik alle cao-afspraken uitvoer, ook de
zogenaamde HAP-afspraken (Harmonisatie Arbeidsvoorwaarden Politie).
Natuurlijk voer ik die afspraken uit. Als ik een toezegging doe of een
afspraak maak, wordt die gewoon uitgevoerd. Daar wil ik ook altijd op
aangesproken worden. Als het soms misschien iets langer duurt, ben ik
gaarne bereid om zeer open aan te geven waarom. Ik heb me heel hard
ingezet om de afspraken in de cao tot stand te laten komen. Die is er nu en
alle afspraken staan, ook de HAP-afspraken. Korpsbeheerders hebben
volgens de HAP-afspraken de ruimte om keuzes te maken.
Mevrouw Kooiman (SP): Ik weet niet of de minister nog iets gaat zeggen
over de behandeling hiervan per gemeente. Amsterdam zegt bijvoorbeeld
dat het er geen geld voor heeft. Rotterdam doet het weer anders. Ik hoor
graag de oplossing van de minister hiervoor.
Minister Opstelten: Ik was net toe aan dat punt. Prima getimede
interruptie van mevrouw Kooiman. De discussie met de bonden gaat over
de vraag of het korps Amsterdam terecht afwijkt. Ik zet er druk op om deze
discussie zo spoedig mogelijk te beslechten. Laat ik het hierop houden.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2012–2013, 29 628, nr. 349 28