LJN: AE2383, Hoge Raad , R00/155HR Datum uitspraak: 28-06 ...

vaststellingsovereenkomst, een concept-beheersovereenkomst aan Van der Valk heeft
toegezonden en dat de bezwaren van laatstgenoemde waren gericht tegen dit concept.
2.18 De gedachtegang van het hof kan als volgt worden samengevat. Aan het Eilandgebied
kunnen vertragingen in de nakoming die veroorzaakt zijn doordat zij voor de tijdige nakoming
afhankelijk was van derden, niet worden toegerekend (rov. 4.7, in cassatie niet bestreden). De
uitvoering van het strand, de breakwaters en de pieren was afhankelijk van KABNAfinanciering,
terwijl het KABNA daartoe als eis stelde dat vóór het begin van de
werkzaamheden een beheersovereenkomst ten aanzien van strand en pieren gesloten zou
worden tussen het Eilandgebied, Van der Valk en Seaquarium(11) (rov. 4.10, in cassatie niet
bestreden). Vervolgens overwoog het hof in rov. 4.12:
"Op grond van de stukken moet ervan worden uitgegaan dat de totstandkoming van de
beheersovereenkomst nogal wat voeten in de aarde heeft gehad, mede door bezwaren van de
zijde van Van der Valk Plaza. Bij pleidooi in hoger beroep (prod. 3) heeft het Eilandgebied
voorts een brief overgelegd van Van der Valk Plaza van 5 augustus 1995(12), waarin gesteld
wordt dat Van der Valk Plaza geen belangstelling meer had voor onder meer "deelname in de
gezamenlijke strandexploitatie". Inmiddels is de beheersovereenkomst getekend (pleidooi
Van der Valk Plaza in hoger beroep, onder 10.22)."
2.19 Ik meen dat het onderdeel slaagt. De overwegingen van het hof zijn onvoldoende om zijn
oordeel te kunnen dragen, dat de termijnsoverschrijding het Eilandgebied niet kunnen worden
toegerekend. Op grond van artikel 6 lid 2 van de vaststellingsovereenkomst, die dateert van
21 maart 1995, diende het Eilandgebied ervoor te zorgen dat de pieren, breakwaters en het
strand een jaar later, dus op 21 maart 1996, klaar zouden zijn. Partijen zijn het klaarblijkelijk
erover eens dat het concept voor de beheersovereenkomst ten aanzien van deze faciliteiten
door het Eilandgebied diende te worden opgesteld. Dit uitgangspunt ligt ook in 's hofs vonnis
besloten. Zoals het onderdeel terecht betoogt staat echter tussen partijen vast dat het eerste
concept van de beheersovereenkomst pas op 23 april 1999 door het Eilandgebied aan Van der
Valk is toegezonden.(13) De daarna door Van der Valk ten aanzien van dit concept gemaakte
opmerkingen kunnen dus niet van invloed zijn geweest op het niet-halen van de
overeengekomen termijn. Het hof heeft ook geen feiten vastgesteld waaruit kan worden
afgeleid dat Van der Valk vóór 21 maart 1996 eraan in de weg heeft gestaan dat een
beheersovereenkomst werd gesloten, danwel daaraan niet de van haar te verlangen
medewerking heeft verleend.
2.20 De vraag rijst of het succes van het onderdeel volstaat om de eerste pijler onder 's hofs
oordeel weg te slaan. Het hof heeft immers mede verwezen naar de noodzakelijke instemming
van KABNA met de beheersovereenkomst (rov. 4.11), tegen welk oordeel geen expliciete
klacht is gericht. Mijns inziens doet het succes van onderdeel 3.1 echter ook de bodem aan de
onderhavige overweging ontvallen omdat de verplichting van het Eilandgebied om tijdig het
concept voor de beheersovereenkomst op te stellen, impliceert dat het dit concept ook tijdig
diende toe te zenden aan een derde als KABNA die daaraan, naar de bedoeling van partijen,
zijn goedkeuring diende te verlenen. Gesteld noch gebleken is dat KABNA, bij tijdige
toezending van het concept, zijn toestemming daaraan zou hebben onthouden.
2.21 Onderdeel 3b klaagt erover dat de desbetreffende overweging van het hof in elk geval
onbegrijpelijk is ten aanzien van de Marichipier en bijbehorende breakwaters, nu het sluiten
van een beheersovereenkomst betrekking heeft op de Cornelispier en het daarbij horende
strand en de breakwaters.