Een dag uit het leven van... - Stichting Groenhuysen

Ons kent ons
Naam: Nanny van Moergastel
Leeftijd: 57
Functie: Huismeester in Leonardushof
Woonplaats: Oudenbosch
Partner: Dion, één zoon en
twee kleinkinderen
02.00 uur
03.00 uur
04.00 uur
05.00 uur
06.00 uur
Een dag uit het leven van ...
De heer Oostvogels (68) was de eerste cliënt in de vorig jaar geopende COPD-unit in
verpleeghuis Weihoek. Hier kunnen cliënten met COPD (chronische longziekten) tijdelijk
verblijven om na hun opname in het Franciscus Ziekenhuis aan te sterken en hun
leefgewoonten te veranderen.
De ochtend
De heer Oostvogels
’s Ochtends: Ik sta rond zes uur op. Dan maak ik eerst mijn spullen klaar om te inhaleren.
Dat gaat niet vlug, ik moet overal de tijd voor nemen en tussendoor uitrusten. Doe ik dat
niet en loop ik te hard van stapel, dan heb ik
daar de rest van de dag last van. Ontbijten doen
we gezamenlijk in de huiskamer, net als koffiedrinken.
Ik zoek de mensen wel op, ik houd
erg van gezelligheid. Om de dag hebben we om
10.30 uur therapie, de andere dag is het dan om
14.30 uur. We doen aan Tai Chi, rustige bewegingsoefeningen,
of oefenen met de Wii.
• Waar kunnen ze jou ’s nachts voor wakker
maken?
Voor een goed gesprek. Waarover maakt me niet
uit, net wat voor diegene belangrijk is. Mensen
kunnen altijd een beroep op me doen. Dat is ook
wel bekend, iedereen weet me goed te vinden.
• Wat is de mooiste plek ter wereld?
Thuis, ik geniet van het samenzijn. Mijn man
is nog niet zo lang geleden in de vut gegaan.
Als ik thuis kom heeft hij de kaarsjes aangestoken,
gekookt en is de open haard aan; heerlijk.
Ik heb vliegangst, dus probeer het aantal
vakanties te beperken en heb dus zeker geen
favoriet vakantieland.
• Wat is jouw droom?
Dromen heb ik niet, mijn motto is ‘pluk de dag’.
We zijn gezond, hebben een mooi huis; wat wil
je nog meer? Mijn zaakjes heb ik goed geregeld
en verder kijk ik maar niet te ver vooruit.
• Waar heb je het laatst om gelachen?
Ik lach eigenlijk heel de dag door. Met mijn collega’s
of de vrijwilligers in Leonardushof bijvoorbeeld.
We hebben het onderling heel gezellig.
• Aan wie geef je de pen door en waarom?
Aan Yvonne van Beek, manager van De Pastorie
in Nispen. Voordat ze in De Pastorie terecht kon,
hield Yvonne hier tijdelijk kantoor. Ik heb haar
wat wegwijs gemaakt en geholpen met hand- en
spandiensten. Toen ze weg was, miste ik haar
gewoon.
Michel Kerstens gaf de pen
door aan Nanny van Moergastel
De middag
De avond
’s Avonds: Om vijf uur eten we ook weer gezamenlijk warm in
de huiskamer. Daarna gaat iedereen weer even naar zijn of
haar eigen kamer om te rusten. Ik kijk dan wat tv, bijvoorbeeld
naar het journaal. Vaak is er tussen zeven en acht uur
bezoek. Als we rond acht uur koffie drinken, proberen de
medewerkers ook even bij ons aan te schuiven. Dat is gezellig,
maar we voeren soms ook serieuze gesprekken. Terug op
mijn kamer kijk ik nog wat tv, het liefst sport. Daarna maak
ik me op voor de nacht. Ook dat gaat in fases, net als bij
het opstaan. ’s Nachts word ik nog één keer gewekt om te
inhaleren. Dan krijg ik weer genoeg lucht om de rest van de
nacht door te slapen.
’s Middags: Op mijn kamer zit ik graag te schrijven.
Dat kan over van alles zijn, ik schrijf dingen
van me af. Mijn notitieblok en pen heb ik dan ook
altijd binnen handbereik. Afhankelijk van de dag,
volg ik ’s middags therapie. Ik merk wel dat mijn
conditie vooruit is gegaan. Ik moet ook eerder
afgeremd dan gemotiveerd worden. Als therapie
hebben we bovendien een gespreksgroep onder
leiding van een psycholoog. Ik was altijd een
draaideurpatiënt: ging het ziekenhuis in en uit.
Doordat het thuis vaak weer mis ging, heb ik een
angst opgebouwd om alleen thuis te zijn. Ook dat
bespreken we tijdens de therapie. Na mijn verblijf
hier in Weihoek verhuis ik naar Kroonestede. Dat is
vlakbij mijn dochter in de buurt.
6