You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
FM359<br />
Truth, Love And Liberty<br />
(Pirate Press/Bertus)<br />
CD LP<br />
Mike McColgan is de oorspronkelijke zanger van Dropkick Murphys. Hij zong<br />
ook nog in Street Dogs, waar de folk werd vermengd met punk. Altijd<br />
sterk in goed in het gehoor liggende meebrullers, is er nu het debuut<br />
van FM359. Er is nog steeds de link met de Dropkicks, door Rick Barton die meeschreef aan<br />
de nummers en het geluid dat wordt uitgediept door een scheut americana en aan Creedence<br />
Clearwater Revival herinnerende gospel. Een mooi album en aanwinst voor mensen met liefde voor<br />
rootsmuziek. McColgan is kind van zijn tijd en iemand om in de gaten te houden. (Erik Mundt)<br />
GASLIGHT ANTHEM<br />
B-Sides<br />
CD LP<br />
(Side One Dummy/Suburban)<br />
De titel en de hoes, een veelzeggend sober stilleven, temperen de<br />
verwachtingen van het vierde album van The Gaslight Anthem. Dit is een<br />
tussendoortje. Op echt nieuw werk moeten we nog wachten. Het grootste<br />
deel van de speeltijd gaat op aan niet onaardige akoestische versies van anthems van de eerste<br />
twee platen, die met een op volle toeren draaiende en ingeplugde band veel meer vonken doen<br />
overslaan. Zanger Bruce Fallon spiegelt zich een beetje te veel aan Bruce Springsteen zonder ook<br />
maar een moment diens niveau te halen van het eveneens sobere en akoestische Nebraska. Ook<br />
niet onaardig zijn de covers, maar echt opveren is pas mogelijk bij de studiotrack She Loves You en<br />
bij Once Upon A Time, de laatste twee nummers van The B-Sides. (Wim Koevoet)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
BRUCE SPRINGSTEEN<br />
GO BACK TO THE ZOO<br />
Zoo<br />
(V2)<br />
Exotische klanken, een typisch pianootje, gospelkoortje. Heel even denk je dat de<br />
verkeerde plaat is opgezet, maar niets blijkt minder waar. Zo begint het nieuwe album<br />
van Go Back To The Zoo. Was het Amsterdamse kwartet de afgelopen tijd een beetje uit<br />
beeld geraakt, leek de poel met hits opgedroogd te raken, verschijnt op Valentijnsdag doodleuk album nummer<br />
3 opnieuw propvol met catchy tunes. De afgelopen twee jaar werden meer dan 50 liedjes geschreven, voordat<br />
contact gezocht werd met de Britse sterproducer Youth (bassist en medeoprichter van Killing Joke). Hij zorgde voor<br />
de gekke geluidjes die we de hele plaat lang tegenkomen. In tegenstelling tot het vorige album Shake A Wave<br />
omarmt Go Back To The Zoo nu juist veel meer de diversiteit. Head Up High herinnert aan Primal Scream, maar<br />
ook Blondie, The Cars, The Rolling Stones en The Stone Roses hadden hun invloed op ZOO. Single (I Just Wanna)<br />
Milkshake is de perfecte link tussen hoog- en laagcultuur en voor het eerst waagt de band zich ook aan een<br />
heuse ballad – en wàt voor een - Home. ZOO heeft internationale allure. (Erik Damen)<br />
Go Back to the Zoo + gratis vinyl single<br />
Bij reservering of aanschaf ontvang je een gratis vinyl single bij de nieuwe Go Back To The Zoo. Het is een op<br />
prachtig roze vinyl geperste single van Milkshake met op de B kant Hero of Our Time. Zo lang de voorraad strekt!<br />
High Hopes CD+DVD / 3LP<br />
(Columbia/Sony Music)<br />
Zeer tegen zijn gewoontes in, besloot Springsteen tijdens zijn laatste<br />
wereldtournee de studio in te duiken. Gitarist Van Zandt was druk met de<br />
opnames van het hilarische Lilyhammer en zijn plaats werd ingenomen door<br />
de van Rage Against The Machine bekende Tom Morello. In Australië werd<br />
een aantal nummers opgenomen, waaronder het titelnummer (met blazers)<br />
en een duetversie van The Ghost Of Tom Joad. Dat nummer begint nog rustig maar ontpopt zich tot een<br />
stadionrocker. Live werkt dat, maar hier klinkt het geforceerd, zeker wanneer Morello een opgefokte solo<br />
loslaat die niets te maken heeft het oorspronkelijk breekbare nummer. Waar Morello tijdens de optredens<br />
zich uitstekend naar het vertrouwde E Street Band-geluid voegt, drukt hij in veel van de nummers hier<br />
een te nadrukkelijk stempel, waardoor het resultaat gekunsteld klinkt. Veel beter, en veel meer dan<br />
wegwerpertjes, zijn nummers als Frankie Fell In Love, The Wall en de onherkenbare Suicide-cover Dream<br />
Baby Dream. Daarnaast is het achttiende studioalbum van Springsteen ook een eerbetoon aan de in<br />
2008 en 2011 overleden Danny Federici en Clarence Clemons doordat Srpingsteen een aantal niet eerder<br />
uitgebrachte studioversies waar zij nog aan meewerkte als basis gebruikte, waaronder American Skin. Het<br />
geheel is daardoor minder een eenheid dan zijn laatste studioplaten, maar de kwaliteit van het materiaal<br />
maakt dat meer dan goed. Dat Springsteen een enorme hoeveelheid niet uitgebrachte nummers op de<br />
plank heeft liggen is bekend. Hopelijk besluit hij onder leiding van als even kan Rick Rubin nogmaals een<br />
restjesplaat te maken. Als bonus is een fraaie dvd toegevoegd met een integrale uitvoering van Born In The<br />
USA, vorig jaar in Londen opgenomen. (Henri Drost)<br />
20<br />
21