Download de volledige test

14 15
Moto Guzzi Griso 1100
Tekst Peter Aansorgh foto’s Allart Blaauboer
Ze blinkt prachtig in het
lamplicht dat door de vensters
van het café valt. En
ze staat er stoer bij, met
die fraaie glinsteringen in
de diepzwarte lak en met
haar gigantische uitlaatdemper.
Geen alledaagse
verschijning, die Moto
Guzzi Griso 1100. Meer een
tikkie vreemd...
Min twee, leest de thermometer
dreigend. Het
wordt niet alleen laat vanavond,
maar ook kouder…
Ik drink nog een hete koffie,
hijs me in mijn thermohemdjes
en doe elk kiertje
van mijn pak zorgvuldig
dicht. Dan wandel ik de
kou in, waar de Moto
Guzzi Griso 1100 trouw op
me staat te wachten. Wat
een plaatje! ‘Alles aan de
motor is gemaakt om je te
verbazen’, zo luidt het juichende
persbericht. Niets te
veel gezegd... Neem alleen
al de tank met die fraaie
spoilers, voorzien van racy
luchtinlaten met draadgaas.
De tankdop ziet eruit alsof je
een formule 1 pitstop gaat
maken. Of het frame, waarvan
de grijze buizen dominant
onder de zwarte tank
langslopen. En niet te vergeten
de uitlaat, twee wulps
gewelfde buizen die samen
komen in een aluminium
uitlaatdemper, met een formaat
waar de gemiddelde
kerncentrale best tevreden
mee zou zijn… Grappig dat
Guzzi hem links heeft geplaatst,
dan kun je ook de
pompeuze cardan goed
zien. Stoer… De Griso is een
soort powercruiser, maar
ook onnavolgbaar. En hij is
vernoemd naar een moedige
hoofdpersoon uit het
boek ‘De Verloofden’, van
Alessandro Manzoni. ‘Natuurlijk’,
hoor ik je zeggen,
‘dat boek dat zich afspeelt in
de bergen rond het Comomeer’.
Precies….
Vorm en functie
Het mooiste van de Griso
zijn de doordachte details.
Zoals de gefreesde ringen
onder de inbusboutjes waarmee
de tank vastzit, of de
bijna sexy gevormde raisers
waarin het verchroomde
stuur is gevat. En de kunstig
gevormde moer van de bovenste
kroonplaat; net zo
subtiel als de rode ring rond
het H4 peertje in de multi-reflector
koplamp, of de kunststof
zijstandaard… Ik kan
nog wel even doorgaan.
Maar dat doe ik niet, daar is
het veel te koud voor. Ik haal
het kettingslot van het voorwiel
en vloek inwendig op
de ontwerper, die alleen oog
had voor vorm, en niet voor
functie. Geen millimeter
ruimte onder de buddy, je
zou nog geen dagboekslotje
kunnen meenemen. Dus
gaat de ketting in mijn rugzak.
Gelukkig heeft de Griso
vier aluminium tonnetjes
onder de buddy, voor mijn
bagagenet. Niet met de ha-
De bediening van het tellerdisplay
zit gewoon op
de stuurhelft. Geweldig!

16 17
Moto Guzzi Griso 1100
ken, want dan beschadigt de
lak. Ik mopper door, terwijl
de sleutel in het contactslot
gaat. Het lampje van de elektronische
startonderbreker
licht op. Sleutel herkend…
daar is wel aan gedacht… Ik
druk op de knop en met een
metalige rochel van de startmotor
komt de Guzzi tot leven.
Zonder choke, want een
moderne Guzzi heeft daarvoor
een boordcomputer…
CARC
De dikke V-twin staat mooi
regelmatig te ploffen. Zo
mooi liepen de oude Guzzi’s
niet. Wat een zijdezacht geluid
en wat regelmatig…
Dan zet ik me in het fraai afgewerkte
zadel en rijd de
nacht in, terwijl een bescheiden
roffel tussen de flats
weerkaatst. Mooi…
Als ik door de verlaten stad
hobbel, valt de soepele bediening
op. De koppeling en
het gashendel van oude
Guzzi´s waren goed voor
een permanente krachttraining,
maar dit gaat allemaal
heel soepel en licht. De koppeling
is ook goed te doseren,
al houdt die niet van
stoplichtsprintjes. Na twee
keer kan hij de krachten niet
goed meer overbrengen.
Toch is de Griso in de stad
ideaal. Het motorblok heeft
onderin kracht en trekt zonder
morren vanaf 2000 pm.
Het lekkerst rij je tussen de
3000 en 4000 tpm, dan ben
je al sneller dan al het andere
verkeer.
Ook de nieuwe zesbak doet
het erg goed. De bak weegt
2 kg minder dan de oude
en heeft tandwielen met
schuine vertanding voor
een stillere loop, terwijl de
primaire overbrenging is
verkleind voor een beter
schakelgedrag. En dat
werkt; de bak heeft maar
één vrijstand, de oude had
er vaak wel drie… Ook het
nieuwe cardan is een hele
verbetering. De aandrijfas
is ingebouwd in een fraaie
Een dashboard zoals
alleen italianen dat kunnen
maken
aluminium swingarm met
reactiestang. Dat heft de
cardanreactie op.
Mooi dashboard
Min twee, staat er ook in
het dashboard van de Guzzi
te lezen als ik het Prins
Clausplein achter me laat.
Mooi dashboard. Als je de
motor start, krijg je eerst
‘Griso’ in het oranje oplichtende
scherm te zien. Dan
wordt de normale info zichtbaar,
zoals snelheid, kmstand,
buitentemperatuur
en een van de tripstanden.
In de mode-stand is brandstofverbruik,
gemiddelde of
maximum snelheid te zien,
terwijl er zelfs autodiagnostische
info te vinden is.
Gaaf. Ook goed dat de bedieningsknoppen
van het
dashboard op de linker
stuurhelft zitten. Hoef je je
handen niet van het stuur
te halen. Raar dat niet alle
motoren dat hebben.
Ik zet de digitale teller op
140 en roffel gestaag over
het zesbaans asfalt. Loopt
lekker, al mis ik dat ouderwetse
gevoel, dat je met
elke verbrandingsklap 10
meter dichter bij huis komt.
De motor loopt rustig, zonder
trillingen. Wel voelbaar
is de rijwind. Niet in mechanische
zin, dat valt vreemd
genoeg best mee. Het stuur
is breed maar staat wel iets
naar voren, terwijl de voetsteunen
hoog staan om voldoende
bodemvrijheid te
creëren. Dat geeft een zithouding
die, oneerbiedig
gezegd, wat aan een Franse
plee doet denken. En toch zit
het niet oncomfortabel, het
geeft weerstand tegen de
rijwind. Het is meer de kou
waar ik last van heb. Bij -2°C
en 140 km/u is de gevoelstemperatuur
-16°C en ik
weet niet of ik nu blij ben
met mijn ademende jack.
Van mij mag-ie zijn adem
inhouden…
Powerrr
Een priemend oranje lampje
in het dashboard wijst al
enige tijd op de noodzaak
van een ‘splash & dash’. Kan
ik bij de pomp opwarmen
met een hete chocolade. De
Griso krijgt ook te drinken
en lust hem best. 1:14! Vroeger
was niet alles beter,
maar dat wel… De carburateurmotoren
waren beslist
Het mooie cardan zit,
dankzij de linkse uitlaat,
volop in het zicht
zuiniger. Maar die haalden
geen Euro 3. En gister, toen
ik aan het toeren was, haalde
de Griso 1: 16. Dat is netjes.
Maar ik moet verder. Ik
warm mijn handen aan de
cilinderkoppen en steek ze
in mijn handschoenen, om
zoveel mogelijk warmte
mee te nemen. ‘Ideaal, zo’n
Guzzi’, grinnik ik binnensmonds.
‘Geen betere plek
voor een cilinderkop’. Vol
goede moed stuif ik de snelweg
weer op. Powerrrr...
Jaah, ik kan de trekkracht
van deze machine wel waarderen.
Hij is niet supersnel,
dat kan ook niet met 88 pk,
maar hij heeft toch genoeg
puf om het allemaal spannend
te maken. De motor
trekt gelijkmatig vanaf 2.000
tpm en wordt geleidelijk
steeds sterker, tot het lampje
van de startblokkering begint
te knipperen. Interessant,
want dat doet hij bij
7.500 tpm en dan is het rode
toerengebied nog niet bereikt.
De maximum snelheid
wel… dus gedraag ik me
weer en tuf gestaag verder
door het duister.
Wiebelig
Bij Tiel krijg ik het echt koud.
De temperatuurmeter staat
op -3 en ik krijg moeite om
me schrap te zetten tegen de
wind. Ook mijn knieën houd
ik met moeite tegen de tank.
Een houten kont heb ik nog
steeds niet. Ik laat mijn snelheid
wat zakken en zoek beschutting
achter een eenzame
vrachtwagen. Scheelt
weer een paar graden. Zou
ik het ook zo koud hebben
als ik niet wist dat het -3
was? Gisteren had ik het beter
bekeken. Toen reed ik
over de dijken. Dat is pas
gaaf, dan komt de Griso pas
goed tot zijn recht.
De motor stuurt super gemakkelijk.
Iets té zelfs, hij
valt bij scherpe knikken behoorlijk
in de bocht, terwijl
hij in lange bochten juist de
buitenkant opzoekt. Je moet
tegen de binnenste stuurhelft
blijven drukken om
hem plat te houden. Ook bij
snelle koerswisselingen is
hij een beetje wiebelig, alsof
hij te graag wil. Het voelt
ook of het scharnierpunt
niet op straat ligt, maar erboven,
alsof de motor een
beetje onder je weg scharniert
als je stuurt, in plaats
van dat je met motor
en al ‘omvalt’.
Inderdaad: alles aan
deze motor is gemaakt
om je te verbazen
Het voelt, kortom, alsof de
veervoorspanning van de
gasgevulde Sachs schokdemper
wat te hoog staat.
Daardoor staat de motor op
zijn neus, de voorvork is dan
wat te steil. Maar aangezien
de schokdemper zo’n vervelende
dubbele wartel heeft,
kan ik er even niets aan
doen. Jammer, maar het
went wel en je kunt behoorlijk
vegen, ook al omdat de
motor is uitgerust met Metzeler
Rennsport banden.
Zelfs bij deze lage temperaturen
bieden die nog veel
grip. Bovendien heeft de
Guzzi fantastische, volledig
instelbare vering, die heel
goed doorgeeft hoe het met
de grip gesteld is. En dat terwijl
ze zowel kleine als grote
oneffenheden perfect opneemt
en zo zorgt voor een
uitstekend veercomfort, op
strak asfalt én slechtere wegen.
En dan die remmen…
Dikke Brembo’s, die goed
aangrijpen en waarmee je
hard kunt remmen, als je
flink doorknijpt tenminste.
De achterrem is nog beter,
die laat zich goed doseren
en remt zo hard
mee, dat ik eerst
IN HET KORT
Motor luchtgekoelde V-twin met een onderliggende nokkenas en twee
kleppen per cilinder Boring x slag 92 x 80 mm Cilinderinhoud
1.064 cc Compressieverhouding 9,8 : 1 Brandstofsysteem
elektronische brandstofinjectie Transmissie hydraulisch bediende
droge platenkoppeling, zes versnellingen, CARC cardan Frame Volgens
Guzzi dubbel wiegframe van stalen buis, volgens ons brugframe met
dragend motorblok Voorwielophanging 43 mm UPSD-voorvork,
volledig instelbaar Achterwielophanging Enkelzijdige aluminium
swingarm met progressief linksysteem en Sachs monoschokdemper, volledig
instelbaar Wielbasis 1554 mm Balhoofdhoek 26° Naloop
108 mm Zithoogte 800 mm Veerweg 120 mm voor, 110 mm achter
Voorrem twee zwevende 320 mm schijven met Brembo vierzuigerremklauwen
en staalomvlochten remleidingen achterrem 282 mm
remschijf met dubbelzuigerremklauw ABS nee Bandenmaten
120/70 ZR17 voor en 180/55 ZR17 achter Inhoud benzinetank 17,2
l. Drooggewicht 227 kg Prestaties max. opg. verm. 64,8 kW (88,1
pk) @ 7.600 tpm, max opg. koppel 89 Nm @ 6.400 tpm Prijs €14.690,-
Kleuren zwart, beige Importeur Moto Tricolore, 0347-349839
dacht dat de Griso een gecombineerd
remsysteem
had. Maar ook dat is verleden
tijd…
Heerlijk blok
Dan vind ik het genoeg en
stuur het land van Maas en
Waal in. Dat rijdt een stuk
leuker. Ik geniet van de motor
en vooral van de soepele
V-twin. Ook een hele vooruitgang
ten opzichte van de
oude twins. Hij schuddebuikt
niet meer zo en ook de
gewichtsreactie van het
dwars geplaatste blok is
minder. Je voelt de motor
nog iets ‘omvallen’ als je
tussengas geeft bij het terugschakelen
in een bocht,
maar dat is nog maar miniem.
Het blok is dan ook
van snavel tot staart onderhanden
genomen. De dynamo
ging van voor naar achterop
het blok en zit nu
tussen de cilinders, waardoor
het blok compacter
werd. Maar het betere lopen
komt door de 10% lichtere
drijfstangen en de slankere
zuigers, die zijn voorzien
van dunnere zuigerveren en
kortere hemden. Daardoor
gaat er minder gewicht ‘op
en neer’ en dat verbetert de
loop. Daarnaast zijn de
oude, asbesthoudende cilinderkoppakkingen
vervangen
door stalen exemplaren,
die de hitte beter
afvoeren en de vlaktedruk
beter verdelen. De cilinderkoppen
zelf hebben twee
bougies per cilinder gekregen.
En het werkt, ik geniet
van de fraaie base-drum
van het blok, van de soepelheid
en van de manier waarop
de motor op het gas reageert.
Bij lage snelheden
voel je nog wel eens een
aan-uit schokje, maar bij hogere
snelheden neemt hij
het gas soepel en toch direct
op. Een heerlijke
krachtbron…
accessoires
Zijtassen €504,74 - Kleine tanktas €182,39 - Grote tanktas
€232,12 - Tailbag €171,37 - Ruit €202,51 - Bagagedrager €112,17
- Acculader € 65,42 - Motorhoes €149,55
De Griso 1100 stuurt
bijna te gemakkelijk