clubblad - KLM RoadRunners
clubblad - KLM RoadRunners
clubblad - KLM RoadRunners
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>KLM</strong> Roadrunners International<br />
Clubblad november / december 2009 blz 42<br />
Op de 32 km met up’s en down’s voelde ik me weer goed en had voldoende kracht om door<br />
te gaan. Op de 36 km (auw) een pijnschuit achter in mijn bovenbeen. Enorme kramp en ik<br />
kon echt niet verder lopen. Shit, dat was even flink balen en ik moest gaan rekken en<br />
strekken. Mijn tijd was goed en tot dusverre volgens mijn planning, maar ik zag deze nu<br />
langzaam in duigen vallen. Tijd was niet meer belangrijk maar alleen de hoop om nog verder<br />
te kunnen lopen. Eindelijk na negen minuten kon ik weer wandelen en langzaam mijn tempo<br />
gaan verhogen. Het duurde een poosje voordat ik weer redelijk op mijn tempo zat, maar ik<br />
voelde wel dat de kramp de hele tijd sluimerend aanwezig was alsof hij ieder moment weer<br />
zou kunnen toeslaan.<br />
Eindelijk het grote TV scherm en wetende dat ik nog ongeveer 800 meter moest lopen met<br />
een allerlaatste klim. Ik zie in de verte de blauwe vlakken van de finish langzaam dichterbij<br />
komen. Het moment is daar!! Het moment waarvoor we maanden hadden getraind en<br />
gespaard. Waarvoor we pijn en zorgen hadden ervaren en gedeeld. De laatste stap over de<br />
mat met het daarbij behorende signaal. Met de handen omhoog valt er een enorme last van<br />
je af. Je ziet van alles om je heen gebeuren. Mensen zakken in elkaar en sommige staan<br />
over te geven, andere vallen elkaar huilend in de armen enz. Op dat moment voel je je even<br />
alleen op de wereld want er is dan even niemand die je kent en die je troost of complimenteert.<br />
En dan het moment waarop je mobiele telefoon overgaat en je gezinnetje kilometers verderop<br />
je feliciteert. Ja, ….. dan is het niet meer te stoppen en komen de tranen van alle kanten. Een<br />
enorme emotionele ontlading van enkele tientallen seconden. Ze vertellen je hoe ze hebben<br />
meegeleefd via de computer en alles nauwkeurig hebben kunnen volgen. Het moment waarop<br />
ik kramp kreeg was ook voor hun een moment waarop ze dachten dat ik gestopt was. Ook<br />
voor hun was het enorm spannend en een geweldige ervaring. Ik had nooit verwacht dat een<br />
roker binnen 1 ½ jaar de marathon van New York zou lopen in een tijd van 4 uur, 52 minuten<br />
en 32 seconden.<br />
Met sportieve groet,<br />
Jan Zuidhoek
Change language