magazine

Reisreportage
Reisreportage
Sporen in het zand
Midden in de immens grote en eenzame
Libische woestijn zit een klein, maar bijzonder
bont gezelschap. Vier Nederlanders met een
beperking, een verpleegkundige, een Libische
politieagent, twee koks, een reisleidster, een
chauffeur en vier Toearegs. De kleine karavaan
trekt twee weken door de droge woestijn.
Niets is onmogelijk volgens het nomadenvolk
Toeareg. De vier reizigers met allen hun eigen
beperking laten zien dat zij zich goed in deze
levenswijze kunnen vinden. De wielen van de
rolstoel van de 26-jarige Erik laten diepe
sporen na in het eindeloze Saharazand. Joke
laat geen sporen na, zij wordt gedragen door
de sterke Toeareg-mannen.
De bijzondere reis begint in het zuidwesten
van Libië. De eerste dag slaapt het
reisgezelschap in het oasedorp Sebha, aan
de rand van de woestijn. Ze kijken uit over de
immense zandvlakte die zich voor hen
uitstrekt en waar ze de komende twee weken
in op zullen gaan. Alle reizigers zijn diep
onder de indruk bij deze eerste aanblik met
de Sahara. Nog één dag kan de groep
genieten van de luxe van een dak boven het
hoofd, de rest van de reis slapen ze onder de
sterrenhemel.
De volgende dag gaat het avontuur echt van
start. In drie landcruisers en een aparte
‘keukenvrachtwagen’ met in de laadbak
butagasflessen, potten en pannen en voor
acht dagen royaal proviand, rijdt de groep de
woestijn in. Twee weken lang omringd door
“Tijd is in de woestijn niet
belangrijk; het enige wat er
toe doet is hoe hoog de zon
aan de hemel staat”
een landschap van zand, dat moet toch een
saaie bedoening worden? Niet is minder
waar, volgens de deelnemers! Het
woestijnlandschap heeft veel meer te bieden
dan wordt gedacht. ‘Vrienden van me roepen
vaak ‘ga je nu weer naar die zandbak’, maar
zij hebben dan geen idee hoe gevarieerd de
woestijn is. Je zou het misschien niet
verwachten, maar het landschap verandert
van minuut tot minuut,’ zegt de 61-jarige
Joke Scholtens. Het ene moment wordt de
groep wakker tussen de zandduinen, het
volgende moment rijden ze langs
zoutwatermeren, oases en rotsen. De
schoonheid van de woestijn blijft de groep
verrassen. ‘Iedere ochtend gaat er weer een
rilling door me heen als ik wakker word. Je
opent je ogen en het eerste wat je ziet is die
onmetelijk grote slaapkamer van zand in een
steeds wisselend landschap: nu eens te
10 magazine