magazine

Reportage
Vooruitgang
‘De ouders van Laura zijn erg tevreden, ze
vinden dat ze vooruit gaat sinds ze in deze
klas zit’, zegt Leonie de Jong, juffrouw en
rugzakbegeleider van Laura. Drie keer in de
week geeft ze Laura extra les.
doet ze wel iets anders dan dat de bedoeling
is. Dan krijgt ze bijvoorbeeld de opdracht
om een zwarte piet te maken, maar maakt
ze een eigen interpretatie. Dan tekent ze
krabbeltjes, zoals hele jonge kinderen
doen.’
‘We werken vooral aan haar taal, ze praat
slecht,’ zegt juf Leonie, ‘ze kan alleen éénwoordzinnen
maken. Sinds vorige week
spreekt ze ook in twee-woordzinnen, maar
die zegt ze dan na, ze kan ze niet zelf
maken.’ Hoewel Laura niet goed spreekt
kan ze wel veel verstaan. ‘Haar passieve
woordenschat is groter dan het aantal
woorden dat ze gebruikt. Ze begrijpt bijna
alles wat er gezegd wordt.’
Laura heeft geen contact met de andere
kinderen in haar klas. ‘Ze is erg op zichzelf,’
zegt de leerkracht, ‘er
gaan nog veel dingen
langs haar heen, ze
gaat lekker haar eigen
gang.’ Laura’s
klasgenootjes hebben
weinig problemen met
haar. Juf Leonie: ‘Ze
vinden haar eigenlijk
wel schattig. Laura
geeft geen problemen,
hoewel ze soms andere kinderen een beetje
pijn doet. Dat is misschien een vorm van
aandacht vragen.’
Gert de Graaf onderschrijft dat kinderen
met het Downsyndroom over het algemeen
goed geaccepteerd worden in de klas. ‘Het
komt zelden voor dat ze gepest worden,
vaak treden klasgenootjes juist een beetje
beschermend op. Doordat het
Downsyndroom een uiterlijk heel herkenbare
handicap is, houden kinderen er
rekening mee.’
Motoriek
De gymles is afgelopen. De kinderen kleden
zich aan en gaan in de kring zitten. Laura zit
met ongestrikte veters in lotushouding op
haar stoeltje. ‘Motorisch heeft Laura geen
problemen. Ze kan bijvoorbeeld zelf haar
knoopjes vastmaken bij het aankleden,’ zegt
de leerkracht. ‘Ze kan ook gewoon knippen
en plakken als alle andere kinderen. Soms
“In het reguliere onderwijs
worden ze uitgedaagd en
geprikkeld om dingen na te
doen en het zo te leren”
Hoewel Laura af en toe wat extra aandacht
nodig heeft, houdt ze de klas niet op. Juf
Leonie: ‘Ik moet wel beter op haar letten
dan op de andere kinderen. Laura stopt
graag dingen in haar mond. Dat kan een
potlood zijn, maar ook een schaar.’
‘Ik denk dat het wel goed is voor Laura om
naar een gewone basisschool te gaan,’ zegt
juf Leonie, ‘kinderen met het Downsyndroom
moeten meer geactiveerd en geprikkeld
worden dan gewone kinderen. Ze kunnen
zichzelf niet iets aanleren, zoals andere
kinderen. In het
reguliere onderwijs
worden ze uitgedaagd
en geprikkeld om
dingen na te doen en
het zo te leren.’
Een nadeel van het
reguliere onderwijs
voor rugzakkinderen
is dat de leraren
minder specifieke kennis hebben dan in het
speciaal onderwijs. Volgens Gert de Graaf is
dit echter geen groot probleem. ‘De
leerkracht gaat zich vanzelf verdiepen als er
een kind met het Downsyndroom in de klas
komt, daarbij is er een ambulante begeleider
die ze helpt.’ De leerkrachten van Laura
hebben nog geen speciale cursus gekregen
om te leren hoe ze het beste met een
Downsyndroom-kindje om kunnen gaan.
‘Dat mis ik wel,’ zegt juf Leonie, ‘binnenkort
zijn er workshops voor leraren, daar zit er
ook een bij over moeilijk lerende kinderen.
Daar ga ik zeker heen!’
Het is vijf voor half twaalf, de kinderen
mogen bijna naar huis. Groepjes leerlingen
lopen naar de gang om hun jas van de
kapstok te halen en pakken hun
tekeningen uit de laatjes. Laura pakt een
knutselwerkje uit haar laatje, roept ‘Mooi!’
en stopt het in haar mond.
n
26
magazine