gastredacteur uitgever Benedikt Taschen

24 DeLuxe architectuur
Bokser Muhammad Ali en Benedikt Taschen
Huize Taschen
Taschen maakte van de
Chemosphere een nachtelijk
thuishonk voor creatieven,
schrijft Susan Michaels.
Benedikt Taschen en fotograaf Julius Shulman
Fotograaf William Claxton danst met Taschen
Benedikt Taschen hoefde de Chemosphere twaalf
jaar geleden maar één keer te bekijken voordat hij het
kocht. Hij wist meteen dat hij dit architectonische
meesterwerk wilde hebben, en dat het om diverse
redenen een beroemd onderdeel van het Taschenimperium
zou worden. Allereerst natuurlijk omdat hij
er ging wonen, ten tweede omdat hij er in alle rust met
zijn creatieve vrienden uit het aanpalende Hollywood
kon samenwerken, en ten slotte omdat het een van de
meest begeerde adressen was van de stad.
De eerste keer dat ik Benedikt Taschen
ontmoette, was bij hem thuis, waar ik op zijn
verzoek langskwam in verband met een artikel.
Het was bepaald geen plek waar je als vrouw op
hakken van tien centimeter prettig rondloopt, kan
ik wel zeggen. Maar daar was Taschen kennelijk aan
gewend, want hij gaf me prompt een arm om me over
de glooiende wandelpaden te begeleiden naar de
ruimteschipachtige villa, die ik inmiddels vervloekte.
In plaats van de trap te nemen die in een boog rond
de voet van het huis loopt, stegen we op in een soort
miniatuurversie van Willy Wonka’s grote glazen lift.
In de dikke tien jaar dat ik in de stad woon, heb ik
heel wat fantastische uitzichten gezien, kan ik wel
zeggen, van Hollywood tot Malibu. Maar het uitzicht
vanuit dit huis was uniek: alsof de wereld aan mijn
voeten lag, en al klinkt dat misschien als een cliché,
er is geen woord van gelogen, en het is zelfs nog zwak
uitgedrukt ook.
Het weer was die dag perfect: de lucht was strak
blauw en er was geen smog (wat zeldzaam is in LA).
Taschen had het meubilair tot een minimum beperkt
(wat hij tot op de dag van vandaag doet), en terecht:
het huis heeft ruimschoots genoeg aan het uitzicht.
Dat is niet alleen spectaculair en overdonderend, het
is bovendien enorm rustgevend: hier ben je veilig voor
de herrie, het geklets, het niet-aflatende spervuur van
informatie waarmee een mens door de buitenwereld
wordt bestookt, want je staat er letterlijk boven.
Je kunt volkomen jezelf zijn op deze plek – of
desgewenst ieder ander. Dat moet beslist de ervaring
zijn van de vele gasten op de talloze (en zeer gewilde)
Taschen-partijtjes. De bonte stoet aan feestgangers
vormt bijna een hedendaags equivalent van Warhols
Factory, maar dan aan de westkust, een luxueus
nachtelijk thuishonk voor mensen als wijlen Helmut
Newton, museumdirecteur Jeffrey Deitch, acteur Val
Kilmer, schilder David Hockney en het legendarische
model Peggy Moffitt.
Sinds die eerste ontmoeting met Benedikt Taschen
ben ik nog heel wat keren in dat huis geweest, maar
wel op aanzienlijk lagere hakken. Gaandeweg heb ik
vastgesteld dat de Chemosphere geen adres is, maar
een bestemming. Toch blijf ik het architectonische
meesterwerk – en zijn eigenaar – een fascinerend,
ondoorgrondelijk mysterie vinden. Dit is het huis
van een man die bekendstaat als de ultieme ‘literaire
exhibitionist’, die het niet laten kan om gewaagde
boeken uit geven. Maar op het persoonlijke vlak is
hij een van de meest gesloten mensen die ik ken,
een family man die niets loslaat over zijn privéleven
en zich nooit in de kaart laat kijken. En juist deze
man, dit hypergesloten type, kocht een huis dat een
en al glaswand is. Dag en nacht staat hij, hoog op de
heuvel van Hollywood, voor jan en alleman te kijk.
De Chemosphere mag dan ontworpen zijn door John
Lautner, het is Benedikt Taschen ten voeten uit.
Taschen en Jeffrey Deitch,
directeur van het Museum of
Contemporary Art in Los Angeles
Ontwerper Marc Newson en zanger Nick Wood
Actrice Gwyneth Paltrow, zakenman Giancarlo Giammetti,
Taschen en zijn vrouw Lauren, en modeontwerper Valentino
Fotografen Frans Lanting, William Claxton,
Julius Shulman
Apple-ontwerper Jonathan Ive, Taschen
en oud-model Peggy Moffitt
Acteur Val Kilmer en Charlotte Taschen
Schilder David Hockney en zijn assistenten Jonathan
Wilkinson en Jean-Pierre Gonçalves de Lima
Foto's courtesy Taschen
Susan Michaels schrijft over kunst en cultuur in Los Angeles, onder
meer voor The Wall Street Journal en The Huffington Post.
Vertaling Cecilia Tabak
Taschen met regisseur Billy Wilder
en fotograaf Helmut Newton