20140127-de-wijkraad-als-geluksfabriekje

is een leidster bij. Dan steken wij onze vinger op: ze kan bij ons op de loonlijst want wij
hebben al een personeelsadministratie. Zoals dat verhuren van dat Robson-pand van Lex,
dat zouden wij kunnen doen. Een buurtbeheerorganisatie is iets professioneler georganiseerd,
daar gaat wat meer geld rond. Ik vind dat wel een goeie vorm. Het is hier in deze
wijk allemaal door woelige baren gegaan want dat gesubsidieerde werk is afgeschaft,
maar het geïntegreerde beheer van de openbare ruimte door de wijkbeheersorganisatie,
dat bestaat nog steeds. Wij werken nu met taakgestraften en mensen die inlooptrajecten
doen van de sociale dienst en re-integratie en noem maar op. We hadden natuurlijk ook
kunnen denken, het gesubsidieerde werk wordt afgeschaft dus we kappen er mee, maar
ik vind het belangrijk dat er voor de wijk een club blijft bestaan die bij ingewikkelde
dingen kan zeggen, nou weet je wat, wij nemen dat voor onze rekening. Wij hebben
hier bij voorbeeld in de wijk een kinderboerderij. Die werd gesloten. Toen hebben wij dat
beheer overgenomen. Daar zit één gediplomeerde dierenverzorger en twee krachten met
behoud van uitkering. Stallen, lesruimte, er wordt een pand beheerd, er wordt samengewerkt
met een kinderopvangorganisatie. Ik denk, als je dit in een pure vrijwilligersorganisatie
belegt, dan wordt dat te gek. Dat leidt tot overbelasting.
Dus ik zou er over nadenken als ik Lex was: als dit soort dingen als het Robson-pand zich
vaker aandient, moet zijn wijkraad daar niet iets voor oprichten.
Wel decentraal houden!
Als je dat centraal laat aansturen door de gemeente, dan is het in no time weer een gemeenteambtenaar,
en die is dan bezig met dingen die op het stadhuis verzonnen zijn.
Tot slot een commentaar op Lex z’n verhaal over de Lentefair.
Zo’n initiatief heeft het voordeel dat je ‘t als wijkraad of wijkorganisatie helemaal zelf in
de hand hebt. Het wijkraadswerk moet niet alleen maar gericht zijn op de vragen van de
gemeente of de bewoners. Verzin ook iets wat je helemaal zelf kan uitvoeren. Het mooie
van het wijkraadswerk is dat je daarin ook heel slim je eigen initiatieven kan organiseren.
Die lopen gewoon door.
En je ziet wat een plezier Lex er in heeft.
Wij zijn hier in 1980 of ’81 begonnen met een wijkfeest, omdat we merkten dat we veel
muzikanten in de wijk hadden. Winkeliers deden mee. Een soort open podium. Inmiddels
is dat een vierdaags festival dat nog steeds bestaat en volledig georganiseerd wordt door
vrijwilligers, wijkbewoners. En dat gaat altijd door, of de gemeente nou rijk is of arm,
of de organisatie bestaat uit mopperaars of constructieve types, die festivalclub komt
gewoon elk jaar weer tot leven en organiseert zo’n festival. Ik bedoel, het is belangrijk
dat je ook dingen hebt waarbij je niet afhankelijk bent van derden en waar je energie en
lol uit haalt.
43