bronvanoccultisme_t

HET DOORGEVEN VAN HET LICHT 5
het verstaanbaar en duidelijk; maar voor degene die niet binnen de
‘tempelmuren’ was toegelaten, waren de leringen niets anders dan een
speculatieve filosofie, of misschien een nietszeggend jargon.
Deze wijsheidsleringen zijn door de ene wijze aan de andere in een
rechtstreekse opvolging doorgegeven sinds de tijd dat de mysteriën
voor het eerst werden ingesteld onder de mensen uit de laat-
Lemurische en Atlantische tijden – een stap die van essentiële betekenis
werd, omdat de mensheid het vermogen tot rechtstreeks en bewust
contact met haar goddelijke voorvaderen had verloren. Zo werd de
mens geleerd de ziel te verheffen door wilsinspanning, gecombineerd
met intense aspiratie, met het doel hem in rechtstreeks spiritueel en verstandelijk
contact te brengen met zijn eigen innerlijke god – of met een
andere godheid. Op die manier werden de edelste waarheden over de
mens en het heelal oorspronkelijk waargenomen en daarna ‘gezongen’
– om het woord uit de Veda te gebruiken – d.w.z. in menselijke taal
geformuleerd.
Hoe komt het dat in praktisch alle literatuur van de oudheid spirituele
leringen werden gegeven in de taal van het slagveld De Bhagavad-
Gîtå, bijvoorbeeld, vertelt over het conflict tussen de tegenover elkaar
staande legers van de Kuru’s en de Påñ∂ava’s. In de Germaanse en
Scandinavische mythologieën is er een constante strijd tussen de goden
en de helden; dat geldt ook voor de Griekse, Egyptische, Perzische en
Babylonische mythologieën – ze zijn in dit opzicht alle gelijk.
De vraag is gemakkelijk te beantwoorden: aan kinderen geven we
sprookjesboeken; tegen hen die de betekenis van vrede en rust en de
enorme kracht die daarin ligt niet kunnen begrijpen, spreken we over
strijd en over gevechten, omdat er altijd een overwinnaar en een overwonnene
is. In de wereldliteratuur werden geheimen van mystieke
waarheden daarom in de vorm van een heldenverhaal geschreven, om
tegemoet te komen aan het spirituele klimaat van die tijden. Maar daarachter
stonden de esoterische scholen* die waarheid en mededogen
op een meer directe manier onderwezen, zoals Lao-tse in China: ‘De
weg van tao betekent niet strijden.’ Dat is het tegenovergestelde van
berusting, want berusting is gewoonlijk spirituele verdoving, terwijl het
*Elk stelsel van religieus-filosofisch denken heeft zijn eigen term gehad voor deze
universele esoterische leer. In de hindoegeschriften van het voor-boeddhistische tijdperk
wordt ernaar verwezen als brahmavidyå, åtmavidyå en guptavidyå, wat resp.