bronvanoccultisme_t

SPIRITUELE VERLICHTING TEGENOVER PSYCHISCHE ILLUSIES 15
Socrates had de gewoonte tegen de mensen om hem heen te zeggen
dat zijn daimon, zijn innerlijke vermaner, hem nooit zei wat hij moest
doen, maar altijd wat hij niet moest doen.* Deze daimon was de ‘stem’
van het hogere ego, die bij de groten onder de mensen vaak zeer
krachtig is; en die door sommige hypersensitieve mensen als een ‘stem’
kan worden gehoord. Het is niet werkelijk een stem (hoewel het dat
effect soms heeft op de fysieke hersenen), maar eerder een drang van
binnenuit, die zich ook kan manifesteren als een lichtflits en als innerlijke
visie.
We kunnen onszelf en anderen niet begrijpen tenzij we een begrijpend
hart hebben ontwikkeld. De sleutel is sympathie en de methode
is om ons te richten op het goddelijke wezen binnenin ons. Als we elk
moment van ons leven proberen daaraan meer gelijk te worden, zal het
licht komen en zullen we de waarheid kennen als we haar zien. We zullen
meedogend en sterk worden – eigenschappen die de ware tekenen
van de zelfverlichte mens zijn. De eerste les is dus het licht van onze
innerlijke god te zoeken en alleen dat te vertrouwen. Als we dat licht
volgen en we verwarmd worden door zijn verheven en levengevende
stralen, zullen we hetzelfde god-licht in anderen zien.
Als we naar de bron gaan, vinden we het helderste water, waarom
zouden we dan drinken van het troebele water dat zich kilometers ver
van de bron bevindt Als een mens zichzelf wil leren kennen en de verbazingwekkende
krachten en vermogens die hem eigen zijn, laat hij
zichzelf dan herkennen in het heelal om hem heen en dat heelal bestuderen
als iets dat hijzelf is. Dit is misschien aforistisch, maar het vormt
een ware sleutel tot wijsheid, en bevat de essentie niet alleen van alle
inwijding, maar van alle toekomstige groei.
*Er is een interessante reden waarom deze wenken zelden van positieve aard zijn
en bijna onveranderlijk aansporingen zijn om stil te staan en na te denken, of om dit
of dat niet te doen. Als iemand in een toestand van besluiteloosheid verkeert, vormt
zijn denkvermogen zich beelden die door daarmee overeenkomstige trillingen naar
het innerlijke bewustzijn worden overgebracht; en omdat het innerlijke bewustzijn dit
contact met het verstand heeft, komt er, als de in beeld gebrachte daad verkeerd is,
als antwoord: Nee.