bronvanoccultisme_t

GELOFTEKOORTS EN SPIRITUELE WIL 29
moment het pad naar omlaag te volgen. Hij doet afstand van zijn eigen
wil om de verlossing te bereiken, van zijn wil om te slagen, van zijn wil
om te overwinnen.
Hoe werden de meesters de verheven en edele mensen die ze zijn
Door vele eeuwen van zelfgeleide evolutie. Niemand kan slagen of het
pad volgen, tenzij zijn eigen kracht is ontwikkeld, tenzij zijn eigen
innerlijke eigenschappen en vermogens zijn ontplooid, tenzij zijn eigen
visie heendringt door de sluiers van illusie die zijn bewustzijn omhullen.
Het is een langdurig maar schitterend proces.
Sommige leerlingen hebben zich het hoofd gebroken over een uitspraak
van W.Q. Judge over een leeftijdsgrens van vierenveertig jaar,
waarboven ‘het moeilijk is door de poort te gaan’* van de innerlijke
wereld en onmogelijk voor hen die pas kort aan deze dingen aandacht
schenken. Dat komt omdat rond de middelbare leeftijd de sluiers van
het lagere zelf het innerlijke wezen zo omhullen, dat het licht vanbinnen
niet gemakkelijk tot het brein kan doordringen; en voor iemand
die in die fase met een studie van de esoterie begint, is het moeilijker
dan wanneer hij in zijn jeugd, of beter nog als kind, al was begonnen in
die richting te denken. Maar er zijn vele uitzonderingen op deze regel.
In werkelijkheid hoeft niemand te denken dat er voor hem, omdat
hij laat in zijn leven het pad betreedt, in de toekomst geen vooruitgang
mogelijk is. Niets kan de dwingende kracht van de spirituele wil tot
staan brengen; en alleen al het feit dat een mens op middelbare of zelfs
op gevorderde leeftijd het verheven pad wenst te betreden, toont aan
dat er in zijn wezen een wil en vastberadenheid, een enthousiasme en
intuïtie werken, die op zichzelf een bewijs zijn van de mogelijkheid of
bijna de zekerheid dat licht zal worden ontvangen. Komende gebeurtenissen
werpen hun schaduw vooruit, en zo is het ook hier, want het
licht breekt door, het staat aan de basis van de toekomstige gebeurtenissen
en kondigt hun komst aan.
Chelaschap betekent de duisternis van het persoonlijke verwisselen
voor het stralende licht van het onpersoonlijke. Het is het opklimmen
uit het moeras van het stoffelijke bestaan met zijn bedrieglijke gedachten
en emoties, naar de heldere glans van de innerlijke spirituele zon,
waardoor men tenslotte één wordt met de ziel van het heelal. Het is het
eeuwenoude pad dat de aspirant leidt naar eenwording met zijn eigen
*‘Subsidiary Papers’, oktober 1895; Echoes of the Orient, 3:473.