bronvanoccultisme_t

HET DOORGEVEN VAN HET LICHT 7
mensheid in haar meer esoterische aspecten opnieuw en vollediger te
formuleren. Als zodanig was ze een van de schakels in de reeks opeenvolgende
leraren die op bepaalde vaste tijden verschijnen om het esoterische
licht en de esoterische waarheid door te geven. Ze kwam aan
het begin van een nieuwe messiaanse periode en aan het einde van een
oude, en was dus de boodschapper voor het komende tijdperk.
Deze opvolging van leraren, de een na de ander, heeft zich ontelbare
eeuwen voortgezet. Daaraan is niets verbazingwekkends; het is
eenvoudig een illustratie van een van de natuurwetten dat er, evenals
de ene generatie op de andere volgt en de ene soort na de andere in de
loop van de evolutie verschijnt, een keten van wijzen bestaat die door
de eeuwen heen zorgen voor een aanhoudende stroom van waarheid.
In Sanskrietgeschriften wordt deze de guruparamparå genoemd, waarvan
er twee soorten zijn: ten eerste, die wijzen van wie de een als het
ware boven de andere uitsteekt door een geleidelijke toename van wijsheid
en spirituele waardigheid; en ten tweede, diegenen die elkaar in
de tijd en in een doorlopende reeks in de uiterlijke wereld van de mens
opvolgen.
Hetzelfde patroon was aan de Griekse dichters en filosofen bekend;
Homerus en Hesiodus spraken beiden over de Gouden Keten die
Olympus met de aarde verbindt, en latere Griekse mystieke schrijvers
spraken erover als de Keten van Hermes. Dit doorgeven van de toorts
van het licht van hand tot hand heeft altijd bestaan en zal altijd blijven
bestaan – zolang uit het hart van de mens de roep klinkt. Als die roep
verstomt, blijft de keten van opvolging wel intact, maar werken de
leraren niet langer in het openbaar.
De beschermers van de mensheid – noem ze zoals u wilt, meesters,
mahåtma’s, adepten of oudere broeders van het ras – werken overal
waar ze ook maar de geringste kans bespeuren om goed te doen, om de
spirituele natuur van hun medemensen tot ontwikkeling te brengen.
Het is duidelijk dat elke organisatie of groep mensen, of iedere enkeling
die in het leven een edel pad probeert te volgen, hun hulp zal ontvangen
als ze dat verdienen. Verdienste is de toets, de enige toets. Als de
juiste roep wordt gedaan, wordt deze beantwoord. Maar als het alleen
voor eigen voordeel is, is het beslist geen ‘juiste roep’. De enige roep
die ze erkennen, is de roep die wordt gedaan door hen die in hun hart
hunkeren naar licht, die zoeken naar wijsheid en die een ziel hebben
die door mededogen wordt bewogen. Bovendien moet de roep uitslui-