Download de volledige test

16
waar het water in beekjes
dwars over de weg stroomde,
stuurde de GTR strak en betrouwbaar,
met volop feedback
vanuit het onderstel en
een goed gevoel hoe het met
de bandengrip gesteld is. De
Bridgestone BT021’s dragen
hier een belangrijk steentje
aan bij, want het wegcontact
is zowel op nat als droog
voortreffelijk, en de stabiliteit
uitstekend.
Sportief rijgedrag
Op de tweede dag van onze
GTR test regende het pijpenstelen,
maar eenmaal
over de Vogezen richting
Ook in de regen stuurt de
GTR1400 strak en betrouwbaar
Rijndal klaarde het op, en
werd het wegdek eindelijk
droog. Tijd om te kijken hoe
de Kawa zich gedraagt op
hogere snelheden en in het
snelle bochtenwerk. En daar
blijkt’ie pas echt in zijn element.
Ondanks zijn volgetankte
gewicht van dik 300
kg gooi je de Kawa spelenderwijs
van de ene bocht in
de andere, waarbij hij heel
precies blijft sturen en ook
bij zeer hoge bochtsnelheden
steeds strak aanvoelt.
Nooit is er onrust in het onderstel,
en altijd dat vertrouwenwekkende
gevoel
van stabiliteit. Ook bij hard
remmen in een bocht geeft
de GTR geen krimp en blijft
hij mooi in balans, zonder
zich op te richten. De voorrem
heeft overigens meer
dan genoeg reserve om de
zware fiets tot stilstand te
brengen, en een stevige,
goed doseerbare extra bite
als je bergafwaarts vol in de
ankers moet voor een haarspeldbocht.
De achterrem
helpt goed mee, en is prima
bruikbaar om even bij te
remmen.
Op een kort stukje Duitse
Autobahn hadden we nog
even de gelegenheid de motor
op hoge snelheid uit te
proberen, en ook dan loopt
de Kawa als op rails. Pas tegen
de 200 km/u begin je de
invloed van de koffers te
voelen, en komt er en lichte
pendelbeweging in het
frame, die niet zomaar verdwijnt
als je het tempo laat
zakken. Toch schrijft Kawasaki
geen maximum snelheid
voor het rijden met beladen
koffers voor, wat gezien de
lichte onrust boven de 190
km/u toch eigenlijk wel aan
te raden is. Maar kruisen in
de overdrive met snelheden
tussen de 140 en 180 km/u
kan je uren lang probleemloos
volhouden, waarbij de
motor mooi rustig tussen de
4000 en 6000 tpm draait.
Bijzondere vork
Het sportieve en tegelijk stabiele
rijgedrag van de GTR
is voor een belangrijk deel
te danken aan de uitmuntend
werkende Tetra-Lever
achterwielophanging. Zowel
bij gas geven als loslaten
blijft de achterkant volmaakt
in rust. Kawasaki heeft hier
zonder meer zijn doelstelling
gehaald dat de GTR
moet aanvoelen als een kettingfiets,
want je merkt van
de cardan helemaal niets.
Complimenten.
Ook de vering zorgt voor de
nodige rust in het onderstel.
Aan de voorkant staat de afstemming
vrij stug, waardoor
je een uitstekend gevoel
hebt over het
wegcontact, zonder dat je
overigens ieder asfaltrimpeltje
in de handvatten voelt.
De monoshock achter is iets
comfortabeler afgesteld dan
de voorkant, met een mooi
progressieve vering- en
dempingskarakteristiek. Het
DE 155 PAARDEN MANIFESTEREN ZICH
PAS ECHT BOVEN DE 4000 TOEREN
Dankzij de Tetra-Lever
achtervork zijn er
nagenoeg geen
cardanreacties
merendeel van de wegoneffenheden
glijdt daardoor
gladjes onder het achterwiel
door, zonder dat daarbij het
wegcontact verloren gaat. Al
met al een sportief afgestemde
vering, die een prima
compromis vormt tussen
comfort en wegligging.
Niet agressief
Uiteraard waren we razend
benieuwd hoe de variabele
kleptiming aanvoelt, en wat
voor invloed dat heeft op
het motorkarakter. En daar
stelt de GTR een beetje teleur,
want ondanks alle motorische
ingrepen om paardenkrachten
in te ruilen voor
koppel, is de trekkracht bij
lage toeren niet indrukwekkend.
Het blijft uiteindelijk
toch een korte slag-blok, dat
pas boven de 4000 tpm zijn
(geweldige) spierballen laat
zien. Dat wil echter niet zeggen
dat de GTR in de lagere
toerenregionen niet mooi
loopt. Je kan de grote viercilinder
tot bijna stationair
afknijpen, en in de 5e versnelling
de motor zelfs tot
40 km/u laten terugzakken
zonder protesten. Maar de
bullige trekkracht, die bijvoorbeeld
een Bandit 1250
al vanaf 2000 tpm ten toon
spreidt, heeft de GTR niet.
Kawasaki heeft de voordelen
van variabele kleptiming
bij lage toeren er dus niet
echt goed uit weten te halen,
en dat is juist voor een
toerfiets van dit kaliber belangrijk.
Maar aan de andere
kant is de gemoedelijke, wat
luie gasreactie bij lage toeren
toch ook wel weer praktisch,
want op nat wegdek
word je bij het openen van
het gas niet verrast door 155
plotseling inkomende paarden.
Die beginnen zich na-