Propaganda - Koninklijk Legermuseum

eveneens verzetswapens tegen de verdrukking. Dat is bijvoorbeeld het geval
voor “Die Moorsoldaten” geschreven door Wolfgang Langhoff en Rudi Goguel
in het concentratiekamp van Börgermoor in 1933-1934.
Waarheen we de blik ook keren: veen en hei slechts om ons heen.
Elk genot hier te ontberen troosteloosheid straalt van ‘t veen.
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
Hier op deze kale vlakte werd voor ons dit kamp gebouwd
Daar zijn wij, toen men ons pakte achter ‘t prikkeldraad gestouwd
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
‘s Morgens strekken wij in rijen om te werken naar het veen.
Graven, in de hitte lijden, met de wachten om ons heen.
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
Huiswaarts, huiswaarts, de gedachten steeds naar ouders, vrouw en kind.
Dat geeft ons toch weer de krachten, is wat ons aan ‘t leven bindt.
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
Wachten zijn steeds op hun posten achter ’n haag van prikkeldraad.
Vlucht zal slechts het leven kosten, geen kans hier voor ‘n veensoldaat.
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
Toch is er voor ons geen klagen eeuwig kan’t geen winter zijn.
Eenmaal komen voor ons de dagen dat we zeggen: eindelijk vrij!
wij zij de veenbrigade en trekken met de spade in ‘t veen
Dan trekt de veenbrigade niet meer met de spade in ‘t veen
Ins Moor!
Anderen staan dan weer ten dienste van de propaganda. Dat is het geval
voor Emile Verhaeren die de mythe verspreidt van de Duitsers die bij hun
inval in België in augustus 1914 kinderhanden afsnijden:
“ Duitsland roeit rassen uit
En wanneer ze een geslagen Teutoon tegenkomen
Getroffen door een handige kogel, aan de rand van een nabij gelegen
weg,
Dan vinden ze dikwijls in zijn zakken,
Samen met gouden halskettingen of satijn,
Twee kindervoetjes, gruwelijk afgesneden.”
La Belgique sanglante (1915)
27