Reumaverpleegkundige - Verpleegkundigen & Verzorgenden ...

Dit betekent in concreet handelen en gedrag dat de reumaverpleegkundige:
• geheel of gedeeltelijk de zorg overneemt die de zorgvrager anders zelf zou hebben
uitgeoefend om in zijn persoonlijk functioneren te kunnen voorzien, waarbij zij creatief is in
haar zorgverlening als de situatie daarom vraagt
• het sociale netwerk van de zorgvrager betrekt bij de zorgverlening.
Competentie: Verpleegtechnisch handelen
Om onderzoek en behandeling van reuma te ondersteunen, verricht de reumaverpleegkundige
volgens voorschrift verpleegtechnische en diagnostische interventies, gebaseerd op gestelde
diagnoses en de te behalen resultaten, zodat de zorgvrager onderzoek en behandeling van reuma
ervaart als integraal onderdeel van de zorgverlening. Hiermee wordt gedoeld op zowel
voorbehouden, als op overige handelingen en verrichtingen die niet voorbehouden zijn maar wel
risicovol.
Dit betekent in concreet handelen en gedrag dat de reumaverpleegkundige:
• volgens voorschriften verpleegtechnische handelingen uitvoert voor haar eigen
diagnostische en therapeutische werkzaamheden en die van andere disciplines
• medicatie toedient
• probleemoplossend handelt bij complexe reumazorg, als gevolg van complicaties t.g.v.
ziekte, medicatie of plotseling afnemende ADL
• machtigingen aanvraagt t.b.v. hulpmiddelen en behandelingen
• vitale functies van de zorgvrager bewaakt.
F. Kerntaak: Begeleiden, informeren, instrueren en adviseren ter bevordering van
zelfmanagement
De reumaverpleegkundige richt zich op het bevorderen van kennis en inzicht van de zorgvrager,
waardoor diens eigen vermogen wordt vergroot. Informatie is algemeen van aard en kan gaan over
het uitvoeren van onderzoek en behandeling, de rechten en plichten van de zorgvrager, de functie
en de deskundigheid van andere disciplines. Bij adviseren gaat het om deskundige suggesties en
raad vanuit een individueel gerichte vraag.
Bij begeleiden gaat de reumaverpleegkundige in eerste instantie uit van een ondersteunende
benadering. Zij wordt tijdens haar poliklinisch spreekuur (vaak) geconfronteerd met zorgvragers en
hun naasten met tekorten in kennis- en vaardigheden, hetgeen misverstanden en een gevoel van
onzekerheid kan doen ontstaan. Deze misverstanden kunnen aanleiding geven tot
therapieontrouw. Voor naasten is het feit dat de zorgvrager een reumatische aandoening heeft niet
gemakkelijk. Vaak moeten zij dit zelf leren accepteren, terwijl zij tegelijkertijd voor de taak staan de
zorgvrager te ondersteunen en hem bij bepaalde activiteiten te ontlasten. Dit gevoel kan versterkt
worden als zij horen welke behandelingen de zorgvrager moet ondergaan. De kans bestaat dat ze in
hun rol als naasten te kort schieten (ineffectieve coping). De meeste interventies die de
reumaverpleegkundige uitvoert liggen dan ook op het psychosociale gebied.
Competentie
Om de kennis en het inzicht, het zelfmanagement en de onafhankelijkheid van de zorgvrager te
behouden en te bevorderen, begeleidt, informeert, instrueert en adviseert de
reumaverpleegkundige de zorgvrager bij/over diens behandeling en het verloop van zijn ziekte,
zodat de zorgvrager meer betrokken raakt bij zijn behandeling en meer controle heeft op de
voortgang daarin. Dit bevordert zijn autonomie, zelfmanagement en de kwaliteit van leven van de
zorgvrager en zijn naasten.
Dit betekent in concreet handelen en gedrag dat de reumaverpleegkundige:
• de zorgvrager en zijn naasten informeert, instrueert en adviseert over:
o de behandelingen
o medicatie
o de patiëntenrouting
o de rechten en plichten van een zorgvrager en zijn naasten
20