juli/aug nr 4: Het verhaal van de wind - IKON

More documents

Recommendations

Info

gedicht Om door te geven 1 Korintiërs 13: 1-13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde. Eenzaam ben je altijd aan het water van een rivier, omdat het je achterlaat met je gedachten aan de dood. En later als het weerkomt nog altijd water is maar ander water, terwijl jij dezelfde blijft daar op de kant, waar het veer is opgeheven en de schepen, meer dan vroeger en blinder en sneller, als treinen in hun eigen richting razen. Maar dat zou ik immers voor je weglaten uit deze prent. Is mijn klein schip al daar? Laten wij dan nog één keer met elkaar de heren zijn van dit lange papier, ingrijpen in die boosaardige grap van het water. Kijk naar de rivier. Nu staat hij stil. Bewegingloos. En hier stroomt het met jou en mij weg, stralend en bloeiend zeewaarts, ons landschap. Willem van Toorn. mensen pagina 6/7 Nederlanders hebben iets met rivieren. Als aderen op een oude hand zijn ze vanuit het vliegtuig te zien. Het was Marsman die het gedicht maakte waar iedereen de eerste zin van kent. Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan. Vroeger toen de mensheid niet zo mobiel was, vroeg men zich ongetwijfeld af waar de rivier heen ging en waar ze vandaan kwam. Plaatsen waar men nooit kon komen… De rivier was al gauw machtiger dan de mens. Als hinderpaal omdat je er als mens niet makkelijk overheen kon, levensbedreigend als ze plotseling buiten haar oevers trad en het dorp meenam. Willem van Toorn lijkt wel terug te willen naar die trage brede rivieren, in plaats van naar schepen die als snelle treinen in hun eigen richting razen. Het gedicht speelt met de klassiek Griekse gedachte: alles stroomt. De rivier waarin je stapt is nooit dezelfde rivier; alles is permanent in verandering. Deze gedachte wordt even opzij gezet. De rivier stroomt, maar jij blijft dezelfde. Dat is nu maar de vraag of je dezelfde blijft. Verander je niet telkens, net als de rivier. Is de mens die ik gister kende, wel precies dezelfde als ik deze vandaag weer tegenkom…? Bara van Pelt Kutmarokkanen Guido Attema Reeds tien jaar geleden introduceerde de PvdA-politicus Rob Oudkerk de geuzennaam ‘kutmarokkaantjes’ voor de puberende jongens die ongein uithaal- is redacteur Guido Attema den in Amsterdam. Zelf woonachtig in de hoofdstad, kom ik al fietsend dagelijks in contact met deze wilde jongemannen. Vier keer ontsnapte ik al aan de IKON Nieuwe Media dood omdat een doorrijdende kwajongen op een scooter me schampend ten val brachten. Met het hart in mijn keel hoorde ik hun getoeter door de straat weerklinken terwijl ze glimlachend doorscheurden. Na al die ervaringen moet ik bekennen iedere Marokkaanse jongen te verdenken van dit soort praktijken. Vrienden met soortgelijke aanvaringen stemden als reactie PVV , maar ik probeer met een neutrale blik naar de omstandigheden te kijken. Daarbij word ik geholpen door wat me vorig jaar overkwam. Tijdens een zwoele zomeravond fiets ik door de zwak verlichte Marnixstraat. Verderop vinden wegwerkzaamheden plaats. Vaag zie ik een man die met een spuit een vage substantie op de weg spuit. Een Marokkaanse wildebras komt als een dolle hond op zijn scooter - zonder helm uiteraard - de weg opscheuren. Vlak voor mijn neus gaat hij keihard onderuit door de vloeibare substantie en glijdt tientallen meters over de straat. Ik stap van mijn fiets af en zie de jongen na een kort moment van onbewogenheid, langzaam opkrabbelen. Hij voelt met zijn handen aan zijn hoofd. Als ik voor hem sta zie ik enkele centimeters hersenen uit zijn schedel komen. Gek, het ziet er minder eng uit dan in de horrorfilms waar ik een liefhebber van ben. Ik dwing hem niet aan de wond te komen. Ik zeg er niets van als hij kankert op de werkzaamheden, het leidt hem immers af, terwijl ik de ambulance bel. Al na een minuut is de politie ter plaatse die het van me overneemt. Ondertussen zet ik zijn scooter op slot. Als ik de opbergbak opendoe om het slot te pakken, zie ik bovenop een mooie volle rode roos liggen. Keurig verpakt met een kaartje erbij. Hij was op weg naar zijn geliefde. Vrouwen brengen ons mannen in vervoering. En pubers al helemaal. Ook kutmarokkanen hebben liefde nodig. Een roos als gebaar in plaats van gekanker zou een mooi begin zijn. |
judith in gesprek met Overpeinzing (1098 – 1179) Hildegard van Bingen Martien Parmentier is oud-katholiek theoloog, hij was docent aan de Katholieke Theologische Universiteit te Utrecht, hoogleraar theologie van de charismatische vernieuwing aan de Vrije Univsersiteit te Amsterdam en laatstelijk hoogleraar systematische theologie te Bern, Zwitserland. ‘De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet vanwaar hij komt en waarheen hij gaat. Zo is het met al wie is voortgebracht uit de geest’. Joh.3:8 Wat een intrigerende vrouw. Op reis naar Mainz kom ik langs het klooster in Bingen, waar zij abdis was. Hoog ligt het boven de Rijn vlak bij de Lorelei. Ieder die de stem van deze Sirene hoorde werd naar haar toegetrokken, gefascineerd door zoete klanken. Geldt dat ook voor kluizenares en kloostervrouwe Hildegard? Als ik naar haar muziek luister kan ik zomaar wegdromen, maar de eentonige muziek bekoort niet alleen maar. Het zijn de zijwegen die ze kiest die betoveren, klanken die afwijken van wat voorgeschreven is, versieringen onderweg die plots wrang aandoen en afschrikken. Maar de ijle tonen trekken je ook naar een ruimte achter de klanken, die zich aandient als je langer durft luisteren en je toevertrouwt aan wat zich in de stilte laat horen. Hildegard is een kind van de Middeleeuwen, haar denken en doen staan ver van mij af. En toch lijkt ze ook een vrouw van nu. Vernieuwend en origineel. Haar spiritualiteit is doortrokken van contemplatie en alledaagse ervaringen. Haar kennis van ecocultuur verraadt haar toewijding aan de aarde. Ze poogt niet alleen het intellect in te zetten ter ere van God en de samenleving, maar ook haar vrouwelijkheid, haar invoelingsvermogen en intuïtie. In haar visioenen ziet ze een androgyn beeld van God: vrouwelijke en mannelijke energie zijn in evenwicht. De beelden waarvan Hildegard miniaturen maakt, laten een schoonheid en innerlijke heelheid zien die ongekend is en uitnodigt tot contact. Ze noemt zichzelf moeder en maagd tegelijk, gericht als ze is op een missie groter dan zijzelf. Zwanger van leven en vol van licht. Haar moederschap is niet fysiek, maar haar creativiteit is een warmte- en inspiratiebron voor velen. Er zijn verschillende belangrijke relaties in haar leven waaraan ze zich voedt en laaft. Zielsverwantschap die haar innerlijk doet rijpen. Het is De levenscirkel door Hildegard van Bingen een soort verbondenheid die bijzonder is en wellicht daardoor niet zomaar herkend en getolereerd wordt. Anderzijds beseft ze dat ook eenzaamheid een voorwaarde is voor het groeien in authenticiteit. Dan helpt het in zekere zin ‘onverschillig’ te staan in je gehechtheid aan mensen. Hildegard heeft van jongs af aan migraineaanvallen, maar kiest niet voor een leven in de luwte. Het is de tegenwind die steeds een impuls geeft aan haar bestaan. Het uiten van wat haar innerlijk bezighoudt werkt helend, het erover zwijgen verergert de pijn. Tegenover het afgesloten zijn, de dorheid die het leven zomaar binnensluipt, plaatst zij de kleur groen, als een leven gevende kracht. Groenkracht. Met dank aan: Miek Pot, Hildegards Godin Kanttekeningen bij de wind Onlangs promoveerde een naast familielid tot doctor in de aardwetenschappen. Hij had uitgebreid de kaar loslaten, dan gaan we namelijk dood en hebben de weg daarheen. Die treden op als geest en stof el- gelegenheid om te ervaren dat de wind waait waarheen hij wil bij zijn onderzoek naar broeikasgassen overigens maar goed dat Jezus die heeft voorgedaan’, we een heuse opstanding uit de doden nodig. ‘Het is op de Oost-Siberische toendra. Geen theoloog dus, zeggen de orthodoxen. Maar ook zij zeggen dat het want die hebben we al genoeg in de familie. Toch is heel moeilijk is om te geloven dat de doden zullen hij op zijn eigen manier met hetzelfde bezig, want leven. En niemand weet hoe dat nieuwe leven er uit ‘wij van de aarde zoeken het paradijs’ laat Willem zou moeten zien. De volgende vraag is dus: hoe ziet Barnard ons zingen. Anders gezegd, het gaat ieder het nieuwe leven eruit? Dat vroeg Nicodemus ook al. van ons om het heil van de wereld, maar de aardwetenschapper bestudeert het broeikaseffect en de heid. Het is een constructieve en een destructieve In de bijbel is de wind een hoogst ambivalente groot- theoloog zoekt het meer in de pneumatologie, de macht al vanaf Gen.1:2. Daar is het de geest Gods leer van de Heilige Geest. of misschien juist een geweldige wind die scheppend over de aarde waait. En in Exodus 14:21 is een In het Grieks is geest pneuma, maar pneuma kan ook wind betekenen. De een richt zijn blik op de materie geweldige wind bevrijdend voor de joden en tegelijk dodelijk voor de Egyptenaren. In de tijd van Elia en de ander op de geest. En dan realiseer ik me dat het leven zich afspeelt in een onontwarbare combinatie van lichamelijke, stoffelijke zaken enerzijds en de geweldige storm, maar in een zacht briesje. Elia (1 Kon.19:10 v) openbaart God zich juist weer niet in geestelijke onzichtbare zaken anderzijds. stijgt echter ten hemel in een vuurstorm (2 Kon.2:11) Daaroverheen waait de wind van de Geest die het eeuwige leven mogelijk maakt. Jezus bestraft de wind als chaotisch element. Als de Ondertussen zitten er nog wel een paar hobbels in wind uitgewaaid is blijft Gods orde over. detail Ontmoetingsdag van het IKON Pastoraat Op 5 november a.s. hopen we u te ontmoeten op onze jaarlijkse Ontmoetingsdag in de Regenboogkerk te Hilversum. Deze dag heeft als voorlopige titel: Mens, waar ben je? De ondertitel luidt: over schaamte en loyaliteit. Over het programma van onze dag hoort u in de volgende uitgave van Mensen meer. Nu vast een paar trefwoorden: weg uit de verstrikking, op zoek naar een nieuw zelf-verstaan, religie en spiritualiteit als houvast en levenshouding. U kunt zich vast aanmelden: via pastoraat@ikon.nl of via 035 - 621 55 55 mensen pagina 8/9
Page 1 and 2: Bonny Rem, medewerker IKON Pastoraa
Page 3: De geest van God waait als een wind

juli/aug nr 4: Het verhaal van de wind - IKON

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?