WOORDENBOEK:

44 STOIJTENBURG. (WILLEM v. OLDENBARN. Hr. v.)
Laarzen aan de beenen, en een Noppers-Muts op 't Hoofd
De Visfcher, die hem verzelde, den Schout gewaar wordende,
ontliep het gevaar. Maar de Heer VAN GROENEVELD
moest zich gevangen geeven, en wierdt, des anderendaags,
onder een fterk geleide na den Hage gebragt, en op de Gevangenpoort
gezet.
Gelukkiger Haagde zijn Broeder, de Keer VAN JTOUTEN-
BURG, die fchuldiger was dan hij, nevens ADRIAAN VAN DER
DUSSEN, die 't gevaar, dat hun dreigde, ontkwamen. STOU-
TENBTJRG hadt zich, meent men, in eene kist uit den Hage
doen draagen, en was daar naa heimelijk te Rotterdam gekoomen
, daar hij zich, met VAN DER DUSSEN, wel tien of
twaalf dagen onthieldt, ten huize van een geweezenen Speelman,
doch nu van goede middelen; wagtende tot dat het
naauwe toezigt op de Veenen wat zou flappen. Eindelijk
huurden ze een fchip voor duizend guldens, met beding dat
de Schipper, JAKOB BELTJES genaamd, Kaas zou laaden op
Weezei, en hen nevens hunne Dienaars onder dezelve verbergen.
Anderen zeggen, dat ze zich in 't Vooronder verfchuilden,
en Schippers pijen aantrokken, om te min kenbaar
te zijn. Zij hadden zich van voorraad van fpijs en
drank wel voorzien, en lieten, als zij bij Steden kwamen,
door den Schipper eenige ververfching koopen. Dus de Waal
opvaarende, bleeven zij voor Nteuwmegen etlijke uuren leggen,
daar zij van den Schippersknegt het eerst gezien wierden
, zonder hen te kennen. Men maakte hem diets, dat het
Geestlijke Heeren waren, die hij niet moest beklappen; ook
fchonken ze hem twee Rijksdaalders , op dat hij zwijgen
zoude. Omtrent het Tolhuis, niet verre van Schenkenfchans,
gekoomen zijnde , moesten ze aldaar eenige uuren blijven
wagten. Hier zondt STOUTENBURO ^isen Knegt aan land om
iets te koopen, of, gelijk anderen willen, om te verneemen,
welke gerugten in den Schans wegens zijnen Heer liepen. In
den Schans wierdt hij terftond gekend van eenige Soldaaten,
die hem te Bergen op den Zoom, terwijl STOUTENBURG aldaar
Gouverneur was, gezien hadden. Men vraagde hem
terftond na zijnen Heer. In 't eerst hieldt hij zich onkundig,
zeggende dat zijn Heer al voor lang vertrokken was. Maar
ver-