VIND DE MENS

- 27 -
Of Theater 60+ zonder de Deventer Schouwburg kan, luidt de vraag.
“Ik denk dat er best een leven mogelijk is zonder de schouwburg”, zegt
Rutger Jan van Woerden lachend. “Maar als wij artiesten in één of ander
flutgebouwtje programmeren, komen ze niet”, vult Henk Lunenborg
serieus aan. “De schouwburg heeft een bepaalde uitstraling. Iets
bijzonders, iets feestelijks.”
Theater 60+ brengt, zoals de naam al aangeeft, theater op de planken
voor de oudere medemens. Van Woerden is voorzitter van de werkgroep,
Lunenborg – die in Deventer eeuwige faam verwierf als omroeper van de
voormalige ijsbaan – secretaris.
De twee komen samen bij Van Woerden thuis, die in een buurt woont
waar de straten vogelnamen hebben en gerust kan doorgaan als Doolhof
van de Stad. De beklinkerde straten lijken behoorlijk op elkaar en door
het bochtige wegenpatroon raak je het spoor snel bijster. Gelukkig biedt
Google Maps uitkomst.
Het schouwburgfenomeen
“In 2010 zijn we met Theater 60+ begonnen”, steekt Lunenborg van wal.
“De schouwburg zat middenin een verbouwing. Alex Kühne had net in
de krant verteld over zijn plan de schouwburg breder in de maatschappij
te plaatsen. Wij waren geïnteresseerd daaraan mee te werken, hoewel we
totaal onbekend waren met het schouwburgfenomeen. We spraken zes of
zeven keer af in een leegstaand gebouw van de gemeente aan de Polstraat.
Alex hielp ons op weg met de vragen die we hadden: wat willen we, voor
wie en hoe?”
Het antwoord: voorstellingen voor een gepensioneerd publiek dat
nauwelijks in de schouwburg komt. “Wij willen voor onze doelgroep
drempels wegnemen”, vertelt Van Woerden. “Denk aan een financiële
drempel – onze voorstellingen kosten slechts vijftien euro inclusief koffie
en thee – maar ook aan de barrière dat sommige ouderen ’s avonds de
straat niet op durven. Het programma van Theater 60+ is overdag. Tot
slot zijn er fysieke drempels, bijvoorbeeld mensen die slecht ter been zijn.
Hen helpen we letterlijk de schouwburg in.”