download PDF - dwars - Universiteit Antwerpen

Kasper; student, drinkebroer, heldDe plot verdikt...24dwars“CEEq?”“CEEq?” vroeg hij ongelovig.“CEEq.” zei Sam vastberaden. “Je moetme geloven, Kasper.”“Ze heeft gelijk, weet je, er is geen anderekeuze meer. Als je het aas doorslikt, moetje de haak erbij nemen.”Hoewel hij iemand naar en van het hospitaalbegeleiden niet echt als ‘het aasdoorslikken’ beschouwde, hield Kasperzijn mond en probeerde een blik op tezetten die deed uitschijnen dat hij zwaarnadacht. Niet dat hij nog iets nieuws zoukunnen bedenken; Samantha - die eenpaar uur geleden nog op haar achterhoofdwas gevallen - had hem een of anderesamenzweringstheorie verteld dieniet onderdeed voor de laatste dertienB-films die hij had gezien. Ze had weliswaarbewijzen, maar die kon ze zondereen internetverbinding niet laten zien,dus zat er maar één ding op. Volgenshaar alleszins.“Goed, laten we er even vanuit gaan datwat je zegt waar is. Je hebt me nog steedsgeen motief gegeven.”Even bleef het stil, maar toen drie stemmentegelijkertijd op hem begonnen inte praten, besefte hij dat de haak onherroepelijkvast zat.“Waarom denk je zelf, rund!”“Komaan, jongen, speel niet met datmeisje.”“Ze controleren de intelligentsia, Kasper!Vorm én toevoer!”Sam stond op van haar bed en begon dekamer door te ijsberen. Kasper zat achterde piano in haar kleine kotkamer en lietzijn vingers over de toetsen glijden, terwijlze het allemaal nog een keer uitlegde.De weerhaken trokken pijnlijk.“CEEq controleert alles. Verdoken, natuurlijk,maar ze censureren boekenlijstenen cursussen, manipuleren proffen metomkoping en chantage en hebben eenvinger in de pap in zowat alles dat vanver of dichtbij met hoger onderwijs temaken heeft. Langzaam maar zeker zijnze ons aan het plooien naar hun maatschappijbeeld.”Kasper knikte. “Consumerend, kritiekloosen statisch. Tot zo ver volg ik. Enwaarom moeten we naar de universiteitvoor internet?”“Omdat ze enkel weten hoe ik eruit zie endat wil ik graag zo houden.”***“Wacht.”Ze stonden voor de glazen deuren vanhet gebouw, maar Kasper schudde zijnhoofd.“Als er staat dat alles hier om negen uursluit en mijn gsm zegt dat het tien voornegen is, denk ik dat we beter tot morgenwachten.”“Als ze ons opsluiten, vinden we wel ietsom ons bezig te houden.” antwoorde ze,een ondeugende glimlach op haar guitigelippen.“Ik denk niet dat...”“Vergeet het, Klaartje. Geen enkele jongenzou nu nog nee zeggen.”Alle lichten brandden nog in de gangendie terug leken te grijpen naar deSovjet Unie, maar alles was doodstil. Snelliepen ze naar de dichtstbijzijnde bibliotheek.Sam knielde voor de gele deurenen haalde een klein, leren tasje uit haarachterzak. Kasper wilde iets vragen,maar ze legde hem met een handbeweginghet zwijgen op voor hij zijn mond konopendoen. Opengespreid op haar benenkon hij een stuk of twintig metalen gereedschappenzien. ‘Lockpicks’ dacht hij,maar kon niet op een Nederlandse vertalingkomen. “Wat...” begon hij, maar zekeek hem geïrriteerd aan.“Slothaken,” zei Sam stil, “en hou nu jemond en luister of er iemand aankomt.”“Tja, het meisje weet wel van wanten.Waarom zijn mannen toch altijd zogeschokt als ze een sterke vrouw tegenkomen?”“Omdat ze bang zijn dat de sterke vrouwhet vroeg of laat verknoeit. Maar veelerger dan ons rund zal ze het wel nietdoen.”Kasper wist niet hoe lang hij daar stond,te proberen om iets anders te horendan het getik en gemorrel van Sam; éénkeer hoorde hij voetstappen, maar zeeindigden met het open- en dichtgaanvan een deur.“Klaar.” zei Sam en borg haar materiaalterug in haar achterzak.De computer startte snel op en hoewelKasper niet kon volgen wat ze preciesdeed, wist hij dat de manier waarop zehet internet gebruikte in niets leek op wathij ermee deed.“Sla alles wat je hebt op. Dan bestuderenwe het ergens anders en zorgen we datde juiste mensen het in handen krijgen.”“Maar...”“Doe het nu, Sam. God weet hoeveel wettenje hebt overtreden, wij hebben overtreden,en ik heb geen zin om hier gepaktte worden.”“Klauwen, wie had dat gedacht.”Op het moment dat Sam een USB-stickvanonder haar trui haalde, hoorde hij dedeur opengaan en voelde hij zijn maagsamentrekken. Hij keek om de hoek vande inkom en zag het silhouet van eenman, scherp afgetekend tegen het lichtdat door de open deur kwam, een pistoolin de aanslag. Sam keek Kasper vragendaan, maar hij bracht zijn vinger naar zijnlippen en gebaarde dat ze zich naar decomputer moest draaien. Elke ademstootleek oorverdovend. Kasper had zich naastde deur gezet en zag de loop er als eerstedoorkomen. Toen de man het meisje zagzitten, ondersteunde hij met zijn linkerhandde kolf, klaar om te schieten. Kasperlegde zijn hand om het Glock-logo op deloop en draaide het pistool om. De mankeek hem geschrokken aan, maar konniet voorkomen dat Kasper het tegen zijnborst zette en met zijn andere hand dekolf omvatte. Zijn pink haalde de trekkerover. Het schot klonk zelfs in de stiltegedempt, stiller dan de gesmoorde kreetvan Sam.Hendrik Jan