De-ondernemende-burger

2 ONDERNEMENDE DORPENOostwold, met drie tot vijf leden, door henzelf benoemd maar met instemmingvan het bestuur van de Stichting Dorpshuis. De samenstelling daarvan wisselde,met als constante factoren Evert van Vliet, Frans Traa en Derk Feenstra, allen (ex-)ondernemers. De laatste is ‘onbeëdigd burgemeester van Oostwold’, aldus VanVliet, en actief in vele verenigingen en organisator van dorpsfeesten. ‘Derk’s rol wasde verbinding met het dorp. Hij kent iedereen hier, komt ze tegen en spreekt ze aan:“Jij komt toch ook, hè?”’Het team had een informeel mandaat de plannen uit te werken, in overleg te gaanmet de gemeente, knopen door te hakken zonder al te strikte last en ruggespraakmet het bestuur. Tweemaal per jaar was er een informatieavond voor het dorp.Daar kwamen altijd zo’n zestig tot tachtig bewoners op af. Van Vliet: ‘We kregenveel vertrouwen. De enquête had daarvoor de basis gelegd. Wij voerden de uitkomstendaarvan uit, zoals de buurtsuper.’Bewoners werden in combinaties van drie tot vijf personen ingeschakeld door henpraktische kwesties te laten oplossen. Bijvoorbeeld: Hoe combineer je een gymzaalmet een feestzaal? Hoe moeten de sportvoorzieningen eruitzien? Wat voor prijsbeleidkan je voeren in je horeca? ‘Zo hebben we tientallen werkgroepjes gehad metdeskundige dorpelingen. Zij werkten een plan uit en wij namen dat over.’Om de betrokkenheid te versterken, werden er certificaten verkocht. Voor 120 eurokon elk huishouden er een kopen, en zo’n honderdzestig hebben dat ook gedaan.‘Opgeteld een relatief klein bedrag, maar het maakte het draagvlak concreet.’ Hetcertificaat is geen formeel waardepapier en ook geen juridisch eigenaarsaandeel:‘Het zorgt voor binding.’Financiering door het dorpDe totale kosten van het centrum plus sportvelden bedroegen 5,2 miljoen euro,waarvan 1,6 miljoen voor rekening van het dorp kwam. Heel veel geld voor eendorp zo klein als Oostwold. De lange aanloop naar de eerste paal was nodig omeen goed plan, een rendabele exploitatie en de sluitende financiering rond tekrijgen. Van Vliet telt op hoe het bedrag is verkregen. Allereerst eigen vermogen(400.000, met name eigen spaargeld), geld uit de verkoop van de grond van het oudedorpshuis, geld verdiend door de oude school en het oude dorpshuis zelf te slopen,en de uitgifte van certificaten (20.000). Daarnaast subsidies van de gemeente (bijna2 ton, als bijdrage aan het dorpshuis), de provincie (125.000, als bijdrage aan eenleefbaar platteland) en de EU (250.000). De woningbouwvereniging droeg bij aande coöperatieve buurtwinkel, omdat zij dit een goed initiatief vond in een dorpwaar zij huurwoningen heeft. Vervolgens zijn ze naar fondsen gestapt. ‘Als je daarkan zeggen: dit brengen we zelf in, dit komt van derden, en nu hebben we nog eenbeetje van jullie nodig, sta je veel sterker.’ Het dorp kreeg van het VSBfonds enhet Oranje Fonds elk 50.000 euro. Ten slotte kwam er geld van de kinderopvanginstellingdie een huurcontract afsloot voor twintig jaar en die de helft van de huurvooruitbetaalde. Uiteindelijk bleef er een gat van 3,5 ton over, waarvoor ze eenhypotheek konden krijgen.42