Anna Lauwers - Heemkunde Werkgroep Reusel

1243658792;:=@?BAC79DFE=>G:H3IE45J:LK;365@7BM45@5@36DFENDHOP5@D4QR?SDHOP>G24?T@?BE=>V3W:YXZ`2a>`24?b5`M;\45@>@3dc>`M4>@36DFEaQ^?9>`24DFK;DUX]DUe=fgp@?95>VDT>G24?k5`M;\45V>@36>`M4>`:=\436X636>rfa>V?95@>s3]>V5@?9XdOqt'>G24?BA[?S:=A[?u5@DFQR?u7B:H5@?95s_k24?BAq?83]>no4DFQR?aA[?9XI:H>@36DFE45G243WG24?“>`:YFDFE4D4QSfNDHO7BM4?gR>`2;:=E–D=>`24?BAq5BmÌCDHc›DFE4?=†ˆO|DFAb3IE45@>`:=E479?=†_sDFM4X6K&79XI:H3IQ>`2;:H>S>G24?g`243IE4egD=>`24?BAu>G2;:=E‰?9479XWM45V3]vU?=mg¤DH_s?9v=?BA9†z3IE–D=>`24?BAu7B:H5V?95B†…DFM;Aµ3IE=>`M436>@36DFE45R5@?9?BQ¡£¢¥¤§¦©¨ ! " $ %&'!( ")! +* ,.-0/#5@?9?BQR5PM;E;:U\4X]?C>@DJ`24?sx=3IE4KyDHOz79X6?B:=A[7BM4>'K{:H>`:uE4?979?95@5`:UA[fS>@D8QRD=>V3]vH:H>@?:CO|?B:H>`M;A[?Gcr\;:H5V?9K:H7979DFM;EU>8DHO}A[?9XI:H>V3]D4E45Bmy124365S@36DFE€;mƒ‚=„…:H58:©5@D=XIM4>@36DFEz†‡:UE?BQy@?95@>3655GM4e=e=?95@>@?9Ka_u243]792‰>`24?95V?87B:H5@?95Bm1s_sDaD=>`24?BA8`24?L5@?9>SDHOA[?9XI:H>@36DFE45R?9v=?BEU>`M;:HX6X6f€QRD=>@36vw:Y>@?9K&\UfŠ>G24?y5`M;\45@>@3dc>`M4>`:U\43]X636>[fg>@?95V>[‹Œ>`24?BA[?R:=A[?SQy:=EUfaA[?95`V583WE _k24367Ž2N>`24?b5@?9>uDHO Aq?9XW:Y>@36DFE4585@?9?BQR5kM;E;:U\4X]?L>@D@?94>@5Bm‰‘’DFAbDFE4?a>`243IE4e{†'36>y365“E4DU>^2;:UA[K”>@D o E4K@?BE479?95uDFA79XI:=M45V?95k3IE‰:R79DF24?BA[?BEU>u>@?9F>pO•DFAp_k24367Ž2‰E4D©7BM4?Tk:YX]Xˆ5@?9?BQR5u:=@36DFE45y365y\;:H5@?9KDFE–>`24?©5@?9>RDHOk7BM4?a@?94>@5T:=Aq?\;?9fUDFE4K‰>`24?S5@79D4`24?b>`24?9DFA[f=mu124365SV3]D4EŠhm˜—;„{:L5@D=XIM4>@36DFE365S@?BAu5GM43]>V?9K‰O•D4Ak:=EN?9;@36DFEDHO'>`24?95@?879DFEU>@?94>@5Bm‘'3IE;:HX6X6f=†;3IEy4?979>@36DFE©;m˜j;†H>`24?CŸ M4?95@>V3]D4EyDHO…A[?9XI:H>@36DFE45\;?9>[_s?9?BERXI:=A[eU?5@?979>@36DFE45DHO…>@?9F>'365A@:H365@?9K…m¡|>©QR36eF2=>©\;?g>G24DFM4eF2U>y>`2;:H>R7BM4?Š`:=\4X6?NO•DFA^5@36eFE;:HX6X63WE4eŒAq?9XW:Y>@36DFE45¢:Y>^:X6DH_£X6?9v=?9X'DHO}2436?BA@:UA[7Ž2Ufg3IE€:L>@?94>Bmk¤CDH_s?9v=?BA9†’3]>8365S:=AqeFM4?9Kg>`2;:Y>k>`24?y@DR5@36eFE;:HX…A[?9XI:H>@36DFE45u\;?9>[_s?9?BE©v=?BA[fXI:=A[e=?a5V?979>@36DFE45yDHO8>@?94>Bm n K;365@7BM45@5@36DFE¦DHOk5GM47Ž2¦§]2436eF2Uc›X6?9v=?9X|¨s7BM4?gVDT>G24?S365@5`M4?bDHOZ>G24?83WEU>@?BA@:Y79>@36DFE©DHO'>`24?9DFA[36?95uDHO Aq?9XW:Y>@36DFE45k:=E4KNDHO…O|DF7BM45Bmª8«`¬­a®G¯~®[°²±p°²®@³µŚ·³u¸a°…¹Sº~»b¼S½R’°²®[°¾¼J°z±½R®@¿@®V°FÀÂÁNºP’°ZÃÄÁ!¹SºÆűzº·³u¸ÇÄÈɺzºs´°²±p°²®@³µŚ±¿€»8ºPÊb¼Sºp´µË'º‚Bjh‚

tafel en ging dan vlug in de schuur zittenafwachten. Waarom ik dat deed weet ik nietmeer. Onze pa vond het niet zo erg dat ik nietgoed kon leren. Hij zei dat dit kwam omdatik op zo'n jonge leeftijd de stuipen had gehad.Onze pa hielp mij altijd met het overhorenvan de catechismuslessen. Het kwam dikwijlsvoor dat ik bij onze pa de catechismus vlotvan buiten kon opzeggen maar, op school bijde nonnen alles weer vergeten was.Naar de méskesschool gingen we samen metde kénder van de Wieper, Prinsen Driekske,Prinsen Toontje en Prinsen Brouwer. "Ja,"vertelt Anna: "Er woonde veul prinsenkénderaan de Kattenbos maar blauw bloed heb iknooit gezien". We liepen mee z'n allen naarschool vanuit de Kattenbos door 't pedje datlangs onze boerderij liep naar de Voort.We kwamen dan in de Voort bij Jan Heinenuit en gingen daar verder door de Schoolstraat,langs het fraterklooster en het nonnenklooster.Ik weet nog goed dat ons Nel de EersteCommunie vierde. Samen met ons Nel gingik naar ons tante Mie Vosters op hetWeijereind om haar communiekleren te latenzien. Op weg naar huis, toen we bijna thuiswaren viel ons Nel bij Helmus Faes in eensloot met mooswater. We waren daar met dearmen in elkaar kringetje aan het draaiengeweest en voor we het wisten lag ons Nelmet haar communiekleren in de moos.Dat was heel erg want ze moest nog met diekleren aan naar 't Lof.Ons tante Mie Vosters was een heel goei mins.Op zondag, als ze naar de kerk ging, zag zeons moeder altijd. Ze bracht dan appels enappelsienen mee die thuis door ons moedergedeeld werden.Bij ons in de Kattenbos was er altijd werkaan de winkel. Tijdens mijn lagere schooltijdhielp ik ons moeder dikwijls met naai- enverstelwerk omdat ik dat goed kon. Onsmoeder was een lief mens, ze werkte hard enPrinsen Girt en Janavan Sieme Hoek in1947.Prinsen Girt en Janavan Sieme Hoektemidden van hun 7kinderen.Boven v.l.n.r: Anna,Miet, Lies en Nel.Onder v.l.n.r: Sieme,Piet en Harrie.Deze collage-foto isomstreeks 1950gemaakt.2 maart 2001

De kleine Piet vanHerk zittend op dekiosk van Reuselomstreeks 1927.Piet van Herk enAnna Lauwerstijdens hunhuwelijksdag op19 november 1952.mopperde nooit, vertelt Anna.Spelen en vertier, stelde voor ons méskes uitde Kattenbos, vroeger niet veel voor. Metknikkeren en touwtjespringen wanneer wevan school naar huis liepen, hadden we hetwel gehad.Jonge jarenIn de oorlog zijn we thuis niets tekortgekomen. Omdat we een boerderij haddenwas er altijd genoeg te eten. Op het einde vande oorlog zijn we tijdens de bevrijdingsdagenwel bang geweest. Bij onze boerderij hadonze pa met de gebuur een grote schuilkeldergemaakt. Toen het er in het dorp spiende zijnwe met z'n allen in de schuilkelder gekropenen zijn daar dagen in blijven wonen. Ook degezinnen van Hoffe Marte en Prinsen Driekskezijn bij ons in de schuilkelder gekomen. Wezaten daar als in een potje mee pieren tegenelkaar ondertussen rozenhoedjes biddend inde hoop dat het maar goed af zou lopen.De boerderij van ons kreeg verschillendevoltreffers van granaten. Het dak washelemaal kapot: "We konden met pérd enwoagen dur 't dak naar binnen rijjen", weetAnna zich te herinneren.Gaan werkenVlak na de oorlog kwam de Wieper bij onsthuis vertellen dat sigarenfabrikant Aidawerkvolk nodig had. Hoewel ik daar niet blijmee was en liever gehad had dat ons Lies bijd'n Aida was begonnen, ben ik daar op16-jarige leeftijd heengegaan. Elke dag gingik daar te voet naar toe. Een fiets heb ik voormijn trouwen nooit gehad. Samen met eenaantal andere meiden moesten we daarondermeer sigaren en omblad sorteren.De meiden die ik nog kan herinneren zijnCor Spekmuis, Berta Bel, Berta Geurtjens,Jana Toort, Lies Lauwers en Zefa, Dien enTrees Schoor. Daar bij d'n Aida heb ik geleerdvan mij af te praten en heb dat later ook nooitmeer afgeleerd.Wotje van Gompel moest de meiden bij d'nAida in het gareel houden. Hij was heelstreng maar moest dat wel zijn, want wijwaren geen lieverdjes. Als we te laat kwamenmoesten we voor straf een uur naar huis. Ikwas het niet altijd mee Wotje eens. Op eenkeer kwam ik samen met hem net iets te laatbij d'n Aida aan. Wotje zei tegen mij: "Schietop Anna want daar komen de meiden vanSchoren aan en die stuur ik een uur naar huis".Tegen Wotje heb ik toen gezegd: "En wijdan, wij zijn toch ook te laat!" Toen kon hijalleen maar beslissen dat zij ook naar binnenmochten. "Ja, ja, voor de meiden van Schorenwas Wotje een venijntje", weet Anna nog.Vooral in de zomermaanden moest Anna nahaar werkdag bij d'n Aida helpen op het land.Na vlug thuis wat gegeten te hebben ging hetdan weer te voet naar 't Beleven of elders ommaart 20013

te helpen. Diegenen die daar al waren riependan: "Daar hedde unne verse, nou zal het welopschieten". Anna riep dan: "Wat denkte gijdan wel wá ik d'n hele dag bij d'n Aida hebgedon?".Eigen gezinIn de tijd dat Anna Lauwers bij d'n Aidawerkte, werkte daar ook Piet van Herk, vanHollandse Sjo. Bovendien was Piet kameraadmet Piet Lauwers de broer van Anna.Regelmatig kwam Piet van Hollandse Sjo opde boerderij van Prinsen Girt om daar tekaarten. Zo kon het gebeuren dat Piet eenoogje liet vallen op Anna. Tijdens dejaarlijkse vee-fokdag van 1948, die bijGustje van Dooren werd gehouden, is deliefde tussen Piet van Hollandse Sjo en Annavan Prinsen Girt ontsproten. In datzelfde jaarwas het, tijdens Reusel kermis, veel latergeworden dan Anna gewend was en doorvader Prinsen Girt was toegestaan. Hetverliefde stel was nog bij Jan Heinen naar dekoffie geweest. Omdat tante Lieske van JanHeinen tegen Anna had gezegd dat het meeReusel kermis wel wat later mocht wordenen vrijer Piet had verzekerd dat hij het wel bijAnna thuis zou regelen had Anna ingestemd.Het was al twaalf uur toen het stel naar huisging. Thuis bij Anna aangekomen viel Pietop zijn knieën en zei tegen zijn aanstaandeschoonvader: "Ja Girt, we zijn te laat maarhet is mijn schuld en vraag daarom vergiffenis".Vader Girt kon bij dit aandoenlijktafereel zijn lach niet houden en alles wasvergeten.Nadat Anna nog enkele jaren thuis op deKattenbos in het huishouden had gewerkt,Piet van Jan Heinenploetert hier met zijnmelkwagen door demodderige Zeegstraatomstreeks 1955.Het jonge gezin vanPiet van Herk enAnna Lauwers.Hun kinderenstaande v.l.n.r: Frie,Geert en Peter.Zittend v.l.n.r: Joke,Simon en Sjan.Omstreeks 1961.4 maart 2001

Het maken vanKarel I-sigarenomstreeks 1975.We herkennen v.l.n.r:Piet van Herk, Pietde Laat, Jan Gijbels,Sjef Wouters, ToonVosters, Bert vanKee van Hoof enGerrit van JanGeukes.omdat haar moeder ziek was geworden, zijnAnna en Piet op 19 november 1952 getrouwd.De bruiloft werd, zoals dat gebruikelijk was,met familie, buurt en kennissen in deouderlijke boerderij van Anna gevierd.Het jonge paar is na hun trouwen gaanwonen in een van de drie aan elkaar liggendewoningen van Maasse Jan in de Lensheuvel,gelegen tegenover de boerderij van Leijen.Maasse Jan was ginne gemakkelijke, ik weetnog heel goed dat hij tegen me te keer gingomdat ik sintels rond de put had gestrooidtoen het daar een en al modder was. Hij wasbang dat er sintels in de put zouden vallenomdat de putringen niet goed aansloten.In de Lensheuvel zijn de oudste kinderenPeter en Sjan geboren. In 1955 kregen Pieten Anna van de gemeente een huurwoningaangeboden in de Zeegstraat. Hier zijn hunkinderen Geert, Frie, Joke en Simon geboren.ZeegstraatIn de Zeegstraat hebben wij altijd heelgoeien aord gehad. We hadden dan ook nooitbehoefte om ergens anders op vakantie tegaan. "Thuis waren we het best op ons plak",vertelt Anna.Onze Piet had altijd wel iets te doen.Tuinieren was z'n lust en zijn leven en anderswas het de EHBO wel waar hij zich voorinspande. "Onze Piet was in d'n hof de baasen binnenshuis had ik de broek aan", lachtAnna.De Zeegstraat is lange tijd onverhardgebleven. Wanneer het wat langer geregendhad was het daar een en al modder enplassen. Het was dan niet de Zeegstraat maarde Zeestraat. 'Ik zie nog melkboer Piet vanJan Heinen met zijn paard en wagen door demodder en de plassen ploeteren", herinnertAnna zich. Het kwam regelmatig voor dat dekénder al om 12 uur onder de modder uitPiet van Herk enAnna Lauwerstemidden van hunkinderen, aangetrouwdenenkleinkinderen in1982.maart 20015

school thuis kwamen. 's Middags moesten zedan weer schone kleren aan voor ze weerterug gingen. "Ja, in de Zeegtraat was hetgoed wonen", zucht Anna.Onze kortste geburen waren de gezinnen vanJan Pronk, Toon Gevers, Janus Peys, Sjaakvan d'n dikke Mutte, Jan van Toon Tuut enStan van Luffelen.Veel luxe hadden we daar in de beginjarenniet. Op zondagavond stookte onze Piet hetfornuis en werd de was gekookt. Het fornuiswerd aangemaakt met mastebullekes die dekleinmannen mee onze Piet in de bossengerôpt hadden. 's Maandags werd de wasgedaan met de roefel.Als het een beetje weer was trokken we opzondag met het hele gezin naar de bossen, inde buurt van de Grote Cirkel. De kénderkonden daar ravotten maar meestal gingen zevoetballen, dat deden ze het liefste.Voetballen heeft onze Piet de kleinmannenvroeg geleerd en ze zijn daar altijd liefhebbervan gebleven. Reusel kermis was elk jaarweer, de gelegenheid om met het helehuishouden op stap te gaan. Onze Piet kondaar heel erg van genieten. "Fisten datkonden de mannen van Hollandse Sjo wel ende kénder hebben d'n oard nie naarvrimden", lacht Anna.Onze Piet is veel te vroeg, op 10 juli 1984overleden, hij was pas 60 jaar. Onze 30-jarigebruiloft hebben we nog kunnen vieren, hijwas toen al ziek. Elk jaar heb ik op 10 julieen heel slechte dag. Aan de kénder heb ikna het wegvallen van onze Piet veel steungehad. Daar ben ik ze heel dankbaar voor.Enkele maanden geleden ben ik van deZeegstraat naar een aanleunwoning aan deKorenbocht verhuisd. De kénder hadden ereen heel feest van gemaakt. Zo hadden ze hetverhuisbusje en het huis versierd. "Ja, zezorgen goed voor mij", benadrukt Anna.Oude dagNaar de kinderen en familie ga ik altijd metde fiets. Ik moet wel, want te voet dat wilniet zo goed meer. Buurten dat doe ik graag,ik heb graag mensen om mij heen, alleenzittenis niks voor mij. Kienen is mijn grote hobby.Meestal ga ik wel 4 keer in de week kienen,2 keer in de Kei en 2 keer in de Vrachtkar.Dikwijls ga ik dan samen met Rie van Gool-Vermeulen. Wij kunnen goed plezier makenals we bij elkaar zijn.Aan de Korenbocht heb ik het goed naarmijn zin, de kénder en de inmiddels 10kleinkénder komen regelmatig op bezoek,ons Joke uit Hulsel komt zelfs elke dag.Met het Sinterklaasfeest in d'n Aachterumvroeg d'n oude pastoor Schakenraad aan mij:"Zo, Anna heb je al iets aard in het huisje".Waarop ik tegen hem zei: "Ik denk dat ik ind'n hemel op aard terechtgekomen ben, hoed'n echte hemel eruit ziet weet ik nog niet"."Nee, ik zou al niet meer terug willen naar deZeegstraat", vertelt Anna.SlotAnna is iemand die graag omringd is dooranderen. Buurten doet ze graag, ze heeftaltijd een woordje klaar. Haar kinderen enfamilie betekenen heel veel voor haar. Bijnazestien jaar geleden is haar man Pietoverleden. Tijdens het interview met mijblijkt hoe belangrijk haar man Piet isgeweest. Met dankbaarheid vertelt ze wat hijen haar kinderen voor haar betekenen.Hoewel ze mede door haar fysiekegesteldheid niet meer zo goed te been is, isdat voor haar geen belemmering om met defiets veelvuldig familie en bekenden tebezoeken. Anna laat op zijn Reusels gezegdde kop niet hangen en dat siert haar.Daarom stellen we met recht vast dat Annavan Prinsen Girt een echte Reuselsegenoemd kan worden.Anna van Herk-Lauwers toost samenmet haar kinderenna haar verhuizingvan de Zeegstraatnaar de Korenbochtin 2000.Haar kinderenv.l.n.r: Simon, Joke,Peter, Frie, Sjan enGeert.6 maart 2001