Jan Huijbregts - Heemkunde Werkgroep Reusel

Huijpe Pééroverleden op 2februari 1974 en zijnvrouw Mina vanHenkes Tuntjeoverleden op 6maart 1955.Het ouderlijk huisaan de Voortomstreeks 1955. Inde bedstee van dithuis zijn de negenbroertjes en zusjesvan Jan geboren.met kapotte klompen thuis omdat ik die bijhet knokken had gebruikt, lacht Jan.Van de lagere school weet ik nog dat ik meedeed aan de kindsheids-processies. Meestalmoest ik neger zijn waarbij mijn gezicht,armen en benen helemaal zwart gemaaktwerden.Wanneer we niet hoefden te helpen op deboerderij konden we ons vermaken op dehaoi en in de buurt bij de vele vennekes dieachter de Voort en de Kattenbos, richtingBelse grens lagen. Ook het zandkot, dat doorons Bollebeen genoemd werd en een paarhonderd meter verder dan de boerderij vanHarrie Kemel (van Kemenade) lag was eenplek waar we veel te vinden waren. In dieomgeving gingen we veugeltjes zuuken eneekhoorns vangen. Hier konden we ookvuurke stoken en stiekem een sigaretje roken.De omgeving van 't Beleven en 't Zwartvenwas een mooi uitgestrekt gebied waar FransHoek (Vosters) zijn schaopen waoide. In dewinter, wanneer er ijs was, konden weschaatsen op de vele vennekes waarbij we alschaatsend van het ene venneke naar hetandere reden. De ouderen vertelden toentertijddat er zelfs vanuit de Voort helemaal naarde grens geschaatst kon worden. Dat wasvoordat de gemeente er lopen (sloten) hadaangelegd, waardoor er veel water uit hetgebied onttrokken werd,.Meestal echter moest er geholpen worden opde boerderij. Er was altijd wel wat te doenzoals tussen de middag een aantal hopengruun plukken of op de vrije middagen hetwerkvolk meehelpen zoals om beurten nuntok koore op de schuurhert klaarleggen diedaar gedorst moest worden. Ook moestenwij, klein mannen, op de gemaaide akkersgaan oogsten (gemorste aren van de akkerrapen).september 20023

Even rust tijdens hetdorsen.V.l.n.r. Jantje vanJan Coolen, Keesvan Kas Verhagen,dienstmeid van JanCoolen, Jan van KasVerhagen, Karel vanJan Coolen en Pieten Jan Huijbregts.VooruitgangOnze pa was een boer die heel secuur was.Zo moesten wij altijd mee de schoep dehoeken die nie geploegd konden wordenomspaojen en bijzaojen zodat die ook benutkonden worden en er de grond voor het oogbeter bij lag. Aan melken had hij een grotehekel, dat liet hij over aan ons moeder als zetenminste niet in het kraambed lag.Ook hield onze pa van vooruitgang tendienste van zijn boerenbedrijf. Dat was nietaltijd een succes. Zo had hij in 1935 samenmet Tinus-oom een zelfbinder gekocht diegetrokken moest kunnen worden door detwee paarden van de boerderij. Dit lukte niet,er waren namelijk drie paarden voor nodig.Nadat ze met veel moeite een hoek korengemaaid hadden ging het hele spul weer dekist in en terug naar smed Kroon waar hetvandaan kwam. In 1936 kocht hij een tractormet ijzeren wielen van Doruske Fleerakkersuit Gilze. Ook die voldeed niet en gingdaarom weer direct retour naar de verkoper.Na mijn lagere schooltijd ben ik vier jaarnaar de landbouwschool in Eersel geweest.Samen met Piet van Jan van Dooren enGerrit Horsting fietste ik in die tijd iedereschooldag naar Eersel.OorlogsjarenDoor onze Tinus, onze Toon en mij werd erop de boerderij steeds meer werk van onzepa overgenomen. Onze Piet is naar hetseminarie gegaan en later sigarenmakergeworden en onze Cees naar het pensionaatwaar hij op kweekschool een opleiding voorleraar volgde. In 1942 kocht onze pa, vanBoere Suske van de Rouwenbocht, eentractor met luchtbanden, een strobinder enKermis omstreeks1942. Vooraan linksJan Huijbregts enrechts van hem zijnkameraad Sieme vanSnippe Jan (Vosters).4 september 2002

Jan Huijbregts alsbiehaower omstreeks1943. Het mooiemeisje is WilmaSchröder uitEindhoven.een dorskas. Vooral na de oorlog is onzeTinus hiermee gaan loondorsen. Dit was hetbegin van zijn loonbedrijf. Onze Toon, onzeHarrie en ik werden daarna de boeren op deouderlijke boerderij.Van de Duitsers moesten we koolzaad zaaien.Aan olie had de Wehrmacht een groot gebrek.Onze pa trok zich daar niet veel van aan, hijliet wat zaaien op de hoeken en aan de kantvan het land. In het voorjaar gaf hij aan deDuitsers op dat de oogst mislukt was. Evenlater moesten we weer blauwmaanzaadzaaien. We kregen 10 kilo per hectare enzaaiden er maar 1 kilo van op het land. Vande rest van het zaad draaiden we met eenklein machientje olie. Zodoende waren wijbehalve boer in de oorlog ook nog olieslager,lacht Jan.Vóór de bevrijding hadden we een schuilkeldergemaakt waar ons gezin van twaalfpersonen inkon. Op een dag kwamen degezinnen van Jan Panjoel en Harrie Paulussenuit de Lensheuvel bij ons op de boerderijaan. Ze waren gevlucht voor de oorlogshandelingendie in de Lensheuvel dreigden tebeginnen. Hierdoor kwamen we met maarliefst dertig personen in de schuilkelderterecht. We zaten negen dagen en nachten,kop en kont, in de schuilkelder. Tussen debeschietingen door moest er gemalen wordenen bakte ons moeder elke dag brood voor devele hongerige magen. Onze boerderij is toenook getroffen door een granaat die dwarsdoor het dak is gegaan.Mijn kameraden in die tijd waren Wim vanFrans Hoek (Vosters), Peer van de Jakser(van de Borne) en Sieme van Snippe Jan(Vosters). In onze vrije tijd vermaakten weons met biljarten, stintje kletsen en postgooien. Bij post gooien plaatste alle spelersvijf losse centen op een houten post (stronk)Rogge maaienomstreeks 1952. Opde zelfbinder zit JanHuijbregts en op detractor zijn broerHarrie.september 20025

Falmouth Academy RSeptember 2009Calendar bulletinson page 8.6

Een gezellig dagjeuit in Batavia meteen aantal Reuselsejongen. V.l.n.r. KeesVerhagen, Cees Kuus(Vrijsen), Wotje Pee(van Limpt), Fransvan het Pasturke(Jansen), JanHuijbregts en AdAntonisse.Chauffeur JanHuibregts rijdend inzijn powerwagon in1949. Het was dedag dat Jan berichthad gekregen dat hijvoor goed naar huismocht.drietonner, een Canadese Chevrolet. Latereen 3 /4 tonner een zogenaamde Powerwagon.Soms was het onderweg erg gevaarlijk enkwamen we voor versperringen stil te staanwaarbij we ook nog beschoten werden. Eenkeer werd de cabine van mijn truck doorboortdoor drie kogels waarbij twee van de begeleidendeAmbonezen gewond werden. In dietijd heb ik wel eens gedacht dat ik nooit meerthuis zou komen. Van ons bataljon zijn er vande 300 soldaten 13 gesneuveld.Aan mijn dienstkameraden heb ik toentertijdbeloofd dat als ik ooit weer in Reusel zoukomen dat ik dan te voet op bedevaart naarScherpenheuvel zou gaan, een afstand van120 kilometer. Samen met Peer van JaksersJantje (van de Borne) en Siemme Snip(Vosters), die me onderweg hebben gesteund,heb ik mijn belofte nagekomen. Na een tochtvan 35 uur thuis aangekomen, was ik heelblij dat ik het maar een keer beloofd had.Nog het meest heb ik mij geërgerd aan deberichten die veel later over de Indië-gangersin Nederland de ronde deden waarbij wesoms afgeschilderd werden als criminelen.Ook de Nederlandse overheid heeft ons bijterugkomst in Nederland alles behalve goedbehandeld.Tijdens reünies die we nog regelmatighouden heb ik gemerkt dat nog steeds veelIndië-gangers hiermee moeite hebben ensoms, als gevolg hiervan, ook aan den lijveproblemen ondervinden.Op eigen benenNa mijn terugkeer uit Indië hebben onzeToon, onze Harrie en ik de boerderijdefinitief van onze Pa overgenomen. OnzeToon was in 1948 al getrouwd en woondeinmiddels in de schuur van de boerderijseptember 20027

De in de bedsteegeboren tienkinderen van HuijpePéér zijn op 15 juni2001 samen 750 jaaroud. De vijf koppelsoudste jongste, eenna oudste een najongste enz. zijnieder ook 150 jaaroud.V.l.n.r. staandeSimon, Jan, Kees,Tinus, Harrie enPiet. Zittende Janus,Mariet, Toon enSjaan.Jan Huyijbregts ismeer dan 25-jaar lidvan rijverenigingJeanne d' Arcgeweest. Omdat ertoentertijd nagenoeggeen zadels warenzit Jan hier op eenzogenaamde singel.Omstreeks 1946.eerste vier jaar mochten we de grond gratisgebruiken. De volgende 9 jaar bedroeg depacht 500 franc per hectare per jaar. In 1958hebben we samen de boerderij van WoutePiet (van Gompel) aan de Voorste Heikantgekocht waardoor we ons bedrijf kondenopdelen. We hebben spierke getrokken om tebepalen wie in het ouderlijk huis aan de Voortzou komen en wie naar de Voorste Heikantzou gaan. Onze Harrie kwam zodoende aand'n Voorste Heikant terecht.In het ouderlijk huis aan de Voort zijn tussen1954 en 1962 al onze zeven kinderen geboren.RuilverkavelingBij de ruilverkaveling, waar we oorspronkelijke,zoals de meeste boeren op tegen waren,kreeg ik voor mijn 22 hectare grond die op17 plaatsen gelegen was, 31 aaneengeslotenhectaren grond terug, gelegen aan deSchepersweijer. In november 1963, op desterfdag van de Amerikaanse president JohnF. Kennedy is de nieuw te bouwen boerderijaan de Schepersweijer bij aannemer DréMaas aanbesteed. We zijn er op 12 februari1965 in getrokken. De andere nieuwebewoners van de Schepersweijer warentoentertijd Jos en Gerrit van Geerte Marte(van Gompel), Lowie van Thijs vanLankmannen (Lavrijsen), Jantje van TinusHuijbregts, Kees van Hout en onze ToonHuijbregts. Al deze nieuwe boerderijen zijnin een jaar tijd gebouwd.Weer burgerOmdat mijn zoons graag zelf aan de slagwilden en ik vond dat ik lang genoeg geboerdhad heb ik de boerderij overgedragen. Devier jongens zijn boer geworden, één dochteris met een boer getrouwd, één dochter met eenseptember 20029

Even poseren tijdenshet maaien vanrogge aan de Rijtsehei omstreeks 1955.V.l.n.r. Janus Geu(Tops), JanHuijbregts, JosBorgmans en HarrieHuijbregts.waarvan ook nog veel jaren als bestuurslid.Ook in ontmoetingscentrum voor ouderen,d'n Aachterum, is Jan een graag geziene gast.Jan heeft het boeren van zijn ouders met depaplepel ingegoten gekregen. Hij heeft inzijn leven het boerenbedrijf volledig zienveranderen en heeft hier voortvarend aanmeegedaan. In de geest van zijn vader heefthij het stokje van het boeren doorgegevenaan zijn kinderen. Jan komt bij hen noggraag om ter plekke alle veranderingen op devoet te volgen en er, tot voor kort, ook nogeen handje toe te steken. Daarom stellen wemet recht vast dat Jan van Huijpe Péér eenechte Reuselnaar genoemd mag worden.De nog niet tijdensde 40-jarige bruiloftgeboren kinderenKevin en OlgaHuijbregts.september 200211