Aug. nr 85 - Oud Bennekom

eidde (die overigens ook getoonzetteteksten van hem zong).In Hilversum kreeg ook zijn literairecarrière verder gestalte. Dichtbundels alsBeeld en SpeI (1903) en Johanneskind(1907) verschenen in die tijd. Er zoudener nog een flink aantal volgen. Ook verschenengedichten van hem in tal vanbladen als De Gids, De Nieuwe Gids,Elsevier en De Groene Amsterdammer.Veel van zijn gedichten waren geinspireerdop de natuur, die hij in zijn woonomgeving(toen nog) zo fraai aantrof.Later kregen zijn gedichten een meergeestelijke, mystieke inslag.Dat Reddingius deel uitmaakte van literairNederland moge onder meer blijkenuit het feit dat zich ter gelegenheid vanzijn zestigste verjaardag een feestcomitéformeerde bestaande uit Willem Kloos,Hélène Swarth, Antoon Coolen, Lodewijkvan Deyssel en J.G. Spaan.In 1934 trok Reddingius zich luit het zakenleventerug en verhuisde hij met zijntweede echtgenote Fanny Elisabeth RachelCaroline Salomonson, met wie hij in1923 getrouwd was, naar Den Haag,waaï ze vlak bij het Haagsche Boschgingen wonen aan de Ger. Reynstraat.Naar BennekomJoannes Reddingius was een productiefschrijver, maar toen de Oorlog in mei1940 uitbrak, raakte z'n dichtader verstopt.Dat veranderde evenwel toen hetechtpaar Reddingius in mei 1943 noodgedwongennaar Bennekom verhuisde.Noodgedwongen, omdat het deel vanDen Haag waar hij woonde geëvacueerdwerd; het gebied van het HaagscheBosch waar hij vlak bij woonde werdgebruikt als lanceerplaats voor Vl's endaarom ontruimd.Ze kwamen te wonen in het huis Nassaulaan34 (voor mij een verrassing:sinds ik in Bennekom woon, kijk ik opdat huis uit!). Hier kwam hij weer totdichten en ontstond (het grootste deelvan) zijn dichtbundel Uit de Diepte. Geschreventusschen St. Michaëlis 1942 enSt. Jan 1944 die pas na de Oorlog. ih1946, verscheen. In een voorwoord lichtzijn weduwe toe hoe dat kwam en watzijn drijfveren in die tijd waren:Mijn man heeft de laatste jaren nietskunnen uitgeven omdat hij geen lid vande cultuurkamer was. Maar ook zonderdeze belemmering zou zijn laatste werkniet hebben kunnen verschijnen, want aldeze sonnetten zijn aanklacht tegen hetdoor hem zoozeer gehate nationaalsocialismeen maning, uit de juist daaraantegenovergestelde krachten te leven.Enkele dagen vóór zijn dood, toen ik hemvroeg, of het voortdurend kanongebulder[van de Slag om Arnhem, BL] niet al tehinderlijk voor hem was, heefÍ hij mijtoegefluisterd: " Dit alles gaat voorbij -Geloof in het Eeuwige, Geloof in de menschen,Geloof in de Liefde van Christus,daarop moet het régime berusten en eennieuwe wereld worden opgebouwd." Hijsnakte ernaar, anderen de troost en desteun te geven, die hij zelf uit geestelijkebronnen mocht putten. AI zijn bundelsvanaf Regenboog getuigen, zooals ookuit de titels spreekt, van Tijn worstelingom. boven het donkere aarde-leed en deduisternissen van het menschenhart uit.op te stijgen tot het Eeuwig Licht, tot deHoogten vanwaar hij zich geroepenvoelde:10