Defensie en de pers tijdens de Nederlandse ... - Boekje Pienter

De boodschap dat de Unifillers zich voortaan ver van politieke uitspraken moestenhouden, werd duidelijk door de leiding van het contingent uitgedragen. In eeninterview zei bataljonscommandant E.H. Lensink over de neutraliteitskwestie, op devraag of hij het nooit vervelend vond altijd op zijn woorden te moeten passen: ‘Je zougraag je hart eens willen luchten. Ik heb natuurlijk een privé-mening, maar die kan ikin mijn positie nooit geven, vooral niet tegenover de pers. Als ik iets ten nadele vandie of die partij in het conflict hier zou zeggen, dan zou zoiets repercussies kunnenhebben op de veiligheid van het Nederlandse bataljon bij Unifil’. 115 Wel geeft hij aangenuanceerder te zijn gaan denken: ‘Ik heb veel meer begrip gekregen voor deverschillende standpunten van alle partijen. Ik had een bepaalde voorkeur. Devoorlichting in Nederland is sterk pro-Israëlisch gekleurd geweest. Ik ben beslistgematigder gaan denken over andere standpunten, bijvoorbeeld dat van dePalestijnen.’Naar aanleiding van het Haagse Post-incident maakte de directie Voorlichting eenbegin met voorlichtingsrichtlijnen die heden ten dage algemeen gebruik zijn.Bijvoorbeeld de journalisten doorverwijzen naar personen waarvan zeker was dat zegenuanceerd zouden zijn. ‘Ik stuurde vaak journalisten naar bd’ers (militairen buitendienst). Die waren voorzichtig genoeg om anderen niet voor hun voeten te lopen engaven evenwichtige uitleg.’ En stuurde Struijker Boudier de Unifil-militairen in hetveld direct in wat ze wel of niet mochten zeggen? ‘Nee, ik kon hooguit het gezegderelativeren. Als iemand iets zei wat niet deugde dan zei ik, je moet het wel in dat lichtzien. Dat deed ik natuurlijk. Maar wat gezegd is, is gezegd.’ En hij kaderde de contextin voor journalisten. ‘Ze op het goede spoor zetten, daar kwam het op neer. Maar ikkreeg geen stuk van te voren te zien, zoals tegenwoordig gebruikelijk is’, aldusStruijker Boudier.Vanaf augustus 1979 ging met iedere journalist een voorlichtingsofficier mee. Dat waswel degelijk te merken aan de berichtgeving. Evenals dat de militairen van hogerhandopgelegd hadden gekregen geen uitspraken meer te doen over de politieke situatie inZuid-Libanon. In een artikel van de Haagse Post laten twee journalisten – die later in115 Hier commandant zijn is dieper van inhoud dan in Nederland, in de Leeuwarder Courant, 15november 1979.41