Defensie en de pers tijdens de Nederlandse ... - Boekje Pienter

More documents

Recommendations

Info

afgeschermd. 134 Dat was de actie die de leiding van het Nederlandse contingent zelfondernam – vanuit Den Haag was dat niet aangegeven, omdat het af zou wijken vande lijn die tot dan toe was aangehouden.Den Haag ging zich er pas mee bemoeien toen de twee HP-journalisten in hetonderwerp doken. Zij probeerden onder druk de foto’s van een militair en eensergeant die bij het incident aanwezig waren, te verkrijgen. Daar was het ministerievan Defensie niet blij mee, getuige de communicatie die in gang werd gezet.‘Tegenover de journalisten langs bekende lijnen geantwoord, maar ondertussen zijn ereen aantal maatregelen in gang gezet om de affaire binnen de perken te houden. Zo isde betrokken sergeant met klem verzocht geen uitspraken te doen die de veiligheidvan het Nederlandse Unifil-bataljon in gevaar brengen en zich met terughoudendheidop te stellen tegenover de buitenwereld.’ 135 Ook probeerde het ministerie ‘met zachtehand’ de betreffende militairen afstand te laten doen van hun foto’s. ‘De animodaarvoor schijnt, gezien de grieven tegen de Nederlandse overheid en de VN echterniet erg groot.’ 136Mede door de weinig coöperatieve houding van Defensie slaagden de tweejournalisten er niet in de foto’s te bemachtigen. Wel wisten zij een aantal militairen tespreken te krijgen en waren die verklaringen voldoende om Israël weer op de kast tekrijgen. In reactie op het artikel werd de Nederlandse ambassadeur bij zijn Israëlischecollega ontboden. Defensie deed aan het ministerie van Buitenlandse Zakenvoorafgaand aan dat gesprek nog de suggestie ‘melding te maken van de actievepogingen zijdens Defensie de affaire in bedwang te houden door onder andere hetinpraten op de betrokken sergeant’.Buitenlandse Zaken koos echter een andere invalshoek om het gesprek in te gaan.‘Wat de lijn van een reactie op verwachtbare grieven van de ambassadeur betreftmoge ik op twee elementen wijzen: de in Nederland bestaande persvrijheid, waardoorartikelen als deze buiten verantwoordelijkheid en medeweten van de overheid worden134 Ben Schoenmaker en Herman Roozenbeek, Vredesmacht in Libanon. De Nederlandse deelname aanUnifil 1979-1985, 229.135 Archief BuZa Unifil, deel XXIV, DIO/PZ aan DVL/DP, 5 augustus 1981.136 Ibidem.48
gepubliceerd en de ook door Israël als correct ervaren houding van de Nederlandseoverheid die is neergelegd in de verklaring van 10 februari jongstleden.’ 137 Volgenshet ministerie van Buitenlandse Zaken hadden de uitspraken van de NederlandseUnifillers in het artikel ‘niet een zodanig karakter dat grond zou bestaan voorgerechtvaardigde verontwaardiging of anderszins gekrenkte gevoelens aan Israëlischezijde.’De Israëlische ambassadeur Ronn kreeg het deksel op de neus toen hij toch aandrongop een verklaring van de Nederlandse regering en aangaf zeer onaangenaam verrast tezijn door het artikel. Volgens Ronn konden uit het artikel verkeerde indrukken eninsinuaties over de rol van Israël worden afgeleid en stelde hij daarom ‘een gebaar vanNederlandse kant’ zeer op prijs. 138 Buitenlandse Zaken vond echter dat ‘de Israëli’sondanks ‘de geventileerde strong feelings’ geen poot hadden om op te staan en dathooguit het standpunt van 10 februari herhaald kon worden. Een gesprek met hetministerie van Defensie of een militaire autoriteit van Unifil ketste BuitenlandseZaken ook af, aangezien dat ‘alleen het gevaar in zou houden van het verder opblazenvan de affaire en het risico dat de Nederlandse autoriteiten met twee tongen spreken’.Bij dit incident hield het ministerie van Defensie de touwtjes strakker dan voor hetLieve Joris-incident het geval was. Ondanks het schijnbaar standvastige besluit dat hetrecht op de vrijheid van meningsuiting prevaleerde boven de Unifil-richtlijnen, is bijhet wadi al-Ayn incident duidelijk geprobeerd de berichtgeving te temperen door demilitairen een spreekverbod op te leggen. Dat was voor hen extra frustrerend, omdathet incident ‘onder het tapijt was geschoffeld’ door de Verenigde Naties. 139 Inhoeverre hebben de acties van Defensie ook invloed gehad op de mogelijkheid totvrije nieuwsgaring van journalisten?137 Archief BuZa, Unifil deel XXIX, DIO/PZ aan DGIS, 21 augustus 1981138 Archief BuZa, Unifil deel XXIX, DIO/PZ aan DGIS, 25 augustus 1981139 Uitspraak Struijker Boudier49
Page 2 and 3: Inhoudsopgave PaginanummerInleiding
Page 4 and 5: neutrale VN-soldaat, die zijn menin
Page 6 and 7: Hoofdstuk I. Het besluit tot Nederl
Page 8 and 9: De onrust in het gebied hield dus o
Page 10 and 11: het bewustzijn. 15 Verscheidene per
Page 12 and 13: Volgens een onderzoek van de legerl
Page 14 and 15: Hoofdstuk II. Het mediabeleid van U
Page 16 and 17: Defensie had bij het opstellen van
Page 18 and 19: Internationaalrechtelijk gezien was
Page 20 and 21: klachten speelden de militaire bela
Page 22 and 23: van de dienstplichtige soldaten. Na
Page 24 and 25: ieden, maar is politiek niet haalba
Page 26 and 27: De Israëli’s lieten geen gelegen
Page 28 and 29: Interne meningsverschillen bij Defe
Page 30 and 31: konden officieel de Unifillers niet
Page 32 and 33: Lieve Joris-incident, dat in august
Page 34 and 35: egrijpen hoor.’ ‘Over het algem
Page 36 and 37: avoure en machogedrag. 96 De betref
Page 38 and 39: vergadering vroegen de medewerkers
Page 40 and 41: het ministerie van Defensie aan de
Page 42 and 43: opspraak komen vanwege het Wadi al-
Page 44 and 45: aangelegenheid betrof, en de VN zod
Page 46 and 47: De pers kon lastiger aan informatie
Page 50 and 51: Hoofdstuk V. De journalist en Unifi
Page 52: toen werd iedere militair veel ster
Page 55 and 56: Het was dus aan Defensie geweest om
Page 57 and 58: gespeeld. Opvallend, omdat over het
Page 59 and 60: o 14 april 1980, Nederlanders onder
Page 61: Bijlage - Kaart zuid-Libanon61

Defensie en de pers tijdens de Nederlandse ... - Boekje Pienter

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?