Frank's - ETSV Scintilla - Universiteit Twente

estuurDenick MurrayBoekencommissaris van het 82ebestuur der E.T.S.V. ScintillaEr was eens een jongen die Denick werdgenoemd. Denick was een eenvoudige boerenzoonuit het dorpje Lelystad. Denickdroomde ervan later een bekend troubadourte zijn en stad en land door te trekken,zijn luit op de rug. Zijn vader had lieverdat hij een vak zou leren en stuurde hemin de leer bij een tinsmid in het verre dorpDrienerlo.Na een vermoeiende reis van wel 7 dagen tepaard kwam hij aan en boekte een kamer inherberg Area 32 aan de Calslaan en kroopmeteen onder de wol. De volgende ochtendontbeet hij met 2 koppen koffie en eenSTU zoals hij gewoon was en vertrok naarde werkplaats van zijn leermeester Sjors.Deze werkplaats had de curieuze naam‘Scintillakamer’ en was een klein kamertjein de kelder van een groot kasteel, waar eengeur van koffie, zweet en bier hing. Nadatleermeester Sjors hem had verteld over deproductiviteit van deze werkplaats (hierwerd dag en nacht gewerkt) en het geheimhierachter (een constante koffieflow) washet tijd voor Denick om aan het werk tegaan. Sjors liet hem kennismaken met eenwinkel waar alle benodigdheden voor hetsmidswerk verkocht werden. Dit leek Denickwel wat en zo geschiedde.Na 3 jaren vond Denick het tijd voor de volgendestap en ging hij het onderhoud van detelramen der Scintillakamer verzorgen. Opeen dag ontdekte hij een grijze oude manin een hoekje van de werkplaats. “Wist jedat wij jaarlijks een verslag maken?” vroegde man. Hier had Denick wel eens van gehoord.“Ik begin te oud te worden voor ditwerk, wil jij mij helpen?” vroeg de man. Ditleek Denick wel wat en zo geschiedde.Sinds hij naar het oosten af was gereisdhad leermeester Sjors hem al een paar keergevraagd of hij de werkplaats een jaar langwou leiden. Denick zag hier niet veel in:hij bleef veel liever op de werkvloer, waarhij genoot van zijn vrijheid. Zelfs een verzoekvan koning Frank wees hij af. Ditmaalomdat hij graag een jaar lang op woukomen voor de gasten van de herbergen inhet dorp. Inmiddels verbleef hij in herbergMarsupilami aan de Witbreuksweg en hadzodoende al het een en ander geleerd overhet herbergwezen. Het bleek namelijk datde herbergiers zich vooral interesseerdenvoor hun eigen portemonnee en niet voorhun gasten. Denick nam dan ook al snel zijnintrek in een herberg aan de andere kant vanhet dorp: herberg De Gangsters.Op een dag vroeg jonker Wouter of Denickmet hem een reis wou organiseren naar eenland waar zich de beste tinsmeden van dewereld bevonden. Dit leek Denick wel waten zo geschiedde.Niet lang hierna deed koning Stefan, eenopvolger van koning Frank, onze held eenniet-alledaags verzoek: Hij had al driemensen gevonden om na hem de werkplaatste leiden (Koning Erik en twee raadslieden),maar hij had nog iemand nodig. De schouthad dit namelijk verplicht. Denick zou dezetaak mogen vervullen en hier zou hij nietveel voor hoeven te doen. Op deze manierkon Denick verder werken aan zijn reis metjonker Wouter en tegelijk de werkplaatsdraaiende houden. Dit leek Denick wel waten zo geschiedde.Inmiddels was hij 24 jaar oud en begon hijal aan zijn zevende jaar in de werkplaats.Het tijdstip waarop hij afscheid zou moetennemen van de vaklui die hij in al die jarenhad ontmoet begon steeds dichterbij tekomen. Gelukkig kon hij zich troosten metde belangrijkste wijsheid die hij had geleerd:Waardeer uw leermeester!En hij bestuurde nog lang en gelukkig.jaargang 30editie 113