Deel A. inleiding in de algemene semiotiek - ComCom

Umberto Eco; Einführung in die Semiotikandere culturele eenheden verklaren. En dat ook bij logische operaties, omdat besloten ishet onderscheid denotatie-connotatie ook toe te passen op tekens, die loutergrammaticale functies uitdrukken.2.X.7 (122) Vervolg 2.X.5. Inleiding op Quillian's model, dat nog geen code-model magheten.2.XI Das Modell von Quillian (Modell Q) (123)2.XI.1 Dit model komt uit de kring van Marvin Minsky en is verfijnder dan K&F. "Men kanzien dat het model de definitie van elk teken levert dankzij de wederzijdse verknoping metalle andere tekens 'in Interpretantenfunktion' , waarvan ieder teken altijd het door alleandere tekens geïnterpreteerde teken kan worden."2.XI.2 (124) In feite is het model zo complex dat geen enkele grafische representatietoereikend is.2.XI.3 (126) Toch zoeken we een model dat rekenschap kan geven van alleconventionele connotaties van een lexeem. Een model dus dat de code zichtbaar maakt.2.XI.4 (127) Volgens Eco is het model Q, waarvan de merites onvoldoende uit de verfkomen, een voorbeeld van linguïstische creativiteit. Een semantisch universum, waarin decode aantrekkingen en afstotingen heeft ingesteld.Noot 15: (gedeeltelijk) De polemiek over de vraag of betekenis uit de context ontstaat of uit de semantischeelementen, is zo oud als de semiotiek. De laatste hypothese schijnt door de componenten-analysebekrachtigd te worden.2.XII Der Kontext als syntaktische Struktur (127)2.XII.1 Een richting binnen de transformele grammatica kent aan elke syntactischestructuur de opgave toe de semantische interpretatie te conditioneren van een bericht endus ook van de voorwaarden voor de keuze van semantische paden, zoals eencomponenten-analyse die uitwijst. Citaat Chomsky; "Duidelijk is (vide K&F) dat debetekenis van een zin berust op haar elementaire bestanddelen en op de modus van haarcombinatie. Ook is duidelijk dat de manier van combineren, die uit de oppervlaktestructuurblijkt, over het algemeen vrijwel volledig irrelevant is voor de semantische interpretatie,terwijl de betekenis van een zin vrijwel steeds bepaald wordt door de grammaticalebetrekkingen, uitgedrukt in de abstracte dieptestructuur." (128)Hoe dan ook is duidelijk dat wanneer het zou lukken bij een componenten-analyse vaneen lexeem ook precieze selecties van de context (binnen het bericht) en van deomstandigheden (buiten het bericht) te betrekken, we een semantische theorie zoudenkrijgen, die exacte syntactische situaties tot hun recht laat komen. Tegelijkertijd zou deuitspraak op syntactisch vlak verschijnen als functie van betekenissen van haarelementen. Hierover meer in A.2.XIV.2.XII.2 (129) De hedendaagse (1972!) discussie is zo vloeibaar dat er op ditmoment geen enkel inzicht prominent is. Chomsky merkt op; "naarmate syntactischebeschrijvingen diepgaander worden, komen semantische kwesties in toenemende matebinnen haar gezichtskring."2.XIII Komplexität des Codes (129)2.XIII.1 Het bovenstaande dwingt ons het codebegrip nogmaals te herzien. In A.1.IIIis gezegd, dat de code niet simpelweg een systeem van opposities is en dat men eensysteem code noemt, wanneer het orde schept in een situatie met hoge entropie. Ookscheen het, als zou de code de elementen van twee systemen stuk voor stuk æquivalentmaken. Zo lijkt de code; (a) een systeem van betekenisdragende eenheden met huncombinatiemogelijkheden; (b) een systeem van semantische assen en velden met huncombinatiemogelijkheden; (c) een systeem van hun mogelijke koppelingen entransformatieregels; (d) een repertoire van communicatieomstandigheden, dat verschillendeinterpretaties toelaat.2.XIII.2 (130) Argumenten voor nóg complexer systeem. De code, als taalcode, isvooral een multidimensioneel complex van netvormige relaties van subcodes encombinatieregels, dat ver uitgaat boven "grammatica", een hypercode, die verschillendesubcodes met elkaar verbindt, sterke en stabiele denotatieve koppelingen kent en ookzwakke en vergankelijke connotatieve.2.XIII.3 (131) Zo blijkt de code vermoedelijk geen natuurlijke voorwaarde voor hetsemantisch universum en ook geen vaste en onwrikbare structuur voor verbindingen envertakkingen, die het functioneren van tekenassociaties regeert.