You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
QUINSY GARIO<br />
In gesprek over zijn veldslag tegen racisme<br />
“Ik heb nog steeds nek-, rug- en schouderklachten van de gewelddadige arrestatie.” In november<br />
2011 begon het allemaal: Quinsy Gario (31) droeg bij de Sinterklaasintocht in Dordrecht een shirt<br />
met de tekst “Zwarte Piet is racisme”, waarop hij gearresteerd werd. Enkele jaren later heeft Gario<br />
zijn standpunten veelvuldig gedeeld in de Nederlandse media en is hij het boegbeeld van het<br />
racismedebat in Nederland.<br />
INTERVIEW EN TEKST: JUSTINE VAN DE BEEK<br />
FOTOGRAFIE: JAN SCHILTHUIZEN<br />
Van Sint-Maarten naar Nederland<br />
In 2002 vertrok Gario naar Nederland, om theater-, film- en<br />
televisiewetenschappen te studeren. Zulke studies waren er op Sint<br />
Maarten namelijk niet. “Mijn decaan heeft me ook geadviseerd: als je<br />
ooit weer terug wilt keren, moet je iets anders gaan studeren. Want<br />
hier krijg je geen baan met zo’n diploma.” Met een grijns van oor tot<br />
oor verkondigt Gario: “Nou ja, inmiddels zit ik dus nog steeds hier.”<br />
Als student was Gario al met diversiteit bezig. “Toen ik theater-,<br />
film- en televisiewetenschappen studeerde, was er een soort van<br />
scheiding tussen mijn educatieve carrière en mijn leven daarnaast.<br />
Ik organiseerde toen ook veel feesten met een Caribisch tintje. Op<br />
een gegeven moment zag ik dat die twee werelden eigenlijk heel<br />
mooi bij elkaar zouden passen.” Aan betrokkenheid ontbrak het in<br />
ieder geval niet: “Ik heb in alle commissies en het bestuur van mijn<br />
studievereniging gezeten. Ik houd van dingen organiseren, nieuwe<br />
mensen ontmoeten.”<br />
Op Sint Maarten, de langdurige woonplek van Gario, wordt er geen<br />
openbaar Sinterklaasfeest gevierd. De Nederlandse expats vieren<br />
het feest daar achter gesloten deuren. Het gaat Gario dan ook om<br />
het openbare karakter van de Sinterklaasviering in Nederland. “Ik<br />
verzet me er tegen dat de gemeente, de staat, aan een racistisch<br />
feest bijdraagt. Als mensen in hun eigen woning allerlei dingen willen<br />
gaan doen: go ahead.”<br />
Uitspraken van Curaçaoënaars in de media die zich vóór Zwarte<br />
Piet hebben uitgesproken, verwijzen volgens Gario naar een lange<br />
geschiedenis van kolonialisme. “Ik kan niet voor andere mensen<br />
bepalen dat ze iets niet weten, maar er is wel een erfenis van<br />
vijfhonderd jaar koloniale denkbeelden. Vaak willen mensen zich ook<br />
niet als slachtoffer opstellen, waardoor ze toch meegaan met het<br />
gedrag en gedachtegoed van daders. Ik identificeerde me na mijn<br />
arrestatie ook niet gelijk als slachtoffer van politiegeweld. Maar dat<br />
ben ik. Het heeft even geduurd voordat ik dat accepteerde.”<br />
4 / MEDIUM DECEMBER <strong>2015</strong><br />
Duizend aangiftes<br />
Het politiegeweld was namelijk een nare bijkomstigheid, maar heeft<br />
ook meer aandacht voor de discussie gegenereerd. “Dat was een<br />
rare situatie voor me. Aan de ene kant was ik blij dat mensen er<br />
mee bezig waren, mede door die arrestatie, maar aan de andere<br />
kant heb ik chronische nek-, schouder- en rugklachten van de<br />
hardhandigheid.” Gario heeft soms momenten waarop hij zijn keuze<br />
om in november 2011 te protesteren berouwt. “Maar vaak ook niet.<br />
Als mijn zichtbaarheid in de media ervoor heeft gezorgd dat andere<br />
mensen binnen eigen kringen de discussie zijn aangegaan, kan<br />
ik eigenlijk niet zeggen dat ik er spijt van heb. Zou ik willen leven<br />
zonder pijn? Ja, natuurlijk.”<br />
Gario besloot, zelfs na de negatieve confrontatie met de politie,<br />
iets te doen met de hoeveelheid haatreacties en bedreigingen<br />
die hij dagelijks ontving. “Inmiddels heb ik ongeveer duizend<br />
aangiftes gedaan. Ik heb er ook een theaterstuk over geschreven.”<br />
Bij de politie stuitte hij echter in eerste instantie op een muur<br />
van weerstand. Inmiddels heeft hij wel een vast contactpersoon<br />
die hem helpt als er iets mis is. “Aan de ene kant heb je een<br />
minister die aangeeft dat er iets gedaan moet worden aan de<br />
meldingsbereidheid, maar tegelijkertijd heb je organisaties die<br />
zogenaamd de meldingen moeten kwantificeren en in kaart moeten<br />
brengen, die ook niet precies weten wat racisme is. Ze gaan alleen<br />
langs de sociaal-juridische kant, in plaats van de sociaal-culturele<br />
kant. En juist daar is een mentaliteitsverandering benodigd.”<br />
Inmiddels heb ik<br />
ongeveer duizend<br />
aangiftes gedaan<br />
”