Medium / Jaargang 27 / #03 / Juni 2014

in. Ik zou dat zelf niet hebben gered. Ik denk dat de mensen mij op
zaterdagavond wel een beetje gezien hebben. Althans, op het tijdstip
half negen.”
Maar dat men je trucje kent, hoeft toch geen probleem te
zijn? Iedereen kent ook het trucje van De Wereld Draait Door.
“Dat is zo. Ik kan dat niet zo goed uitleggen. Het heeft ook met mijn
eigen onrust te maken hoor. Je kan je natuurlijk afvragen: waarom
ben ik eigenlijk gestopt met Mooi! Weer De Leeuw, maar ik wil dat
gewoon niet. Met alle respect naar mijn collega’s die al dertig jaar
hetzelfde trucje doen. Ik kan en wil het ook niet.”
“Ik zag toevallig op Nostalgie TV een uitzending van Laat De Leeuw.
Ik zat toen naar mezelf te kijken alsof ik voor het eerst naar iemand
keek. Ik dacht: wat een energie! Dat is wel echt goede televisie, zeg!
Dit gaan we weer eens maken binnenkort.”
Dus een kleine sabbatical heeft wel goed gedaan?
“Gewoon even niets moeten, dat is wel echt belangrijk geweest.
Ik merk dat ik het nu heel erg naar mijn zin heb. Daarnaast ben ik
iets minder druk. Vanmorgen had ik bijvoorbeeld niks tot aan dit
interview en dan kan ik gewoon even rustig thuis koffie drinken.”
Toen zei ik op Twitter:
Ga jij lekker in de
tuin in je broek
pissen.
”
Je zit tegenwoordig ook steeds vaker als onderdeel van een
programma aan tafel. Als tafelheer bij De Wereld Draait Door
bijvoorbeeld. Vind je dat niet lastig aangezien je er niet je
eigen draai aan kan geven?
“Nee, helemaal niet! Ik heb geleerd om af en toe mijn mond te
houden. Simpelweg omdat het niet mijn verantwoordelijkheid is.
Er bestaat een idee dat ik vrij dominant ben. Ik ben ook dominant,
maar ik kan me heel goed schikken naar een secundaire rol. Er zijn
zat programma’s waar ik zit in dienst van het programma, maar
schijnbaar vergeten mensen dat. Wie Ben Ik? bijvoorbeeld is een
programma met een hoop karakters, maar ook daar merk ik dat ik
wat rustiger aan het worden ben. DWDD is ook gewoon een goed
programma om bij aan te schuiven. Om daar aan tafel te zitten en
proberen een aandeel te hebben in het programma, iets dat een
beetje hout zaagt.”
Maar sommige mensen zien je daar aan tafel zitten en
denken: ‘Paul hoort aan het hoofd te zitten en niet naast
Matthijs.’
“Ik hoop dat mensen dat blijven denken maar ik weet dat het niet
is wat van mij wordt gevraagd. Het zou heel vervelend zijn als ik te
pas en te onpas op alles zou reageren. Ik had vorige week zelf een
onderwerp bedacht. Toen is dat helemaal uitgedacht en uitgewerkt
en vervolgens roept Matthijs: ‘Ja, dat wilde jij graag!’ Dan moet ik
dat vervolgens in de lead aankondigen. Dat vind ik heel leuk, maar
ik heb bij mezelf niet zoiets van: ik ga hier morgen weer zitten. Het is
heel erg fijn om je rust te nemen en toe te slaan wanneer je toe kan
slaan. Dat bevalt uitstekend.”
Eigenlijk ben je in je eigen shows de Bob en aan tafel bij
iemand anders de Annie.
“Haha, ja, zo kun je dat wel omschrijven denk ik.”
De interactie met mensen in jouw shows is heel belangrijk.
Komt dat in elk programma van jou terug?
“Het is iets wat er altijd in zit en ook altijd wel zal blijven. Het is ook
een groot onderdeel van wie ik ben en hoe ik met de mensen omga.
Ik heb het eerste seizoen van PaPaul zonder publiek gedaan, maar
dat werkte niet: daar is bij het tweede seizoen direct weer publiek
bij gehaald. Aan het einde van mijn theatershow doe ik ook iets met
het publiek. Je merkt dat ze twee uur lang hebben geluisterd en zelf
meteen los willen gaan. Ze willen zelf ook praten over hun leven en
wat ze voelen. Dat zijn altijd hele mooie verhalen. Ik weet niet wat
het is, ik maak dat schijnbaar los bij mensen. Het is ook interesse.
Zeker bij mensen met een handicap: ik wil weten wat het precies is
en dan ga ik direct op het doel af.”
“Toch is er altijd een bepaalde tendens, al vanaf dat ik in 1983
begon: mensen mogen me of ze mogen me absoluut niet. Dat
is nu nog steeds zo. Maar als ik nu in de zaal kijk, dan zie ik een
hoop jonge mensen en dan denk ik: waar komen die vandaan?
Waarschijnlijk zijn dat kinderen van de mensen die mij vroeger wel
mochten. Ik ben niet altijd lief, hoor. Soms interesseert het me geen
ene fuck. Maar dat hoort ook bij mijn karakter.”
Hoe belangrijk vind je wat andere mensen van jou vinden?
“Dat is heel belangrijk. Je moet er geen slapeloze nachten van
hebben, maar je bent er wel veel mee bezig. Als je kijkt naar social
media, dan zie je dingen die totaal niet kloppen. Die kun je niet
allemaal gaan aanvechten. Het zijn vaak dingen die snel uit hun
06 / MEDIUM JUNI 2014
medium #3 versie 2.indd 6
5/14/2014 4:01:27 PM